Μίχαελ Σουμάχερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 35:
Προς το φινάλε της σεζόν 1995, έγινε φανερό πως ο Μίχαελ δεν θα συνέχιζε για την επόμενη χρονιά στην Benetton. Οι ομάδες που ενδιαφέρονταν για αυτόν ήταν οι Williams, McLaren και Ferrari ([[Φερράρι]]). Αν και η προοπτική της Williams φαινόταν η πιο δελεαστική, αφού αποτελούσε την ισχυρότερη ομάδα στο άθλημα, εντούτις ο Σουμάχερ επέλεξε την Ferrari, με την οποία όμως γνώριζε πως θα υπολοίπονταν από τους αντιπάλους της.<ref>{{Cite news|url=https://www.f1racingnews.gr/2020/01/1-1995-96.html|title=Το χρονικό του Κόκκινου Βαρώνου:(1995-96)|last=www.f1racingnews.gr}}</ref> Το [[1996]] λοιπόν, η Ferrari, μαζί με τον Μίχαελ, προσλαμβάνει και τον [[Ιρλανδία|Ιρλανδό]] [[Έντι Ιρβάιν]], αντικαθιστώντας τους Ζαν Αλέσι και [[Γκέρχαρντ Μπέργκερ]], οι οποίοι μετακινήθηκαν στην Benetton. Ο Σουμάχερ πραγματοποιεί μία πολύ καλή προσπάθεια, όμως η έλλειψη αγωνιστικότητας της Ferrari, τα πολλά μηχανικά προβλήματα της ομάδας και η πολύ ανώτερη αγωνιστικά Williams-Renault, φέρνουν τον Μίχαελ στην τρίτη θέση της τελικής κατάταξης με τους Χιλ και [[Ζακ Βιλνέβ|Βιλνέβ]] να προηγούνται.
 
Το [[1997]] η Ferrari έχει ένα σαφώς πιο αναβαθμισμένο μονοθέσιο, όμως ακόμα η Williams βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση, παρόλο που ο πρωταθλητής του 1996, Ντέιμον Χιλ, αποχωρεί από την ομάδα, με τον Φρέντζεν να παίρνει την θέση του. Παρότι η Ferrari υστερεί σαφώς από την ανταγωνίστριά της Williams, ο Σουμάχερ πραγματοποιεί πάρα πολύ καλές εμφανίσεις και μέχρι το τέλος της περιόδου, ανταγωνίζεται τον Βιλνέβ για τον τίτλο. Τελικά ο [[Καναδάς|Καναδός]] Βιλνέβ επικρατεί, αφού στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο Ευρωπαϊκό Γκραν-Πρι, στην πίστα του Χερέζ στην [[Ισπανία]], ο Σουμάχερ, όντας στην πρώτη θέση και έτοιμος να δεχτεί το προσπέρασμα του Βιλνέβ, προσπάθησε να τον βγάλει εκτός πίστας και να διατηρήσει την πρωτοπορία που είχε στον βαθμολογικό πίνακα με ένα βαθμό διαφορά.<ref>{{Cite news|url=https://www.4troxoi.gr/4tlibrary/article.php?year=1997&month=11&issue=55&cat=%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82&number=779|title= Ο Ζακ Βιλνέβ είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής|last=www.4troxoi.gr}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://menshouse.gr/auto-moto/86392/chanontas-to-myalo-toy-i-mera-poy-o-mikael-soymacher-eide-ti-mayri-simaia|title= Χάνοντας το μυαλό του: Η μέρα που ο Μίκαελ Σουμάχερ είδε τη μαύρη σημαία|last=menshouse.gr}}</ref> Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η τιμωρία του Μίχαελ από την FIA με ακύρωση όλης της χρονιάς για τον ίδιο, κράτησε όμως τους βαθμούς και τα βάθρα που κατέκτησε μέσα στην σεζόν.
Το [[1997]] η [[Φερράρι]] είναι πλέον έτοιμη να διεκδικήσει τον τίτλο από την Williams-Renault. Ο Χιλ αποχωρεί από την ομάδα και την θέση του παίρνει ο Φρέντσεν. Μέχρι το τέλος της περιόδου, οι Βιλνέβ και Σουμάχερ ανταγωνίζονται έντονα για τον τίτλο. Τελικά ο Καναδός Βιλνέβ επικρατεί και ο Σουμάχερ ακυρώνεται, επειδή προσπάθησε να βγάλει εκτός πίστας τον Βιλνέβ και να διατηρήσει την πρωτοπορία που είχε με ένα βαθμό διαφορά στο Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι.
[[Αρχείο:Michael Schumacher Ferrari 2004.jpg|thumb|250px|ο Σουμάχερ το [[2004]] στην πίστα της Ινδιανάπολης]]
Το [[1998]] η [[Ρενό]] αποχωρεί από την Φόρμουλα 1 και έτσι η Williams, μη έχοντας πλέον κινητήρες, έχασε την δύναμη της. Όμως, όσοι βιάστηκαν να βγάλουν την "Σκουντερία" (προσωνύμιο της Φερράρι) πρώτη δεν είχαν λάβει υπόψη τους την παρουσία της ΜακΛάρεν-Μερτσέντες (McLaren Mercedes), η οποία με οδηγούς τους Χάκινεν και Κούλθαρντ κάνει πολύ καλές εμφανίσεις και τελικά ανακηρύσσεται Πρωταθλήτρια. Ο Σουμάχερ κατατάσσεται δεύτερος με 14 βαθμούς διαφορά. Αυτά που έγιναν το [[1998]] στη Φόρμουλα 1 έδειξαν ότι η επόμενη περίοδος θα ήταν γεμάτη εκπλήξεις.