Οστρακιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 54:
Η οστρακιά προκαλούσε φόβο την εποχή προ των αντιβιοτικών, κυρίως εξαιτίας των επιπλοκών της νεφρίτιδας και της ενδοκαρδίτιδας, οι οποίες ήταν συχνά μοιραίες. Στην 5η σκηνή της Β΄ πράξεως της όπερας του Ροσσίνι ''[[Ο κουρέας της Σεβίλλης]]'' ο Ντον Μπαζίλιο τρομοκρατείται και στέλνεται στο κρεβάτι σε ένα κρίσιμο σημείο της πλοκής του έργου όταν τον πείθουν ότι έχει τάχα κολλήσει την τρομερή "febbre scarlattina" (παρά το γεγονός πως του λένε ότι έχει γίνει κίτρινος και όχι κόκκινος). Το ζεύγος ιατρών Γκλάντις Χ. Ντικ και Τζωρτζ Φρέντερικ Ντικ ανέπτυξαν ένα [[εμβόλιο]] για την οστρακιά το [[1924]], που περιέπεσε αργότερα σε αχρησία με την ανακάλυψη και εφαρμογή της πενικιλίνης τη δεκαετία του 1940.
Παρότι η οστρακιά προσβάλλει κυρίως τα παιδιά, όπως τον νεαρό Thomas Edison, που του προκάλεσαι δια βίου μερική κώφωση, ως ενήλικες ασθενείς με οστρακιά αναφέρονται ο Ισπανός συγγραφέας [[Λόπε δε Βέγα]], ο οποίος απεβίωσε από τη νόσο το [[1635]], όπως και η [[Ερριέττα του Νασσάου-Βάιλμπουργκ (1797-1829)]], αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας [[Σίλβιο Μπερλουσκόνι]], ο οποίος, όπως αναφέρεται<ref>Εφημερίδα ''[[Εστία (εφημερίδα)|Εστία]]'', 29 Οκτωβρίου 2009, σελ. 4: «Ο Μπερλουσκόνι κόλλησε παιδική ασθένεια»</ref>, μάλλον κόλλησε την οστρακιά από κάποιο εγγόνι του.
==Σημειώσεις==
| |||