Νησί Ημαθίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το Νησί είναι ένα χωριό του Νομού Ημαθίας, το οποίο ανήκει διοικητικά στο Δήμο Αλεξάνδρειας<ref>{{Cite journal|title=Αλεξάνδρεια Ημαθίας|url=https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%97%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82&oldid=8224001|journal=Βικιπαίδεια|date=2020-05-03|language=el}}</ref>. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 1.384 κατοίκους<ref>{{Cite web|url=https://el.wikisource.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE_2011_(de_facto)/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1_%CE%97%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82|title=Ελληνική απογραφή 2011 (de facto)/Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας - Βικιθήκη|website=el.wikisource.org|accessdate=2020-05-03}}</ref>. Το Νησί οφείλει την ονομασία του στη νησίδα του παραπόταμουπαραποτάμου του Αλιάκμονα<ref>{{Cite journal|title=Αλιάκμονας|url=https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%91%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82&oldid=7877320|journal=Βικιπαίδεια|date=2019-11-12|language=el}}</ref> στην οποία είχαν βρεθεί τα οστά των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού, πάνω στην οποία αργότερα χτίστηκε το ομώνυμο μοναστήρι. Επιπλέον, η ονομασία οφείλεται στο γεγονός ότι οι παλαιοί οικισμοί του ήταν χτισμένοι σε εκτάσεις, οι οποίες ήταν νησίδες της Λίμνης των Γιαννιτσών<ref>{{Cite journal|title=Λίμνη των Γιαννιτσών|url=https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%83%CF%8E%CE%BD&oldid=7423869|journal=Βικιπαίδεια|date=2019-02-18|language=el}}</ref>. Κατά την παράδοση, το χωριό ήταν διασκορπισμένο ανά 5-10 σπίτια σε διάφορα σημεία (όπως στην τοποθεσία «Μπάχτσι», βορείως του σημερινού χωριού). Όταν όμως βρέθηκαν τα οστά των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού (μέσα σε όστρακο χελώνας) χτίστηκε εκκλησάκι και αργότερα μοναστήρι, με αποτέλεσμα σταδιακά οι κάτοικοι των γύρω οικισμών να αρχίσουν να συγκεντρώνονται πέριξ της Μονής δημιουργώντας έναν ενιαίο οικισμό. Ο συγκεκριμένος παραπόταμος υπάρχει ακόμη και σήμερα πίσω από την παλιά Μονή ως αποστραγγιστική τάφρος.

Το Νησί συμμετείχε ενεργά στον Μακεδονικό Αγώνα<ref>{{Cite journal|title=Μακεδονικός Αγώνας|url=https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82&oldid=8147277|journal=Βικιπαίδεια|date=2020-03-30|language=el}}</ref>, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες, τόσο με τους χωρικούς του όσο και με τους καλόγερους της Μονής των Αγίων Ανάργυρων. Από τη Σκάλα του Νησίου, τα ελληνικά ένοπλα σώματα καθοδηγούνταν από τους ντόπιους οδηγούς στη Λίμνη των Γιαννιτσών, οι οποίοι ήταν πολύ καλοί γνώστες της περιοχής του Βάλτου. Ένας από τους πιο γνωστούς οδηγούς του Καπετάν Γκόνου<ref>{{Cite journal|title=Γκόνος Γιώτας|url=https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%93%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B1%CF%82&oldid=8081945|journal=Βικιπαίδεια|date=2020-02-19|language=el}}</ref> ήταν ο Θωμάς Καμπράνης. Στο χωριό φιλοξενήθηκαν οι περισσότερες μορφές του Μακεδονικού Αγώνα, όπως Παπατζανετέας, Δεμέστιχας, Σταυρόπουλος, Άγρας, Αναγνωστάκος, εφόσον το Νησί αποτέλεσε μία από τις ασφαλέστερες και  σημαντικότερες βάσεις των Ελληνικών ένοπλων σωμάτων.

Το βράδυ της 14-15^ης Μαρτίου 1906 έλαβε χώρα η πυρπόληση του χωριού με αποτέλεσμα το θάνατο πολλών κατοίκων του. Στις αρχές Μαρτίου 1906, τα ελληνικά ένοπλα σώματα επιτέθηκαν σε Βούλγαρους πράκτορες στα εξαρχικά χωριά Γκόλο Σέλο (Γυμνά), Αγία Μαρίνα και Γκολέσανη (Λευκάδια). Για αντίποινα οι Βούλγαροι κομιτατζήδες<ref>{{Cite journal|title=Κομιτατζής|url=https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82&oldid=7815748|journal=Βικιπαίδεια|date=2019-10-11|language=el}}</ref>, με πενήντα πέντε άνδρες και με μπουκάλια μπύρας που προμηθεύτηκαν από τη Βέροια γεμάτα πετρέλαιο και κηροζίνη (όπως οι ίδιοι ομολογούν), μπήκαν στο χωριό και το πυρπόλησαν με σκοπό να καταστραφεί, ώστε να πάψουν οι κάτοικοί του να βοηθούν τους Μακεδονομάχους. Επικράτησε πανικός και κάηκαν 27 σπίτια (σύμφωνα με τον Καπετάν Γκόνο), έγιναν ανυπολόγιστες ζημιές και πολλοί χωρικοί έχασαν τα ζώα τους τα οποία είτε κάηκαν είτε σκοτώθηκαν. Το τραγικότερο γεγονός είναι ο χαμός του εξάχρονου Θωμά Σπανού, αλλά και του Κωνσταντίνου Σπανού τους οποίους σκότωσαν οι Βούλγαροι.  Η γρήγορη επέμβαση των ελληνικών σωμάτων ανάγκασε τους επιδρομείς να αποσυρθούν και να αποφύγει το χωριό τα χειρότερα.