Δημήτριος Γούναρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Δημήτριος Γούναρης''' ([[Πάτρα]], [[5 Ιανουαρίου]] [[1867]] – [[Γουδή (συνοικία)|Γουδή]], [[15 Νοεμβρίου]] [[1922]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] συντηρητικός, νομικός και πολιτικός που χαρακτηρίστηκε ως '''''«πατέρας της Ελληνικής Δεξιάς»''''' , ο οποίος διετέλεσε τρεις φορές [[Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας|πρωθυπουργός της Ελλάδας]].

Καταγόμενος από οικογένεια εμπόρων της Πάτρας, σπούδασε [[Νομική|νομικά]] στην [[Αθήνα]] και στο εξωτερικό και άσκησε με μεγάλη επιτυχία την δικηγορία. Εξελέγη βουλευτής Πατρών, αναμείχθηκε στο [[σταφιδικό ζήτημα]] και εντάχθηκε σε μία ομάδα προοδευτικών βουλευτών αποκαλούμενη «[[Ομάδα των Ιαπώνων]]». Εν συνεχεία ανέλαβε το [[Υπουργείο Οικονομικών (Ελλάδα)|υπουργείο Οικονομικών]] στην [[Κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη 1905|κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη]] ενώ μετά το [[Κίνημα στο Γουδί|Κίνημα στου Γουδή]] ίδρυσε το [[Κόμμα Εθνικοφρόνων]], (το οποίο το 1920 μετονομάστηκε σε [[Λαϊκόν Κόμμα]]) και αποτέλεσε τον βασικό φορέα του αντιβενιζελισμού. Διετέλεσε για ένα βραχύ διάστημα υπηρεσιακός πρωθυπουργός και υπουργός σε κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια του [[Εθνικός Διχασμός|Εθνικού Διχασμού]], μετά όμως την επιτυχή έκβαση του [[Κίνημα Εθνικής Αμύνης|Κινήματος της Εθνικής Άμυνας]] και την φυγή της βασιλικής οικογένειας εξορίστηκε στην [[Κορσική]]. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1919 για να συμμετάσχει ως ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920|εκλογές]], στις οποίες και εξελέγη σχηματίζοντας λίγο αργότερα [[Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1921|κυβέρνηση]]. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του αποφασίστηκε η συνέχιση της [[Μικρασιατική εκστρατεία|μικρασιατικής εκστρατείας]], η οποία και οδήγησε στην οικονομική χρεοκοπία, στην [[Μικρασιατική καταστροφή|ήττα]] από τον [[Τουρκία|τουρκικό]] στρατό και την ανατροπή της κυβέρνησης. Μετά την εγκαθίδρυση του [[Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922|νέου καθεστώτος]], παραπέμφθηκε μαζί με άλλα κυβερνητικά στέλεχη σε [[Δίκη των έξι|έκτακτο στρατοδικείο]] και στις 15 Νοεμβρίου 1922 εκτελέστηκε. χαρακτηρίστηκε ως ''«πατέρας της Ελληνικής Δεξιάς»''{{παραπομπή}}. Ανηψιός του ήταν ο, μετέπειτα πρωθυπουργός, [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος]].<ref>Βλ. την επιστημονική διατριβή του Αλικανιώτη, Διον. Π., ''Η πολιτική και κοινωνική Ιδεολογία του Δημητρίου Γούναρη. ''Αθήνα: 2009, σελ. 301.</ref>