Μίχαελ Σουμάχερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

=== Στη Φερράρι (1996-1999)===

 

Προς το φινάλε της σεζόν 1995, έγινε φανερό πως ο Μίχαελ δεν θα συνέχιζε για την επόμενη χρονιά στην Benetton. Οι ομάδες που ενδιαφέρονταν για αυτόν ήταν οι Williams, McLaren και Ferrari ([[Φερράρι]]). Αν και η προοπτική της Williams φαινόταν η πιο δελεαστική, αφού αποτελούσε την ισχυρότερη ομάδα στο άθλημα, εντούτοις ο Σουμάχερ επέλεξε την Ferrari, με την οποία όμως γνώριζε πως θα υπολείπονταν από τους αντιπάλους της.<ref>{{Cite news|url=https://www.f1racingnews.gr/2020/01/1-1995-96.html|title=Το χρονικό του Κόκκινου Βαρώνου:(1995-96)|last=www.f1racingnews.gr}}</ref> Το [[1996]] λοιπόν, η Ferrari, μαζί με τον Μίχαελ, προσλαμβάνει και τον [[Ιρλανδία|Ιρλανδό]] [[Έντι Ιρβάιν]], αντικαθιστώντας τους Ζαν Αλέσι και [[Γκέρχαρντ Μπέργκερ]], οι οποίοι μετακινήθηκαν στην Benetton. Ο Σουμάχερ πραγματοποιεί μία πολύ καλή προσπάθεια, όμως η έλλειψη αγωνιστικότητας της Ferrari, τα πολλά μηχανικά προβλήματα της ομάδας και η πολύ ανώτερη αγωνιστικά Williams-Renault, φέρνουν τον Μίχαελ στην τρίτη θέση της τελικής κατάταξης με τους Χιλ και [[Ζακ Βιλνέβ|Βιλνέβ]] να προηγούνται.

 

Το [[1997]] η Ferrari έχει ένα σαφώς πιο αναβαθμισμένο μονοθέσιο, όμως ακόμα η Williams βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση, παρόλο που ο πρωταθλητής του 1996, Ντέιμον Χιλ, αποχωρεί από την ομάδα, με τον Φρέντζεν να παίρνει την θέση του. Παρότι η Ferrari υστερεί σαφώς από την ανταγωνίστριά της Williams, ο Σουμάχερ πραγματοποιεί πάρα πολύ καλές εμφανίσεις και μέχρι το τέλος της περιόδου, ανταγωνίζεται τον Βιλνέβ για τον τίτλο. Τελικά ο [[Καναδάς|Καναδός]] Βιλνέβ επικρατεί, αφού στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο Ευρωπαϊκό Γκραν-Πρι, στην πίστα του Χερέζ στην [[Ισπανία]], ο Σουμάχερ, όντας στην πρώτη θέση και έτοιμος να δεχτεί το προσπέρασμα του Βιλνέβ, προσπάθησε να τον βγάλει εκτός πίστας και να διατηρήσει την πρωτοπορία που είχε στον βαθμολογικό πίνακα με ένα βαθμό διαφορά.<ref>{{Cite news|url=https://www.4troxoi.gr/4tlibrary/article.php?year=1997&month=11&issue=55&cat=%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82&number=779|title= Ο Ζακ Βιλνέβ είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής|last=www.4troxoi.gr}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://menshouse.gr/auto-moto/86392/chanontas-to-myalo-toy-i-mera-poy-o-mikael-soymacher-eide-ti-mayri-simaia|title= Χάνοντας το μυαλό του: Η μέρα που ο Μίκαελ Σουμάχερ είδε τη μαύρη σημαία|last=menshouse.gr}}</ref> Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η τιμωρία του Μίχαελ από την FIA με ακύρωση όλης της χρονιάς για τον ίδιο, κράτησε όμως τους βαθμούς και τα βάθρα που κατέκτησε μέσα στην σεζόν.

Το [[1998]] η [[Ρενό]] αποχωρεί από την Φόρμουλα 1 και έτσι η Williams, μη έχοντας πλέον κινητήρες, έχασε την δύναμη της. Όμως, όσοι βιάστηκαν να βγάλουν την "Σκουντερία" (προσωνύμιο της Φερράρι) πρώτη δεν είχαν λάβει υπόψη τους την παρουσία της ΜακΛάρεν-Μερτσέντες (McLaren-Mercedes), η οποία εξελίσσει πάρα πολύ το μονοθέσιό της και πλέον είναι αυτή η κυρίαρχη δύναμη στην Φόρμουλα 1, φέρνοντας τους Σουμάχερ και Ferrari στην ίδια θέση με την περυσινή, να υστερούν δηλαδή από τον πρωτοπόρο. Με οδηγούς τους [[Μίκα Χάκινεν|Χάκινεν]] και [[Ντέιβιντ Κούλθαρντ|Κούλθαρντ]], η ΜακΛάρεν κάνει πολύ καλές εμφανίσεις και τελικά ανακηρύσσεται Πρωταθλήτρια. Ο Σουμάχερ κατατάσσεται δεύτερος με 14 βαθμούς διαφορά από τον Χάκινεν, έχει όμως σοβαρά παράπονα από τον [[Σκωτία|Σκωτσέζο]] οδηγό Ντέιβιντ Κούλθαρντ. Συγκεκριμένα, στην διάρκεια του Βελγικού Γκραν-Πρι, ο Κούλθαρντ βρισκόταν έναν γύρο πίσω από τον πρωτοπόρο Μίχαελ και έπρεπε να τον αφήσει να περάσει, σύμφωνα με τους κανονισμούς. Αυτός όμως, αντί να αλλάξει αγωνιστική γραμμή ώστε να δεχτεί το προσπέρασμα, επέλεξε να επιβραδύνει πάνω στην αγωνιστική γραμμή της πίστας, με τον επερχόμενο Μίχαελ να μην αντιλαμβάνεται την κίνησή του, εξαιτίας της έντονης βροχόπτωσης, με αποτέλεσμα να συγκρούεται μαζί του και τελικά να εγκαταλείπει τον αγώνα.<ref>{{Cite news|url=https://totalracing.gr/retro-f1-to-grand-prix-belgiou-tou-1998/|title=Το Grand Prix Βελγίου του 1998|last=totalracing.gr}}</ref>

 

 

=== Τα πέντε συνεχόμενα Πρωταθλήματα με την Φερράρι (2000-2004) ===

Το [[2000]] ο Ιρβάιν αποχώρησε από την ομάδα και πήγε στην νεοσύστατη Jaguar με την θέση του να παίρνει ο [[Βραζιλία|Βραζιλιάνος]] [[Ρούμπενς Μπαρικέλο]]. Παρόλο τον πολύ δυνατό ανταγωνισμό μεταξύ Ferrari-McLaren και Σουμάχερ-Χάκινεν, αυτήν την φορά θα είναι ο Μίχαελ που θα επικρατήσει επί του Φινλανδού διεκδικητή, κατακτώντας τον τρίτο Παγκόσμιο τίτλο του, συγκεντρώνοντας συνολικά 108 βαθμούς. Η Ferrari αναδείχτηκε επίσης πρωταθλήτρια κατασκευαστών για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.