Vespa: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την [[Ιταλία]] κατεστραμμένη, τόσο σε υποδομές, όσο και στη βιομηχανία και στο οδικό δίκτυο. Η Piaggio κατάφερε να ξαναλειτουργήσει τις κατεστραμμένες μονάδες παραγωγής της που είχαν πληγεί από τους βομβαρδισμούς στην Ποντετέρα όπου αρχικά κατασκεύαζε μαχητικά αεροσκάφη. Η αγορά αυτοκινήτου δεν είχε κίνητρο να αναπτυχθεί στα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο, καθώς τόσο η οικονομία, όσο και το οδικό δίκτυο της Ιταλίας είχαν πληγεί ανεπανόρθωτακαταστροφικά από τον πόλεμο. Ο Ενρίκο Πιάτζιο, γιος του ιδρυτή της Piaggio Ρινάλντο Πιάτζιο, αποφασίζει να εγκαταλείψει την αεροναυπηγική και προσπαθεί να ξεκινήσει την παραγωγή ενός νέου, σύγχρονου και οικονομικού μεταφορικού μέσου για τις μάζες που εκείνη τη χρονική στιγμή είχε ανάγκη η Ιταλία.

Ο Φερντινάντο Ινοτσέντι που ήταν πριν τον πόλεμο ήταν ιδιοκτήτης της βιομηχανίας κατασκευής σωλήνων που έφερε το όνομά του, ανέθεσε στον Κοραντίνο Ντ'Ασκάνιο, πρώην μηχανικό αεροναυπηγικής και πλέον υπάλληλο της Piaggio, την σχεδίαση ενός οχήματος για άνδρες και γυναίκες που να είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει και δεύτερο επιβάτη και να μην λερώνει τα ρούχα του οδηγού του.

Ο Ντ'Ασκάνιο που μισούσε τις μοτοσυκλέτες σχεδίασε ένα εντελώς ξεχωριστό όχημα. Το νέο αυτό όχημα είχε προστατευτικό κάλυμμα και οι αλλαγές των ταχυτήτων ήταν στο χέρι, ενώ ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος στον πίσω τροχό. Η μπροστινή <<«ασπίδα>>» κρατούσε τον αναβάτη καθαρό και στεγνό, σε σύγκριση με τους αναβάτες των μέχρι τότε κλασικών μοτοσυκλετών.

Το μπροστινό ψαλίδι μιμούνταν το σύστημα προσγείωσης των αεροσκαφών, επιτρέποντας την εύκολη αλλαγή της διεύθυνσης του οχήματος. Η εσωτερική μετάδοση κίνησης κατευθείαν στον τροχό, καταργούσε αυτόματα την αλυσίδα στον πίσω τροχό που συνδυαζόταν με βρωμιάακαθαρσίες, μυρωδιά λαδιού και αισθητική μιζέρια. Αυτή ήταν η βασική σχεδίαση του νέου μοντέλου και έτσι ο Ντ'Ασκάνιο πήγε τα σχέδια του στον Ενρίκο Πιάτζιο ο οποίος στη συνέχεια κατασκεύασε τη Βέσπα το 1946. Η γέννηση της πρώτης Βέσπα ήταν πλέον γεγονός.

Το μεσημέρι της 23ης Απριλίου 1946 στο κεντρικό γραφείο εφευρέσεων και κατασκευών του Ιταλικού Υπουργείου Βιομηχανίας και Εμπορίου στη Φλωρεντία, η Piaggio έλαβε την πατέντα για μια μοτοσυκλέτα σύμπλεγμα οργάνων και υλικών συνδυασμένα με ένα πλαίσιο που κάλυπτε όλα τα μηχανικά μέρη. Περιλαμβάνονταν το σχέδιο του προστατευτικού καλύμματος και που θα επέτρεπε να αναπτυχθούν καινούργια στοιχεία, έτσι ώστε να κυκλοφορήσουν πολύ γρήγορα στο άμεσο μέλλον νέα μοντέλα του οχήματος. Η μοτοσυκλέτα αυτή είχε στο πίσω μέρος ένα μαξιλαράκι για τον συνεπιβάτη, το οποίο μπορούσε να αντικατασταθεί προαιρετικά με ένα κουτί αποσκευών. Περιλάμβανε εμπρός <<«αλυσίδα>>» προστασίας (ποδιά) που αρχικά ήταν επίπεδη, στη συνέχεια όμως άλλαξε σε μια διπλή καμπυλωτή ποδιά έτσι ώστε στην εσωτερική μεριά της να δημιουργηθεί ντουλαπάκι όπως εκείνα των αυτοκινήτων. Το καπάκι για το ντεπόζιτο της βενζίνης[[βενζίνη]]ς ήταν κάτω από το κάθισμα κάτι που σήμαινε για τον οδηγό, λιγότερα έξοδα για μια τάπα ασφαλείας με κλειδαριά και την επιπλέον επεξεργασία που χρειάζονταν τα ντεπόζιτα των κοινών μοτοσυκλετών.

Οι παραγγελίες άρχισαν να πληθαίνουν μόνο μετά την πώληση με δόσεις. Μέσα στα επόμενα χρόνια μέχρι το 1952, η Βέσπα έγινε τόσο διάσημη που ιδρύθηκαν και Λέσχες Vespa σχεδόν σε όλη την [[Ευρώπη]] ενώ τα μέλη τους ξεπέρασαν τα 50.000. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950, η Βέσπα κατασκευάζονταν επίσημα στην [[Γερμανία]], την [[Μεγάλη Βρετανία]], τη [[Γαλλία]], το [[Βέλγιο]] και την [[Ισπανία]]. Τη δεκαετία του 1960 ξεκίνησε η παραγωγή της στην [[Ινδία]], τη [[Βραζιλία]] και την [[Ινδονησία]]. Μέχρι το 1956 πουλήθηκαν ένα εκατομμύριο μονάδες, στη συνέχεια δύο εκατομμύρια μέχρι το 1960. Σε όλη αυτή τη δεκαετία η Βέσπα συμβόλιζε την ελευθερία και την φαντασία, κάτι που οδήγησε σε τεράστια αύξηση των πωλήσεων. Μέχρι το 1970 είχαν πωληθεί τέσσερα εκατομμύρια, αριθμός που έφτασε τα δέκα εκατομμύρια μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Από το 1957 μέχρι το 1961 στην Σοβιετική Ένωση κατασκευάζονταν μία μοτοσυκλέτα που είχε το όνομα Vjatka-VP150 και βασιζόταν στο σχέδιο της Βέσπα.