Οροπέδιο Λασιθίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 19:
Το εύφορο έδαφος του οροπεδίου, λόγω των [[Αλλούβιες αποθέσεις|αλλουβιακών αποθέσεων]] από το λιώσιμο του χιονιού, προσέλκυσε κατοίκους ήδη από τη [[Νεολιθική περίοδος|Νεολιθική εποχή]] (6000 π.Χ.). Ακολούθησαν οι [[Μινωικός πολιτισμός|Μινωίτες]] και οι [[Δωριείς]] και το οροπέδιο κατοικείται συνεχώς έκτοτε, εκτός από μια περίοδο που ξεκίνησε το 1293 και διήρκεσε πάνω από δύο αιώνες κατά τη διάρκεια της [[Ενετοκρατία στην Κρήτη|Ενετοκρατίας στην Κρήτη]]. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και λόγω των συχνών εξεγέρσεων και της έντονης αντίστασης, τα χωριά κατεδαφίστηκαν, απαγορεύτηκε η καλλιέργεια, οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν και απαγορεύτηκε να επιστρέψουν επί ποινή θανάτου. Ένα ενετικό χειρόγραφο του δέκατου τρίτου αιώνα περιγράφει το οροπέδιο του Λασιθίου ως ''ένα αγκάθι στην καρδιά της Βενετίας''. Αργότερα, στις αρχές του 15ου αιώνα, οι Ενετικές αρχές επέτρεψαν σε πρόσφυγες από την ηπειρωτική Ελλάδα (ανατολική [[Πελοπόννησος]]) να εγκατασταθούν στο οροπέδιο και να καλλιεργήσουν ξανά τη γη. Για να εξασφαλίσουν την καλή αποστράγγιση του εδάφους, οι Ενετοί σχεδίασαν ένα μεγάλο σύστημα αποχετευτικών τάφρων (λίνιες) που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1514 - 1560 και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Οι τάφροι αυτές μεταφέρουν το νερό στο Χώνο, μια καταβόθρα στο δυτικό άκρο του οροπεδίου, που τροφοδοτεί τον ποταμό Αποσελέμη.
Τον Ιανουάριο του 1823, κατά τη διάρκεια της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του '21]], ο απεσταλμένος του [[Μεχμέτ Αλή Πασάς|Μεχμέτ Αλή]] Χασάν Πασάς τέθηκε επικεφαλής ενός στρατού [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανικών]] και αιγυπτιακών δυνάμεων ο οποίος κατέλαβε το οροπέδιο σκοτώνοντας τους περισσότερους κατοίκους που δεν είχαν καταφύγει στα βουνά. Τον Μάιο του 1867 κατά τη διάρκεια της [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|Μεγάλης Κρητικής Επανάστασης]], οθωμανικές και αιγυπτιακές δυνάμεις υπό την ηγεσία των [[Ομέρ Πασάς|Ομέρ Πασά]] και [[Ισμαήλ πασάς Παπαδάκις|Ισμαήλ Σελίμ]] βάδισαν προς το οροπέδιο του Λασιθίου. Στόχος τους ήταν να χτυπήσουν αποφασιστικά τους επαναστάτες που το χρησιμοποιούσαν ως κρησφύγετο. Μετά από έντονες μάχες, οι επαναστάτες νικήθηκαν και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στις πλαγιές της [[Δίκτη]]ς. Μεταξύ 21 και 29 Μαΐου, πολλοί κάτοικοι του οροπεδίου σφαγιάστηκαν ή συνελήφθηκαν σκλάβοι, τα σπίτια τους πυρπολήθηκαν αφού λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν ζώα και καλλιέργειες.<ref name="CL21032018">[https://www.cretalive.gr/istoria/i-megali-sfagi-sto-lasithi Η μεγάλη σφαγή στο Λασίθι, Cretalive, 21 Μαρτίου 2018]; archived [http://archive.is/BNuJe here]</ref> Επίσης κατεδαφίστηκε το μοναστήρι της Κρουσταλλένιας που ήταν η έδρα της επαναστατικής επιτροπής.
Κατά τη [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Γερμανική κατοχή]] το 1941-1944, οι κορυφές που περιβάλλουν το οροπέδιο χρησιμοποιήθηκαν ως κρησφύγετα από τοπικούς μαχητές της αντίστασης.
| |||