Νεφέλωμα της Ροζέτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 12:
}}</ref> και έχει διάμετρο περίπου 130 έτη φωτός. Η μάζα του υπολογίζεται σε περίπου 10.000 ηλιακές μάζες. Το [[ανοικτό σμήνος]] [[NGC 2244]] σχετίζεται με το νεφέλωμα. Η ακτινοβολία από τα μέλη του σμήνους απορροφάται από τα αέρια του, τα οποία στη συνέχεια [[ιονισμός|ιονίζονται]] και εκπέμπουν την επιπλέον ενέργεια με τη μορφή ακτινοβολίας. Οι ισχυροί [[αστρικός άνεμος|αστρικοί άνεμοι]] του μελών του σμήνους έχουν σχηματίσει μια κοιλότητα στο κέντρο του νεφελώματος. Το νεφέλωμα έχει τους ακόλουθους αριθμούς NGC: 2237 (ο οποίος συχνά χρησιμοποιείται για όλο το νεφέλωμα), 2238, 2239 και 2246, ο καθένας αντιστοιχεί σε διαφορετικό τμήμα του νεφελώματος<ref name=SEDS/>.
Το κεντρικό σμήνος ανακάλυψε ο [[Τζον Φλάμστηντ]] το 1690, και στη συνέχεια ξανά από τον [[Ουίλιαμ Χέρσελ]]. Η νεφελότητα ανακαλύφθηκε από τους [[Τζον Χέρσελ]], Μαρθ και Λιούις.<ref name=SEDS>[http://messier.seds.org/xtra/ngc/n2244.html NGC 2244 and NGC 2237-9,46] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150906173033/http://messier.seds.org/xtra/ngc/n2244.html |date=2015-09-06 }} SEDS</ref> Ο [[Έντουαρντ Έμερσον Μπάρναρντ]] το φωτογράφησε τη δεκαετία του 1890. Το νεφέλωμα έχει φαινόμενη διάμετρο τρεις φορές μεγαλύτερη από τη Πανσέληνο και σε ουρανούς με [[φωτορύπανση]] απαιτείται η χρήση φίλτου UHC για να γίνει ορατό. Είναι δημοφιλής στόχος για αστροφωτογράφηση, καθώς φαίνεται πολύ πιο εντυπωσιακό απ'ότι με το μάτι.<ref>{{cite book | url=https://books.google.gr/books?id=amPrWoOWgHcC&pg=PA110&dq=caldwell+49&hl=el&sa=X&ved=0CCEQ6AEwAWoVChMIoszg9OuUyAIVSDgaCh2-0w5n#v=onepage&q=caldwell%2049&f=false | title=The Caldwell Objects and How to Observe Them | publisher=Springer Science & Business Media | author=Martin Mobberley | year=2009 | pages=110 | isbn=1441903267}}</ref>
== Παραπομπές ==
| |||