Λουδοβίκος ο Γερμανικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις4|||Λουδοβίκος (αποσαφήνιση)}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Λουδοβίκος Β΄''' ή '''Λουδοβίκος ο Γερμανικός''' από την [[Δυναστεία των Καρολιδών]] ήταν [[Βασιλιάς της Βαυαρίας]] ([[817]] - [[843]]) και [[Κατάλογος Γερμανών μοναρχών|Βασιλεύς των Ανατολικών Φράγκων]] ([[843]] - [[875]]).<ref>Goldberg 2006, σσ. 26–27</ref><ref>Dutton 1990, σ. 92</ref><ref>Costambeys, Innes & Maclean 2011, σ.20</ref> Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός ήταν τρίτος γιος του αυτοκράτορα [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του ευσεβούς]] από την πρώτη σύζυγο του [[Ερμενγάρδη του Εζμπαί]], παππούς του ήταν ο [[Καρλομάγνος]].<ref>Riche 1993, σ. 145</ref> Δέχτηκε τον τίτλο ''"Γερμανικός"'' από την πρώην Ρωμαϊκή επαρχία [[Μεγάλη Γερμανία]] σαν αναγνώριση των κληρονομικών δικαιωμάτων των Καρολιδών στην [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]. Μετά από πολλές συγκρούσεις με τον πατέρα του και με τους αδελφούς του δέχτηκε με την [[Συνθήκη του Βερντέν]] (843) την [[Ανατολική Φραγκία]]. Οι προσπάθειες του να κατακτήσει την [[Δυτική Φραγκία]] (858 - 859) που κυβερνούσε ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του [[Κάρολος ο Φαλακρός]] απέτυχαν. Την δεκαετία του 860 παρατηρήθηκε μεγάλη κρίση στο βασίλειο των Ανατολικών Φράγκων με την επανάσταση των γιων του και με τις προσπάθειες τους για ανεξαρτητοποίηση. Με την [[Συνθήκη του Μέρσεν]] (870) προσάρτησε την [[Λοθαριγγία]] στο βασίλειο των Ανατολικών Φράγκων, απέτυχε όμως να αποκτήσει τους τίτλους του βασιλιά της Ιταλίας και του αυτοκράτορα. Στα ανατολικά σύνορα του βασιλείου του μετά από πολλές δεκαετίες συγκρούσεων με την [[Μοραβία]] έκλεισε ειρήνη (874). Την εποχή του Λουδοβίκου του Γερμανικού παρουσιάστηκε παρακμή στην γραπτή μορφή διοίκησης και διακυβέρνησης.<ref> Prudentius (861). Annals of St. Bertin.</ref>
==Πρώτα χρόνια==
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην αυλή του παππού του Καρλομάγνου από τον οποίο κέρδισε μεγάλη εκτίμηση και φροντίδα. Ο πατέρας του Λουδοβίκος ο Ευσεβής μοίρασε την αυτοκρατορία του στους γιους του ακολουθώντας την τακτική του Καρλομάγνου (817), ο Λουδοβίκος δέχτηκε το Δουκάτο της Βαυαρίας, η έδρα του έγινε η παλιά πρωτεύουσα της Βαυαρίας [[Ρέγκενσμπουργκ]].<ref>Riche 1993, σ. 147</ref> Αργότερα (825) συγκρούστηκε με τους [[Βένδες]] στα ανατολικά σύνορα του βασιλείου του. Παντρεύτηκε (827) την [[Χέμμα]], αδελφή της μητριάς του [[Ιουδήθ της Βαυαρίας (795-843)|Ιουδήθ]] και κόρη του [[Γουέλφος (πατέρας της Ιουδήθ)|Γουέλφου]] που κατείχε εκτάσεις στην [[Βαυαρία]] και την [[Αλσατία]]. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός δεν έφτασε στην Βαυαρία πριν το 826, οι [[Βούλγαροι]] προσπάθησαν να επεκταθούν στην [[Παννονία]] και ανέλαβε εκστρατείες εναντίον τους (828, 829). Αργότερα προσπάθησε να επεκτείνει την κυριαρχία του στην [[Περιοχή Ρήνου-Μάιν]].<ref>Deutinger, Roman. Hludovicus rex Baioariae. Zur Rolle Bayerns in der Politik Ludwigs des Deutschen. Darmstadt. σσ. 47–66</ref>
Η εμπλοκή του στον πρώτο εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησαν οι μεγαλύτεροι αδελφοί του [[Λοθάριος Α΄]] βασιλιάς της Ιταλίας και [[Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας]] [[Δούκας της Ακουιτανίας]] εναντίον του πατέρα του ήταν περιορισμένη. Οι μεγαλύτεροι αδελφοί τον πίεσαν να εισβάλει στην [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανία]] την οποία ο πατέρας τους είχε δώσει στον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό τους Κάρολο τον Φαλακρό, του υποσχέθηκαν ότι θα του την δώσουν μετά την νίκη στην νέα αναδιανομή. Ο Λουδοβίκος οδήγησε έναν στρατό από [[Σλάβοι|Σλάβους]] στην Αλαμανία εναντίον του πατέρα του, ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής προσπάθησε να τον αποκληρώσει χωρίς αποτέλεσμα αφού αιχμαλωτίστηκε από τους γιους του.<ref>Riche 1993, σ. 154</ref> Ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής έκλεισε τελικά ειρήνη με τους γιους του, στον Λουδοβίκο απέδωσε ξανά την [[Βαυαρία]] (836) που ουσιαστικά δεν είχε χάσει ποτέ. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός ηγήθηκε στον τρίτο εμφύλιο πόλεμο εναντίον του πατέρα του, με πρόσχημα μια λωρίδα γης που έδωσε στον Κάρολο τον Φαλακρό. Αυτή την φορά ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής αντέδρασε έγκαιρα και ανάγκασε τον γιο του να μετακινηθεί στην μαρκησία της Παννονίας, η ειρήνη επιβλήθηκε με την βία των όπλων.
[[File:Ludwig der Deutsche.jpg|thumb|left|200px|Σφραγίδα (σιγίλλιον) του Λουδοβίκου Β΄.]]▼
==Συνθήκη του Βερντέν==
Όταν πέθανε ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής ο Λοθάριος Α΄ διεκδίκησε ολόκληρη την αυτοκρατορία, ο Λουδοβίκος συμμάχησε με τον Κάρολο τον Φαλακρό και νίκησαν τον Ιούνιο του 841 στην ''"μάχη του Φοντενόι"'' τον Λοθάριο Α΄ και τον [[Πεπίνος Β΄ της Ακουιτανίας|Πεπίνο τον Νεώτερο]] γιο του Πεπίνου Α΄.<ref>Riche 1993, σ. 161–162</ref> Υπήρχαν βαριές απώλειες και από τις δυο πλευρές, σύμφωνα με τα Χρονικά ήταν η πιο αιματηρή μάχη στην ιστορία των [[Φράγκοι|Φράγκων]], την θυμόντουσαν πολλούς αιώνες.<ref>Goldberg, Eric Joseph (1995). Popular revolt, dynastic politics, and aristocratic factionalism in the early Middle Ages. The Saxon Stellinga reconsidered. Speculum. σσ. 467–501</ref><ref>Disputed Author (841). Annales Fuldenses. Abbey House of Fulda</ref> Αυτή ήταν η τελευταία μάχη που έδωσε ο Λουδοβίκος στις προσπάθειες του να ενοποιήσει το βασίλειο. Τον Ιούνιο του 842 συναντήθηκαν τα τρία αδέλφια σε μια νησίδα στον ποταμό [[Σον]] για να κλείσουν ειρήνη, διόρισαν 40 αντιπροσώπους με στόχο να διαφυλάξουν την ειρήνη στα σύνορα των βασιλείων. Τα αδέλφια υπέγραψαν τον Αύγουστο του 843 την [[Συνθήκη του Βερντέν]], ο Λουδοβίκος παρέλαβε όλα τα εδάφη ανατολικά του [[Ρήνος|Ρήνου]], αποτελούσαν το βασίλειο των Ανατολικών Φράγκων με επίκεντρα την [[Σπάιερ]], την [[Βορμς]] και την [[Μάιντς]]. Οι περιοχές περιείχαν την [[Βαυαρία]], την [[Θουριγγία]], την [[Φραγκονία]] και την [[Σαξονία]], θεωρείται ο ιδρυτής του [[Βασίλειο της Γερμανίας|Γερμανικού βασιλείου]] και του Γερμανικού έθνους. Συνέτριψε εξέγερση στην Σαξονία (842), κάλεσε τους Οβοτρίτες να του δηλώσουν υποταγή (844) και θανάτωσε τον πρίγκιπα τους.<ref>Goldberg 2006, σ. 112</ref><ref>Gwatkin et al., σ. 31</ref> Ο δούκας της Θουριγγίας ανέλαβε επιτυχείς εκστρατείες στην [[Βοημία]] και την [[Μεγάλη Μοραβία]], δεν μπόρεσε ωστόσο να αντιμετωπίσει τις λεηλασίες των [[Βίκινγκ]].
==Συγκρούσεις με τον Κάρολο τον Φαλακρό==
Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός έστειλε τον γιο του Λουδοβίκο τον Νεώτερο στην Ακουιτανία όπου ευγενείς ήταν δυσαρεστημένοι με τον Κάρολο τον Κάρολο τον Φαλακρό (852).<ref>McKitterick 1999, σ. 175</ref> Ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος εκδιώχθηκε τελικά δύο χρόνια αργότερα (854) και επέστρεψε στην πατρίδα του την επόμενη χρονιά (855).<ref>Reuter 2013, σ. 71</ref> Από το 853 ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός έκανε πολλές προσπάθειες να κατακτήσει τον θρόνο των Δυτικών Φράγκων, ο λαός της χώρας ήταν δυσαρεστημένος έντονα από την σκληρή διακυβέρνηση του Καρόλου του Φαλακρού. Οι ανιψιοί του [[Πεπίνος Β΄ της Ακουιτανίας]] και [[Κάρολος της Προβηγκίας]] του ζήτησαν να προχωρήσει και ο Λουδοβίκος επιτέθηκε στο βασίλειο των Δυτικών Φράγκων (858). Ο Κάρολος ο Φαλακρός δεν μπόρεσε να αντισταθεί και δραπέτευσε στην [[Βουργουνδία]], την ίδια χρονιά ο Λουδοβίκος εξέδωσε διάταγμα με την φράση ''"ο πρώτος χρόνος της βασιλείας μου στην Δυτική Φραγκία"''. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός προδόθηκε σύντομα επειδή οι επίσκοποι της Ακουιτανίας είχαν μείνει πιστοί στον Κάρολο τον Φαλακρό με αποτέλεσμα η επιχείρηση να αποτύχει. Ακολούθησε Σύνοδος στο [[Κόμπλεντς]] (7 Ιουνίου 860) στην οποία ο Λουδοβίκος και ο Κάρολος έκαναν δημόσιους όρκους να διατηρήσουν την ειρήνη.<ref>Riche 1993, σ. 174</ref> Ο αυτοκράτορας Λοθάριος Α΄ πέθανε (855), ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός και ο Κάρολος ο Φαλακρός συμφώνησαν να μοιράσουν την αυτοκρατορία αλλά συνάντησαν αντίσταση από τους γιους του που μοίρασαν την περιουσία του πατέρα τους. Ο [[Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας]] δέχτηκε τον αυτοκρατορικό τίτλο και το Σιδηρούν Στέμμα της Λομβαρδίας, ο [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας]] την [[Λοθαριγγίας]] και ο [[Κάρολος της Προβηγκίας]] την [[Προβηγκία]]. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός και ο Κάρολος ο Φαλακρός συναντήθηκαν στο [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]] (868) με στόχο να μοιράσουν την Λοθαριγγία. Ο Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας πέθανε αιφνίδια την επόμενη χρονιά (869) αλλά ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός ήταν βαριά άρρωστος και ο στρατός του ήταν απασχολημένος με πόλεμο στην Μοραβία. Ο Κάρολος ο Φαλακρός εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να καταλάβει την Λοθαριγγία, αμέσως μετά ο Λουδοβίκος ανάρρωσε και τον απείλησε με πόλεμο, με την [[Συνθήκη του Μέρσεν]] τα εδάφη του Λοθάριου μοιράστηκαν μεταξύ των διεκδικητών.<ref>Riche 1993, σ. 199</ref>
▲== Εμφύλιοι με τους γιους του ==
==Τελευταία χρόνια==
== Οικογένεια ==▼
Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Λουδοβίκου του Γερμανικού ήταν έντονα ταραχώδη με την επανάσταση των γιων του, ο μεγαλύτερος γιος του Καρλομάνος της Βαυαρίας επαναστάτησε δύο φορές (861, 863). Οι μικρότεροι γιοι του Λουδοβίκος ο Νεώτερος και Κάρολος ο Παχύς προχώρησαν σε νέα επανάσταση. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός παραχώρησε στον Καρλομάνο το βασίλειο της Βαυαρίας με τον ίδιο τρόπο που το είχε δεχτεί και ο ίδιος από τον πατέρα του (864). Την επόμενη χρονιά μοίρασε το υπόλοιπο βασίλειο του στους γιους του : ο Λουδοβίκος πήρε την Φρανκονία και την Θουρυγγία και ο Κάρολος ο Παχύς την [[Σουαβία]]. Μια αναφορά ότι ο ανεψιός του [[Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας]] είχε πεθάνει τον συμφιλίωσε με τους γιους του επειδή ήθελε να δώσει το βασίλειο της Ιταλίας στον γιο του Καρλομάνο, τις προσπάθειες διέκοψαν ο ίδιος ο Λουδοβίκος Β΄ που δεν είχε πεθάνει στην πραγματικότητα και ο Κάρολος ο Φαλακρός. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός πέθανε στην [[Φραγκφούρτη]] (28 Αυγούστου 876) ενώ ετοίμαζε νέο πόλεμο, τάφηκε στο Αβαείο του [[Λορς]], άφησε τρεις γιους και τρεις κόρες. Οι τρεις γιοι του παρά την άσχημη συμπεριφορά που είχαν δείξει και τις εξεγέρσεις κληρονόμησαν κανονικά τα βασίλεια τους. Ο ανατολικός αυτοκράτορας [[Βασίλειος Α΄]] έστειλε απεσταλμένους να συναντηθούν με τον Λουδοβίκο στο [[Ρέγκενσμπουργκ]] (872, 873), του τόνισαν ότι η φήμη του ήταν τόσο μεγάλη που είχε φτάσει μέχρι την [[Κωνσταντινούπολη]].
Με την σύζυγο του Έμμα (πέθανε στις [[31 Ιανουαρίου]] [[876]]) παιδιά του ήταν:▼
* Χίλντεγκαρντ [[828]]–[[856]].▼
* [[Καρλομάνος της Βαυαρίας]] [[829]]– [[880]].▼
* Ερμενγάνδη απεβ. το [[866]].▼
* Γκισέλα.▼
* Μπέρθα απεβ. το [[877]].▼
Τον Αύγουστο του 875 πέθανε ο Λουδοβίκος Β΄ και ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός προσπάθησε να εξασφαλίσει τον τίτλο του αυτοκράτορα για τους απογόνους του, έστειλε απεσταλμένο έναν επίσκοπο στην [[Ρώμη]] να συναντηθεί με τον πάπα [[Πάπας Ιωάννης Η΄|Ιωάννη Η΄]]. Ο επίσκοπος επέστρεψε στο Ίνγκελχαϊμ (18 Μαΐου 876), ανέφερε στον Λουδοβίκο ότι τον Δεκέμβριο του 875 ο Κάρολος ο Φαλακρός είχε ήδη μετακινηθεί στην Ρώμη και στέφτηκε αυτοκράτορας.<ref>Hartmann, Wilfried (Darmstadt). Ludwig der Deutsche. σσ. 120–122</ref> Η σύζυγος του Χέμμα επισκέφτηκε για τελευταία φορά τον Λουδοβίκο τον Μάιο του 875, είχε χάσει την φωνή της από ένα ισχυρό εγκεφαλικό (874).<ref>Wilfried Hartmann: Ludwig der Deutsche – Portrait eines wenig bekannten Konigs. In: Wilfried Hartmann (Hrsg.): Ludwig der Deutsche und seine Zeit. Darmstadt 2004, S. 1–26, hier: S. 7f</ref> Η Χέμμα πέθανε στο Ρέγκενσμπουργκ στα τέλη του Ιανουαρίου του 876, ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός πέθανε λίγο αργότερα από ασθένεια στα ανάκτορα του στην Φραγκφούρτη (28 Αυγούστου 876). Την επόμενη μέρα τάφηκε στο Αβαείο του Λορς από τον γιο του Λουδοβίκο. Ο ιστορικός Ουίλφριντ Χάρτμανν (γεν. το 1942) γράφει ωστόσο ότι δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι τα οστά που βρίσκονται στην σαρκοφάγο έχουν σχέση με τον Καρολίδη βασιλιά.<ref>Wilfried Hartmann: Ludwig der Deutsche. Darmstadt 2002, S. 62</ref> Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου του Γερμανικού ο Κάρολος ο Φαλακρός προσπάθησε να κατακτήσει την Ανατολική Φραγκία αλλά ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος τον νίκησε στο Άντερναχ με έναν στρατό από Φράγκους, Σάξονες και Θουρίγγιους (8 Οκτωβρίου 876). Ο Κάρολος ο Φαλακρός πέθανε και ο ίδιος έναν χρόνο αργότερα.
== Παραπομπές ==▼
==Θρύλοι==
Δεν υπάρχει σαφής περιγραφή στα γεγονότα την εποχή της βασιλείας του Λουδοβίκου του Γερμανικού στο βασίλειο των Ανατολικών Φράγκων επειδή έχουν διασωθεί μόνο 172 βασιλικά έγγραφα τα 50 χρόνια που κυβέρνησε. Ο πατέρας του Λουδοβίκος ο Ευσεβής είχε περίπου 18 πιστοποιήσεις τον χρόνο, ο ετεροθαλής αδελφός του Κάρολος ο Φαλακρός αντίστοιχα 12.<ref>Hartmann, Wilfried (2002). Ludwig der Deutsche. Darmstadt</ref> Πολλές φορές πατατηρήθη έλλειψη εγγράφων για αρκετούς μήνες, δεν γνωρίζουμε συγκεκριμένα που έμενε ο βασιλιάς την περίοδο από τον Ιούνιο του 849 μέχρι τον Ιούλιο του 850.<ref>Deutinger, Roman (2002). Hludovicus rex Baioariae. Zur Rolle Bayerns in der Politik Ludwigs des Deutschen. Darmstadt. σ. 55</ref> Τα 52 τουλάχιστον από τα έγγραφα αναφέρονται σε Βαυαρούς δικαιούχους, η συχνότητα με την οποία έγινε η παραγωγή εγγράφων μειώθηκε σταδιακά από την αρχή μέχρι το τέλος της βασιλείας του.
Η [[Περιοχή Ρήνου-Μάιν]] σαν πρώην υποτελές δουκάτο περιείχε την Φραγκφούρτη, το [[Μάιντς]], το [[Βορμς]] και πλήθος από αυτοκρατορικά ανάκτορα και θησαυρούς. Τοποθετημένη στο επίκεντρο του βασιλείου των Ανατολικών Φράγκων ήταν εύκολα προσβάσιμη οδικά, το αποτέλεσμα ήταν ότι συγκλήθηκε στην περιοχή ένας μεγάλος αριθμός από αυτοκρατορικές Συνόδους.<ref>Deutinger, Roman (2006). Konigsherrschaft im Ostfrankischen Reich. Eine pragmatische Verfassungsgeschichte der spaten Karolingerzeit. Ostfildern</ref> Το προσωνύμιο ''"Γερμανικός"'' παρουσιάστηκε τον 18ο αιώνα.<ref>Hartmann, Wilfried (2002). Ludwig der Deutsche. Darmstadt. σ. 1</ref> Οι Δυτικοί Φράγκοι στην εποχή του τον έλεγαν ''"βασιλεύς της Γερμανίας"'' ή ''"βασιλεύς των Τευτόνων"''. Οι όροι ''"Γερμανία"'' και ''"Γερμανοί"'' ήταν αρχαίες Λατινικές ονομασίες που προσδιόριζαν την περιοχή ανατολικά του [[Ρήνος|Ρήνου]] και τους κατοίκους της.<ref>Geuenich, Deiter (2000). Ludwig "der Deutsche" und die Entstehung des ostfrankischen Reiches</ref> Στις πηγές τις εποχής καταγράφεται ως ''"Λουδοβίκος ο Ευσεβής"''.
▲Με την σύζυγο του
*[[Λουδοβίκος ο νεότερος]]<ref>McKitterick 1999, σ. 175</ref>
*[[Κάρολος ο παχύς]]<ref>Riche 1993, σ. 187</ref>
<references />
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Louis the German}}▼
==Πηγές==
*Costambeys, Marios; Innes, Matthew; MacLean, Simon (2011). The Carolingian World. Cambridge University Press.
*Dutton, Paul Edward (1990). "Beyond the Topos of Senescense: The Political Problems of Aged Carolingian Rulers". In Sheehan, Michael M. (ed.). Aging and the Aged in *Medieval Europe. Pontifical Institute of Medieval Studies.
*Geary, Patrick J. (2006). Women at the Beginning: Origin Myths from the Amazons to the Virgin Mary. Princeton University Press.
*Goldberg, Eric Joseph (2006). Struggle for Empire: Kingship and Conflict Under Louis the German, 817-876. Cornell University Press.
*Gwatkin, Henry Melvill; Whitney, James Pounder; Tanner, Joseph Robson; Previté-Orton, Charles William; Brooke, Zachary Nugent, eds. (1957). The Cambridge Medieval History. Volume 3. Macmillan.
*McKitterick, Rosamond (1999). The Frankish Kingdoms under the Carolingians. Longman.
*Reuter, Timothy (2013). Germany in the Early Middle Ages C. 800-1056. Routledge.
*Riche, Pierre (1993). The Carolingians: A Family who Forged Europe. Translated by Allen, Michael Idomir. University of Pennsylvania Press.
*Walsh, Michael J. (2007). A New Dictionary of Saints: East and West. Liturgical Press.
{{Authority control}}
▲{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Louis the German}}
{{DEFAULTSORT:Λουδοβικος Γερμανικος}}
| |||