Συμπεριφορισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Θεμελιώδης Συμπεριφορισμός έχει μεγάλη συγγένεια με τον Πραγματισμό του Τ. Σ. Πιρς<ref>{{Cite journal|title=Pragmatic selectionism: The philosophy of behavior analysis.|url=http://dx.doi.org/10.1037/h0100137|journal=The Behavior Analyst Today|date=2004|issn=1539-4352|pages=108–125|volume=5|issue=1|doi=10.1037/h0100137|language=en|first=Roy A.|last=Moxley}}</ref><ref>{{Cite journal|title=Sources for Skinner’s pragmatic selectionism in 1945|url=https://doi.org/10.1007/BF03392031|journal=The Behavior Analyst|date=2001-10-01|issn=2196-8918|pages=201–212|volume=24|issue=2|doi=10.1007/BF03392031|language=en|first=Roy A.|last=Moxley}}</ref> και συγκεκριμένα με την έμφαση στις συνέπειες μιας συμπεριφοράς. Σύμφωνα με τον Σκίνερ, οι συναρτήσεις επιβίωσης (πχ γεωλογικές συνθήκες, άλλα είδη, θηρευτές, κλπ) έχουν επιλέξει εκτός από ανατομικά χαρακτηριστικά και πρότυπα συμπεριφοράς.<ref>{{Cite journal|title=The shaping of phylogenic behavior|url=https://doi.org/10.1901/jeab.1975.24-117|journal=Journal of the Experimental Analysis of Behavior|date=1975-07|issn=0022-5002|pmc=PMC1333387|pmid=16811859|pages=117–120|volume=24|issue=1|doi=10.1901/jeab.1975.24-117|first=B. F.|last=Skinner}}</ref><ref>{{Cite book|title=Περί Συμπεριφορισμού|first=B. F.|last=Skinner|isbn=|year=2013|location=Πεδίο, Αθήνα|page=}}</ref> Τα αντανακλαστικά που μελέτησε ο Παβλόφ και ο Γουάτσον είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, όπου ένα αμέσως πρότερο ερέθισμα προκαλεί μια αντίδραση (Ε -> Α). Η διεργασία αυτή ονομάστηκε προκαλούμενη συμπεριφορά. Το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς μας, ωστόσο, οφείλεται στην επιλογή από τις συνέπειες προηγούμενων παρόμοιων δραστηριοτήτων. Έτσι, οι συναρτήσεις επιβίωσης (φυσική επιλογή) συμπληρώνονται από τις συναρτήσεις ενίσχυσης που βιώνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας.<ref>{{Cite journal|title=Selection by consequences|url=https://www.cambridge.org/core/journals/behavioral-and-brain-sciences/article/selection-by-consequences/0F69B44DBC37419B8EBD90B5667738ED|journal=Behavioral and Brain Sciences|date=1984/12|issn=1469-1825|pages=477–481|volume=7|issue=4|doi=10.1017/S0140525X0002673X|language=en|first=B. F.|last=Skinner}}</ref> Είναι όμως συνάρτηση ενίσχυσης ο ηρωισμός παραδείγματος χάριν; Σε ένα τυπικό πείραμα, ένα περιστέρι ραμφίζει ένα πλήκτρο πιο συχνά όταν η δράση του ακολουθείται από πρόσβαση στην τροφή. Εδώ λέμε πως οι συνέπειες (τροφή) της δράσης (ράμφισμα) έχουν επιλέξει ή ενισχύσει τη δράση αυτή. Το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς μας αποτελείται από δράσεις που επιλέγονται συστηματικά από τις συνέπειές τους. Η [[Ενίσχυση (ανάλυση συμπεριφοράς)|ενίσχυση]] είναι η πιο σημαντική αρχή στην επιστήμη της Ανάλυσης Συμπεριφοράς.