|
Ο Ροζέ ντε ΦλόρΦλορ, ιταλογερμανικής προέλευσης, γεννήθηκε στο [[Μπρίντιζι]] περι το 1266 και πέθανε δολοφονημένος στην [[Αδριανούπολη]], στην [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], το [[1305]]. Υπήρξε ιππότης, τυχοδιώκτης και διοικητής των [[Αλμογάβαροι|Αλμογάβαρων]] της [[Καταλανική Κομπανία|Καταλανικής Κομπανίας]].
Ο πατέρας του Ricardo (που πέθανε στην Μάχη του Tagliacozzo) ήταν αξιωματικός των κηνυγετικών γερακιών του αυτοκράτορα [[ΦρειδερείκουΦρειδερίκου του Β]] και η μητέρα του μια αστή από το Μπρίντιζι- στο οποίο και γεννήθηκε. Η οικογένειά έχασε την περιουσία της και η μητέρα του τον εμπιστεύθηκε σε έναν Ναίτη ιππότη. Στους [[Ιππότες του Ναού|Ναίτες]] έφθασε μέχρι τον βαθμό του "αδελφού λοχία", ως Κυβερνήτης ενός πλοίου που έφερε το όνομα "Ιέραξ".
Έλαβε μέρος στην τελευταία [[Σταυροφορία]] κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του [[Αγίου Ιωάννη της Άκκρας]] ([[1291]]). Οι [[Ιππότες του Ναού|Ναίτες]] όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απελύθη από της τάξεις των Ναιτών. Έχοντας σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά [[Φρειδερίκου του Β']] βασιλιά της [[Σικελίας]], (υιού του Pedro Γ' του Μεγάλου, της Αραγωνίας).
Ο ΦρειδερείκοςΦρειδερίκος τον έθεσε επικεφαλής των [[Αλμογάβαρων]], των Καταλανών μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το [[Στέμμα της Αραγώνος]] κατά την ανακατάληψη της [[Βαλένθια]] και της [[Μαγιόρκα]] και που το Στέμμα χρησιμοποίησε επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις, έναντι των επιδιώξεων του [[Οίκος των Ανζού|Οίκου των Ανζού]]. Έλαβε μέρος στην άμυνα της [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνης]] το [[1302]] αποδεικνύοντας την αξία του ως στρατιωτικού ηγέτη. Μετά τη Μάχη της [[Caltabellota]] ([[1302]]), μεταξύ του Carlos II των Ανζού και του ΦρειδερείκουΦρειδερίκου της Σικελίας, προσέφερε, το [[1303]], τις υπηρεσίες του στο αυτοκράτορα [[Ανδόνικος Πλαιολόγος|Ανδρόνικο Παλαιολόγο]], για να τον βοηθήσει στον πόλεμο κατά των Τούρκων, επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος που αριθμούσε 4.000 Αλμογάβαρους, 1.500 ιππείς και 39 πλοία (την λεγόμενη Μεγάλη [[Καταλανική Κομπανία]]) που απέστειλε ο Φρειδρείκος στον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Επικεφαλής των Αλμογάβαρων παρήλασε μπροστά από τον αυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των Γενοβέζων της πόλης, τους οποίους σχεδόν εκμηδένισε-προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα (που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους). Κατόπιν πέρασε στη [[Μικρά Ασία]] και κατέλαβε την [[Φιλαδέλφεια]], την [[Μαγνησία]] και την [[Έφεσος|Έφεσο]], απωθώντας τους Τούρκους μέχρι την [[Κιλικία]] και τον [[Ταύρος|Ταύρο]] ([[1304]]), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του [[1304]] συγκρούσθηκαν οι [[Αλμογάβαροι]] με τους [[Σκύθες]] ([[Άλανοι|Άλανους]])που προήρχοντο από την [[Μαύρη Θάλασσα]] και τους ενίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος τον έχρισε [[Μεγαδούκα]] και τον νύμφευσε με την Μαρία, την ανηψιά του και κόρη του Τσάρου της Βουλγαρίας.
Οι μάχες που είχαν διεξαχθείμέχρι τότε, ήσαν μικρής κλίμακας και τα θύματα ήσαν πολλά, από την πλευρά πάντοτε των Τούρκων. Δεν μπορούν όμως να συγκριθούν με αυτό που συνέβη κοντά στην [[Σιδηρά Πύλη]] (??). Ο Ροζέ ντε ΦλόρΦλορ επικεφαλής 8.000 Αλμογάβαρων νίκησε ένα τουρκικό στρατό 30.000, κυρίως [[Γενίτσαροι|γενιτσάρων]], σκοτώνοντας 18.000 εχθρούς. Μετά την οδυνηρή αυτή ήττα οι Τούρκοι δεν επιτέθηκαν στην Αυτοκρατορία για πολλά χρόνια. Ο Ροζέ ονομάστηκε "[[Καίσαρας]]" της Αυτοκρατορίας και του παραχωρήθηκε το Βυζαντινό φέουδο της Μικράς Ασίας, με την εξαίρεση των πόλεων. Κατά την μάχη αυτή ξεχώρισε ο [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]] ( Berenguer de Entença) που είχε συνεισφέρει με 1.000 Αλμογάβαρους. Ο Pοζέ ζήτησε από τον αυτοκράτορα να του δοθεί ο τίτλος του [[Μεγαδούκα]].
Όμως δεν πήγαιναν όλα και τόσο καλά. Από τη μιά οι [[Αλμογάβαροι]] επέδραμαν στην ύπαιθρο χωρίς να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς. Από την άλλη οι προσδοκίες του Ροζέ ήσαν μεγάλες. Οι αυξανόμενη φιλοδοξία του προκάλεσε τον φθόνο του Μιχαήλ Παλαιολόγου, υιού του Ανδρόνικου του Β. Έτσι αφού προσκάλεσε τον Ροζέ στην Αδριανούπολη, τον δολοφόνησε μετά από ένα γεύμα μαζί με καμμιά εκατοστή Αλμογάβαρους αξιωματούχους, στις 5 Απριλίου του [[1305]]. Αμέσως μετά επιτέθηκε στους ακέφαλους Αλμογάβαρους. Οι τελευταίοι όμως, όχι μόνο τους απώθησαν αλλά υπό τις διαταγές του [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]], αντεπετέθησαν δίνοντας το έναυσμα για την περίφημη "[[Καταλανική εκδίκηση]]" (Venganza catalana) λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους από τη [[Θράκη]] και την [[Μακεδονία]].
Ο Ροζέ ντε ΦλόρΦλορ έγινε διάσημος από τη διήγηση στο Χρονικό του [[Ραμόν Μουντανέρ]].
Η σημαία των αλεξιπτωτιστών του Ισπανικού Στρατού φέρει τον όνομα του Ροζέ ντε ΦλόρΦλορ.
==Εξωτερικές συνδέσεις==
|
