Πεπίνος Β΄ της Ακουιτανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Πεπίνος Β΄ της Ακουιτανίας''' ή '''Πεπίνος ο Νεότερος''' ([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Pépin II d'Aquitaine'', [[823]] - μετά το [[864]]), [[Δούκας της Ακουιτανίας|Βασιλιάς της Ακουιτανίας]] ([[838]] - [[864]]) ήταν μεγαλύτερος γιος του [[Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας|Πεπίνου Α΄ της Ακουιτανίας]] και της Ινγκελτρούδης, εγγονός του αυτοκράτορα [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του Ευσεβούς.]] Εξελέγη βασιλιάς από τους ευγενείς της [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανίας]] αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του (838), ήθελαν να κρατήσουν την ανεξαρτησία τους από την κεντρική εξουσία. Ο παππούς του [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής]] αποφάσισε να δώσει την Ακουιτανία στον θείο του και μικρότερο ετεροθαλή αδελφό του πατέρα του [[Κάρολος ο Φαλακρός|Κάρολο τον Φαλακρό]], ήταν 15 ετών όσο ο μικρός Πεπίνος. Ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής είχε εκθρονίσει τον γιο του Πεπίνο Α΄ από το βασίλειο της Ακουιτανίας λόγω εξέγερσης με τα αδέλφια του (832), ακολούθησε την ίδια τακτική με τον γιο του Πεπίνο Β΄ (838). Ο Πεπίνος Β΄ βρέθηκε αμέσως σε σύγκρουση με τον ετεροθαλή θείο του αλλά ο παππούς του τον αποκλήρωσε σε δύο διαδοχικές Συνόδους.

 

Με την [[Συνθήκη του Βερντέν]] που ακολούθησε όταν τα αδέλφια του πατέρα του έκλεισαν μεταξύ τους ειρήνη (843) η Ακουιτανία πέρασε στον Κάρολο τον Φαλακρό.