Ροζέ ντε Φλορ

(Roger de Flor ή Rutger Blume)

Ο Ροζέ ντε Φλόρ, ιταλογερμανικής προέλευσης, γεννήθηκε στο Μπρίντιζι περι το 1266 και πέθανε δολοφονημένος στην Αδριανούπολη, στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το 1305). Υπήρξε ιππότης και τυχοδιώκτης και διοικητής των Αλμογάβαρων της Καταλανικής Κομπανίας.

Ο πατέρας του ο Ricardo (που πέθανε στην Μάχη του Tagliacozzo)ήταν αξιωματικός των κηνυγετικών γερακιών του αυτοκράτορα Φρειδερείκου του Β και η μητέρα του μια αστή από το Μπρίντιζι- στο οποίο και γεννήθηκε. Η οικογένειά έχασε την περιουσία της και η μητέρα του τον εμπιστεύθηκε σε έναν Ναίτη ιππότη. Στους Ναίτες έφθασε μέχρι τον βαθμό του "αδελφού λοχία", ως Κυβερνήτης ενός πλοίου που έφερε το όνομα "Ιέραξ".

Έλαβε μέρος στην Τέταρτη Σταυροφορία, κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του Αγίου Ιωάννη της Άκκρας (1291). Οι Ναίτες όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απελύθηε απόμ της τάξεις των Ναιτών. έχονατς σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά Φρειδερίκου του Β βασιλιά της Σικελίας, (γιού του Pedro Γ' του Μεγάλου, της Αραγωνίας).

Ο Φρειδερείκος τον έθεσε επικεφαλής των Αλμογάβαρων, των Καταλανών μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το Στέμμα της Αραγωνίας κατά την ανακατάληψη της Βαλένθια και της Μαγιόρκα και που το Στέμμα χρησιμοποίησε επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις έναντι των επιδιώξεψν του Ολικου των Ανζού (Casa de Anjou). Έλαβε μέρος στην άμυνα της Μεσσήνης το 1302 αποδεικνύοντας την αξία του ως στρατιωτικού ηγέτη. Μετά τη Μάχη της Caltabellota (1302) μεταξύ του Carlos II των Ανζού και του Φρειδερείκου της Σικελίας, το 1303 προσέφερε της υπηρεσίες του στο αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο, για να τον βοηθήσει στον πόλεμο κατά των Τούρκων, επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος που αριθμούσε 4.000 Αλμογάβαρους, 1.500 ιππείς και 39 πλοία που απέστειλε ο Φρειδρείκος (την λεγόμενη Μεγάλη Καταλανική Κομπανία). Επικεφαλής των Αλμογάβαρων παρήλασε μπροστά από τον αυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των Γενοβέζων της πόλης, τους οποίους σχεδόνς εκμηδένισε-προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα (που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους). Κατόπιν πέρασε στη Μικρά Ασία και κατέλαβε την Φιλαδέλφεια, την Μαγνησία και την Έφεσο, αποθωντας τους Τούρκους μέχρι την Κιλικία και τον Ταύρο(1304), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του 1304 συγκρούσθηκαν οι Αλμογάβαροι με τους Σκύθες (Άλανους)που ροήρχοντο από την Μαύρη Θάλασσα και τους ενίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος τον έχρισε Μεγαδούκα και τον νύμφευσε με την Μαρία, την ανηψιά του και κόρη του Τσάρου της Βουλγαρίας.