Πατριάρχης Βενιαμίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
επέκταση
Γραμμή 20:
Γεννήθηκε στο [[Αδραμύττιο]] της Μικράς Ασίας το 1871.<ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/67031 Πανδέκτης, Βενιαμίν Α΄, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως]</ref> Φοίτησε στη [[Θεολογική Σχολή της Χάλκης]]. Το 1912 έγινε [[Μητροπολίτης]] [[Ρόδος|Ρόδου]], ενώ από τις 10 Ιουνίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 1913, διετέλεσε Μητροπολίτης [[Μητρόπολη Σηλυβρίας|Σηλυβρίας]]<ref>Δημήτριος Τσιανικλίδης, ''[http://invenio.lib.auth.gr/record/3675/files/GRI-2003-157.pdf?version=1 Η Μητρόπολις και ο Ελληνισμός Σηλυβρίας]'', [Διδακτορική διατριβή], Θεσσαλονίκη 2000, σ. 175</ref> και κατόπιν μετατέθηκε στη Μητρόπολη [[Φιλιππούπολη|Φιλιππουπόλεως]]. Το 1925 εξελέγη Μητροπολίτης Νικαίας και το 1933 Μητροπολίτης Ηρακλείας.
 
Το 1936, μετά το θάνατο του [[Πατριάρχης Φώτιος Β΄|Πατριάρχη Φωτίου του Β΄]], πιθανότερος διάδοχός του θεωρούνταν ο τότε Μητροπολίτης [[Χαλκηδόνα|Χαλκηδόνος]] (και μετέπειτα Πατριάρχης) [[Πατριάρχης Μάξιμος Ε΄|Μάξιμος]]. Όμως, ο Νομάρχης Κωνσταντινούπολης, Muhittin Uludağ<ref>{{Cite web |url=http://www.metarrythmisis.gr/htmls/istoria/2_patriarxeio.htm |title=Βασίλη Κυρατζόπουλου, η αγανάκτηση ενός Κωνσταντινουπολίτη |accessdate=2009-01-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080212045113/http://www.metarrythmisis.gr/htmls/istoria/2_patriarxeio.htm |archivedate=2008-02-12 |url-status=dead }}</ref>, χρησιμοποίησε, μετά από πολλά χρόνια, το δικαίωμα του να διαγράφει υποψηφίους από τον κατάλογο των εκλογίμων. Έτσι, διέγραψε τους Χαλκηδόνος Μάξιμο και [[Μητροπολίτης Δέρκων Ιωακείμ Πελεκάνος|Δέρκων Ιωακείμ]] από τον κατάλογο των δώδεκα υποψηφίων. Θεωρείται ότι αυτό συνέβη διότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της [[Τουρκία|Τουρκίας]] και βουλευτής της επαρχίας [[Τσανάκαλε]], όπου υπάγεται και η [[Ίμβρος]], συνδεόταν με το Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβο. Θεωρείται λοιπόν ότι με δική του εντολή διεγράφησαν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, προκειμένου να προωθηθεί ο Μητροπολίτης Ίμβρου ως [[Οικουμενικός Πατριάρχης]]<ref>Γεώργιος-Σπυρίδων Μάμαλος, [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26210#page/1/mode/2up Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο επίκεντρο διεθνών ανακατατάξεων (1918-1972)], σελ. 143-144</ref>.
 
Η Ιεραρχία όμως εξέλεξε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας Βενιαμίν, με ψήφους επτά έναντι έξι. Κατά τη διάρκεια της εκλογής και της ενθρόνισης σημειώθηκαν επεισόδια και έκτροπα που την αμαύρωσαν, ενώ ο νέος Πατριάρχης Βενιαμίν, 75 ετών τότε, αποδοκιμάστηκε από μέρους του εκκλησιάσματος κατά την ενθρόνισή του. Τέλος, ενώ η εκλογή Οικουμενικού Πατριάρχη ως τότε ανακοινωνόταν μόνο στο Νομάρχη της Πόλης, η εκλογή του Βενιαμίν ήταν η πρώτη η οποία ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Εσωτερικών, από τους οποίους ελήφθησαν απαντητικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Αυτή η πρακτική ακολουθείται έκτοτε μέχρι σήμερα<ref>{{Cite web |url=http://www.xronos.gr/church/detail.php?ID=38514 |title=Εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής, 12/01/2008 |accessdate=2008-07-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080305203642/http://www.xronos.gr/church/detail.php?ID=38514 |archivedate=2008-03-05 |url-status=dead }}</ref>. Επίσης, ο Βενιαμίν ήταν ο πρώτος Πατριάρχης που πήρε επίσημη άδεια ρασοφορίας από το τουρκικό κράτος<ref>[http://www.politis-thrakis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2072&Itemid=7 Πολίτης της Θράκης]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.
 
Παρά τις αντίξοες συνθήκες της εκλογής και παρά τον θάνατο του [[Κεμάλ Ατατούρκ]] και το ξέσπασμα του [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] που συνέβησυνέβησαν κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένη και σταθεροποιητική για το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]], σε μια δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του. Επί Βενιαμίν Α΄ ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Αλβανίας με την έκδοση σχετικού Πατριαρχικού και Συνοδικού τόμου (3 Απριλίου 1937)<ref>{{Cite web |url=http://www.orthodoxalbania.org/Greek/History/History5.1.htm |title=Εκκλησία της Αλβανίας - Ιστορία από το 1937 ως σήμερα |accessdate=2009-01-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090619085222/http://www.orthodoxalbania.org/Greek/History/History5.1.htm |archivedate=2009-06-19 |url-status=dead }}</ref>, επέστρεψαν στην Ορθοδοξία οι Καρπαθορρώσοι Ουνίτες της Αμερικής και τέλος ήρθη το από του 1872 Βουλγαρικό σχίσμα (19 Φεβρουαρίου 1945) με την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας. Τέλος, το 1939 παρασκευάστηκε [[Άγιο Μύρο]].
 
Μελανό σημείο της Πατριαρχίας του Βενιαμίν ήταν η μεγάλη πυρκαϊά τουτης Σεπτεμβρίου21ης τουΣεπτεμβρίου 1941, η οποία προκλήθηκε από [[βραχυκύκλωμα]] και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Πατριαρχικού Οίκου στο [[Φανάρι]], μαζί με ανυπολόγιστης αξίας ιστορικά έπιπλα, σκεύη, έργα τέχνης, κειμήλια, εικόνες και χειρόγραφα<ref>[http://www.e-erevna.gr/print.aspx?ID=54952 Η έρευνα on-line, Πώς διαμορφώθηκε σήμερα ο Πατριαρχικός Οίκος, 11/1/2009, σελ 17]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>. Η ζημιά που προκλήθηκε, αποκαταστάθηκε πλήρως μόλις το 1989.
 
Ο Πατριάρχης Βενιαμίν ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του [[Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] το 1937<ref>{{Cite web |url=http://www.theol.uoa.gr/index.php?id=22 |title=Α.Π.Θ., Τμήμα Θεολογίας, Επίτιμοι Διδάκτορες |accessdate=2009-01-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20081218013032/http://www.theol.uoa.gr/index.php?id=22 |archivedate=2008-12-18 |url-status=dead }}</ref>. Πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1946 μετά από μακροχρόνια ασθένεια<ref>Γεώργιος-Σπυρίδων Μάμαλος, [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26210#page/1/mode/2up Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο επίκεντρο διεθνών ανακατατάξεων (1918-1972)], σελ. 152</ref>.
 
== Σημειώσεις ==
Γραμμή 35:
== Πηγές ==
* [http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=324 Οικουμενικό Πατριαρχείο]
* Γεώργιος-Σπυρίδων Μάμαλος, [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26210#page/1/mode/2up Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο επίκεντρο διεθνών ανακατατάξεων (1918-1972): εξωτερική πολιτική και οικουμενικός προσανατολισμός], Διδακτορική διατριβή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), 2009