Κλασική εξαρτημένη μάθηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 12:
}}</ref> και πειραματιζόμενος µε [[σκύλος|σκύλους]] επινόησε µια µέθοδο συγκέντρωσης και ακριβούς μέτρησης της παραγόμενης σιέλου κατά τη διαδικασία διατροφής του σκύλου.
Αρχικά, η δράση των σιαλογόνων αδένων του σκύλου είχε ως εναρκτήριο σημείο τη στιγμή της εισαγωγής της τροφής στο στόµα του. Το σημαντικό ερέθισμα της τροφής διέγειρε το ενστικτώδες και έµφυτο ανακλαστικό του σιελισμού. Στη συνέχεια των πειραμάτων του ο Παβλόφ ανακάλυψε πως ορισµένα ερεθίσµατα, όπως ο ήχος των βηµάτων του διατροφέα που πλησίαζε ή ο ήχος ενός
Με την επανάληψη του [[πείραμα|πειράµατος]] δηµιουργήθηκε ένα νέο ανακλαστικό, το οποίο προηγουµένως δεν υπήρχε, και ήταν το πλέον σηµαντικό στο πείραµα. Αυτός ο νέος τρόπος διασύνδεσης ([[συνειρµός]]) µεταξύ δύο ερεθισµάτων έγινε γνωστός ως εξαρτηµένο ανακλαστικό (conditioned reflex) και η διαδικασία ονοµάστηκε κλασική εξάρτηση. Μέσω αυτής της διαδικασίας επέρχεται σημαντική αλλαγή της συμπεριφοράς<ref>Kirsch, I., Lynn, S.J., Vigorito, M. & Miller, R.R. (2004). The role of cognition in classical and operant conditioning. ''Journal of Clinical Psychology'', 60, 369 - 392</ref>
| |||