Κλασική εξαρτημένη μάθηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Κλασική εξάρτηση''' '''Classical Conditioning''' ('' 'Pavlovian''' η'' 'Respondent Conditioning''') είναι μια μορφή συνειρμικής μάθησης που για πρώτητη φορα παρουσιάστηκε από τον [[Ιβάν Παβλόφ]]. Η τυπική διαδικασία για την κλασική εξάρτηση περιλαμβάνει την παρουσίαση ενός ουδέτερου [[ερεθίσματα (φυσιολογια)|ερεθίσματος]] μαζί με ενα ερέθισμα κάποιας σημασιας. Το κίνητρο θα μπορούσε να είναι ουδέτερο εφόσον, δεν έχει ως αποτελεσμα μια εμφανή συμπεριφορά (απάντηση) από τον υπό διερεύνηση οργανισμό. Ο Παβλόφ αναφέρεται σε αυτό ως ''Εξηρτημένο ερέθισμα (CS)''. Αντίθετα, η παρουσίαση των σημαντικών ερεθισμάτων αναγκαστικά θυμίζει μια φυσική, συχνά αυτόβουλη, απάντηση την οποία ο Παβλόφ ονομάζει ''Ανεξάρτητο ερέθισμα (US)''και''ανεξάρτητη απάντηση'', αντιστοιχα. Αν τα εξηρτημένα και τα ανεξάρτητα συνδέοντα επανειλημμένα, τα δυο ερεθίσματα καθίστανται συναφή και ο οργανισμός αρχίζει να παράγει την αρχική συμπεριφορά-απάντηση . Ο Παβλόφ την αποκάλεσε εξαρτημένη απόκριση. Η κλασική εξάρτηση έχει αποδειχθεί σε πολλά είδη με διάφορες μεθοδολογιες.