Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Το Ελληνικό σχέδιο: Προσθήκες για το ελληνικό Σχέδιο |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 41:
Το [[1744]], σε ηλικία 15 χρονών, προσκλήθηκε από την Ρωσίδα Αυτοκράτειρα [[Ελισάβετ της Ρωσίας|Ελισάβετ]] στην [[Αγία Πετρούπολη]] με σκοπό να παντρευτεί τον διάδοχο του ρωσικού θρόνου [[Πέτρος Γ΄ της Ρωσίας|Πέτρο Φιοντόροβιτς]] του [[Σλέσβιχ-Χόλσταϊν|Χόλσταϊν]]. Η επιλογή της πριγκίπισσας Σοφίας ως υποψήφιας νύφης του διαδόχου ήταν αποτέλεσμα των διπλωματικών ενεργειών του Αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Β΄|Φρειδερίκου Β΄]] της [[Πρωσία|Πρωσίας]].
<ref>Philippe Erlanger,«Μεγάλη Αικατερίνη. Η Σεμίραμις του Βορρά», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.65 (Νοέμβριος 1973), σελ.80</ref>.
Το 1744 η Αικατερίνη Β΄ φτάνει στη [[Ρωσία]] και ξεκινά την εκμάθηση της [[Ρώσικα|ρωσικής γλώσσας]] με τέτοιο ζήλο που τα βράδια μένει ξύπνια για να διαβάζει τα μαθήματα της. Ενσωματώνεται σχετικά γρήγορα στη κοινωνία της Ρωσικής Αριστοκρατίας.
Στις 28 Ιουνίου [[1744]] βαπτίζεται Χριστιανή Ορθόδοξη και της δίνεται το όνομα Αικατερίνη, παρόλο που ο πατέρας της, φανατικός Λουθηρανός, αντιτάσσεται σθεναρά στην απόφαση της να αλλάξει δόγμα.
Στις 21 Αυγούστου παντρεύεται το Μέγα Δούκα Πέτρο Γ΄. Ο γάμος της σταδιακά αποδείχτηκε ανεπιτυχής, αφού ο διάδοχος του θρόνου Πέτρος Γ΄ ασχολιόταν μόνο με το κυνήγι και παραμελούσε την αυτοκράτειρα. Το χάσμα ανάμεσα τους ήταν τόσο μεγάλο που επί 9 χρόνια δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις. Για εννιά χρόνια η Αικατερίνη Β΄ ήταν υποχρεωμένη να παραμένει κλεισμένη στα ανάκτορα ενώ δεν της επιτρεπόταν η αλληλογραφία με τους συγγενείς της. Αναγκάστηκε λοιπόν, προκειμένου να βρει μια συντροφιά, να καταφύγει στην ανάγνωση βιβλίων. Ιδιαίτερα επηρεάστηκε από τον [[Βολταίρος|Βολταίρο]] και τις ιδέες του περί του Διαφωτισμού. Το [[1754]] η Αικατερίνη έμεινε έγκυος και γέννησε έναν γιο, τον Παύλο. Βέβαια οι φήμες οργίαζαν σχετικά με την πατρότητα του παιδιού αφού κανείς δεν πίστευε ότι πατέρας του παιδιού ήταν ο Πέτρος.
Γραμμή 57:
Η Αικατερίνη Β΄ στα απομνημονεύματα της αναφέρει:
"Όταν ανέλαβα την εξουσία, η [[Ρωσική Αυτοκρατορία]] βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση λόγω Επταετούς Πολέμου. Τα οικονομικά αποθέματα είχαν εξαντληθεί. Ο στρατός δεν πληρωνόταν επί 3 μήνες. Το εμπόριο ήταν σε παρακμή, καθώς πολλοί κλάδοι του έγιναν μονοπωλιακοί. Ο στρατός είχε βυθιστεί στα χρέη."
Υπάρχουν όμως ιστορικοί που αμφισβητούν την κατάσταση αυτή υποστηρίζοντας πως ακόμα και μετά τον Επταετή πόλεμο η Αυτοκρατορία βρισκόταν σε καλή οικονομική κατάσταση και το έλλειμμα ήταν μόλις 1 εκατομμύριο ρούβλια ή 8 % από το σύνολο εσόδων. Υποστηρίζουν πως η ίδια η αυτοκράτειρα συνέβαλε στη δημιουργία αυτού του ελλείμματος, ξοδεύοντας τα χρήματα από το δημόσιο ταμείο για δώρα στους υποστηρικτές του κινήματος της που ανέτρεψε τον Πέτρο Γ΄.
Γραμμή 69:
# Είναι απαραίτητο να καταστήσει το κράτος δυνατό ώστε να εμπνέει το σεβασμό των γειτόνων.
Η εσωτερική πολιτική της δεν διέφερε και πολύ από αυτή των προκατόχων της. Στη μέση της βασιλείας της πραγματοποίησε διοικητική μεταρρύθμιση, την εδαφική διαίρεση της χώρας, και τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Το έδαφος του ρωσικού κράτους αυξήθηκε σημαντικά με την προσθήκη της νότιων εδαφών - της [[Κριμαία]]ς, της [[Μαύρη Θάλασσα|Μαύρης Θάλασσας]] και του ανατολικού τμήματος της Πολωνό-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Ο πληθυσμός αυξήθηκε από 23,2 εκατομμύρια (1763) σε 37.400.000 (1796) κατοίκους. Έτσι η Ρωσία έγινε η μεγαλύτερη χώρα στην [[Ευρώπη]] (αντιπροσώπευε το 20% του ευρωπαϊκού πληθυσμού). Η Αικατερίνη Β΄, καθιέρωσε 29 νέες επαρχίες και είχε δημιουργήσει περίπου 144 νέες πόλεις.
Η αύξηση του πληθυσμού ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης στη Ρωσική Αυτοκρατορία άλλων πολιτειών (με πληθυσμό περίπου 7 εκατομμύρια άτομα), κατά κανόνα χωρίς την επιθυμία του τοπικού πληθυσμού, κάτι που οδήγησε στην εμφάνιση των "πολωνικού", "ουκρανικού" και "εβραϊκού" ζητημάτων.
Γραμμή 81:
===Επέκταση των συνόρων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας===
Νέα εδαφική επέκταση αρχίζει με την Αικατερίνη Β΄. Μετά το πρώτο [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774)|Ρώσο-τουρκικό πόλεμο]] το 1774, η Ρωσία αποκτά σημαντικά εδάφη στις εκβολές του ποταμού [[Δνείπερος|Δνείπερου]], [[Ντον]] και στα στενά του [[Κερτς]]. Το 1783, ενώνει την [[Μπάλτα]], [[Κριμαία]] και την [[Κράι Κρασνοντάρ|Κουμπάν]]. Ο δεύτερος [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1787-1792)|Ρώσο-τουρκικός πόλεμος]] τερματίζεται με την απόκτηση της παράκτιας λωρίδας μεταξύ του Μπούγκ και του [[Δνείστερος|Δνείστερου]] (1792). Με όλες αυτές τις κατακτήσεις, η Ρωσία έχει πλέον σταθερή πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα. Την ίδια στιγμή, οι Πολωνοί παραχωρούν στη Ρωσία τα δυτικά της εδάφη. Έτσι το 1773 η [[Ρωσία]] αποκτά ένα μέρος της [[Λευκορωσία]]ς, το δεύτερο διαμέρισμα της [[Πολωνία]]ς (1793), τις επαρχίες της [[Λιθουανία]]ς. Το 1795 αποκτά το [[Κουρλάνδη|Δουκάτο της Κυρλανδίας]].
===Οι σχέσεις με τη [[Γεωργία]]. Συνθήκη του Γεωργίου===
| |||