Μίχαελ Σουμάχερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 45:
=== Τα πέντε συνεχόμενα Πρωταθλήματα με την Φερράρι (2000-2004) ===
Το [[2000]] ο Ιρβάιν αποχώρησε από την ομάδα και πήγε στην νεοσύστατη Jaguar με την θέση του
Το [[2001]], θα είναι ο
Το [[2002]], η Ferrari ήταν πλέον πολύ πιο ισχυρή. Έτσι, οι οδηγοί της έκαναν σχετικά εύκολα το 1-2 στον βαθμολογικό πίνακα, με τον Μίχαελ να πραγματοποιεί μία αψεγάδιαστη χρονιά τερματίζοντας και στα 17 Γκραν-Πρι της σεζόν στην πρώτη τριάδα (11 πρώτες θέσεις, 5 δεύτερες, 1 τρίτη). Δεύτερη ομάδα τερμάτισε η παλιά αντίπαλος Williams-BMW, στην οποία οδηγούσαν οι [[Χουάν Πάμπλο Μοντόγια]] και ο αδελφός του Μίχαελ Σουμάχερ, Ραλφ.
Το [[2003]] ήταν μία από τις καλύτερες περιόδους των τελευταίων ετών της Φόρμουλα 1, καθώς τρεις ομάδες διεκδικούν τον τίτλο: Είναι οι Ferrari, Williams και McLaren, ενώ οι οδηγοί τους (Σουμάχερ, Μπαρικέλο, [[Κίμι Ράικονεν|Ράικονεν]], Μοντόγια και Ραλφ) διεκδικούν, για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, τον τίτλο του καλύτερου οδηγού. Χαρακτηριστικό είναι πως μετά το Βρετανικό Γκραν-Πρι και με μονάχα 5 αγώνες να απομένουν, η διαφορά του πρώτου στην βαθμολογία Μίχαελ, με τον πέμπτο Μπαρικέλο ήταν μόλις στους 20 βαθμούς. Τελικά, η κούρσα για το πρωτάθλημα οδηγών ήταν για τρεις (Σουμάχερ, Ράικονεν, Μοντόγια), με τον Μίχαελ να επικρατεί του δεύτερου Ράικονεν μόλις για 2 βαθμούς και να γίνεται για έκτη φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ξεπερνώντας τον θρυλικό [[Αργεντινή|Αργεντινό]] [[Χουάν Μανουέλ Φάντζιο]] που είχε πέντε πρωταθλήματα. Επίσης, η Ferrari επικρατεί ξανά επί της Williams με 14 βαθμούς διαφορά, κερδίζοντας τον πέμπτο συνεχόμενο τίτλο της στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Το [[2004]] η Ferrari έχει ως βασικό αντίπαλο την έκπληξη: Επιστρέφει στους αγώνες η Χόντα, με την ομάδα BAR Honda και οδηγούς τους [[Τζένσον Μπάτον]] και [[Τακούμα Σάτο]], ενώ και η Ρενό, επιστρέφοντας και αυτή, εξελίσσει ένα πολλά υποσχόμενο μονοθέσιο, όπου στην θέση του γενικού διευθυντή βρίσκεται ο παλιός γνώριμος του Σουμάχερ, από τα χρόνια της Benetton, Φλάβιο Μπριατόρε. Όπως όμως και το 2002, έτσι και το 2004 η Ferrari είναι μπροστά από τον ανταγωνισμό και τελικά η περίοδος λήγει με εύκολη επικράτηση της, καθώς και του Σουμάχερ, που γίνεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής για έβδομη και τελευταία φορά στην καριέρα του. Για την Ferrari ήταν ο έκτος συνεχόμενος και συνολικά ο 14ος τίτλος κατασκευαστών που κατέκτησε στην πολύχρονη ιστορία της.
=== Η κάμψη με την Φερράρι και η πρώτη αποχώρηση (2005-2006) ===
| |||