Κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη 1973: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Κουτί πληροφοριών κυβέρνησης

| κυβέρνηση_αριθμός =

| κάτοχος = [[Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974)|Στρατιωτική Δικτατορία]]

}}

 

 

Ο [[Γεώργιος Παπαδόπουλος]] στα πλαίσια του [[Σχέδιο φιλελευθεροποίησης (Χούντα)|σχεδίου φιλελευθεροποίησης]] του καθεστώτος - που περιλάμβανε την δημιουργία νέου Συντάγματος, την εγκαθίδρυση του πολιτεύματος της Προεδρικής Δημοκρατίας, και την διεξαγωγή εκλογών εν ευθέτω χρόνω, για την επιστροφή στο κοινοβουλευτικό καθεστώς, όλα αυτά υπό την επίβλεψη του ιδίου - και αφού οι συνομιλίες με άλλες πολιτικές προσωπικότητες ναυάγησαν, βρήκε στο πρόσωπο του αρχηγού του (εν αναστολή) κόμματος των [[Κόμμα των Προοδευτικών|Προοδευτικών]], Σπύρου Μαρκεζίνη, τον άνθρωπο που δέχτηκε να αναλάβει την Πρωθυπουργία και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.

 

Ο Μαρκεζίνης και αφού είχε πάρει αόριστες διαβεβαιώσεις περί της διεξαγωγής ελεύθερων εκλογών και της αναθεώρησης του Συντάγματος (το οποίο είχε ενισχύσει το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας έναντι του Πρωθυπουργού), ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 6 Οκτωβρίου, και με το σύνθημα ''«συγχώρεση-λήθη-δίκαιες εκλογές»'', άρχισε τις συνομιλίες με τους πολιτικούς αρχηγούς προκειμένου να τους πείσει να πάρουν μέρος στις εκλογές.<ref> https://www.kathimerini.gr/1040757/gallery/epikairothta/politikh/to-apotyxon-peirama-markezinh</ref> Εξαιρουμένων των [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Π. Κανελλόπουλου]] και [[Γεώργιος Μαύρος|Γ. Μαύρου]], οι περισσότεροι πολιτικοί της [[ΕΡΕ]] καθώς και της [[Ένωσις Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]] υποστήριζαν λίγο ή πολύ το επονομαζόμενο και ''πείραμα Μαρκεζίνη''. Χαρακτηριστική της αντιλήψεως αυτής είναι η επιστολή του [[Νικόλαος Μομφεράτος|Νικόλαου Μομφεράτου]] προς τον Κ. Καραμανλή με ημερομηνία [[7 Νοεμβρίου]] [[1973]]. «(...)νομίζω ότι η λύσις Μαρκεζίνη επιβάλλεται να υποστηριχθεί, διότι αποτελεί βήμα προόδου προς την κατεύθυνσιν της δημιουργίας συνθηκών ομαλότερων (...) Δρομολογείται η επαναλειτουργία πολιτικού βίου. Αι εκλογαί αποτελούν μεγάλην ευκαιρίαν. Δεν θα πρέπει να χαθεί από πάθη, πείσματα, προσωπικάς αντιθέσεις ή απωθημένας καταστάσεις που κατέχουν τον πολιτικόν κόσμον. Βεβαίως όταν λέγω "Ευκαιρίαν" δεν εννοώ ότι ο πολιτικός κόσμος θα επανέλθει κυρίαρχος του δημόσιου βίου. Άλλωστε δεν θα έπρεπε να είναι και αυτή η επιδίωξίς του.» <ref>Χριστόφορος Βερναρδάκης και Γιάννης Μαυρής: «Η μετάβαση στον Κοινοβουλευτισμό: Από το πείραμα Μαρκεζίνη στις εκλογές του 1974», σελ. 5</ref>.<br />

 

== ''«Νόμος περί Υπουργικού συμβουλίου και Υπουργείων»'' ==