Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
|||
Γραμμή 114:
[[Αρχείο:Müşir Gazi Mustafa Kemal Paşa, Balıkesir, 1923.png|thumb|upright|Ο Μουσταφά Kεμάλ]]
Με την [[ανακωχή του Μούδρου]] τοποθετήθηκε σε μη μάχιμη θέση του υπουργείου Εθνικής Αμύνης στην [[Κωνσταντινούπολη]], οργανώνοντας παράλληλα εθνικιστικές ομάδες, στις οποίες συμμετείχαν και πολλοί οι οποίοι είχαν παραγκωνιστεί από τον Σουλτάνο.<ref>''Ε΄ Ιστορικά - Βενιζέλος-Ατατούρκ'', εκδ. Ελευθεροτυπία, Αθήνα 2000, τεύχος 21, σ.23.</ref> Ύστερα από πιέσεις των Άγγλων και προκειμένου να απαλλαχθεί από αυτόν, ο Σουλτάνος τον διόρισε στρατιωτικό επιθεωρητή των Ανατολικών Επαρχιών. Εκεί ο Κεμάλ μαζί με άλλους αξιωματικούς υπέγραψε μυστικό πρωτόκολλο με το οποίο οι αξιωματικοί δήλωναν την αντίθεσή τους με τη φίλα προσκείμενη προς την Αντάντ τουρκική κυβέρνηση και ουσιαστικά ξεκινούσαν ανταρτοπόλεμο εναντίον της Υψηλής Πύλης. Τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο συγκάλεσε δύο εθνικά συνέδρια, ένα στο Ερζερούμ και ένα στη Σεβάστεια. Στο δεύτερο συνέδριο εκλέχθηκε πρόεδρος της ''Εταιρείας για την Προάσπιση των Εθνικών Δικαιωμάτων των Ανατολικών Επαρχιών''. Ως πρόεδρος της επαναστατικής επιτροπής απαίτησε την απόρριψη των συμμαχικών όρων ειρήνης, ασκώντας πιέσεις στον Σουλτάνο. Παράλληλα ξεκίνησε και η δεύτερη φάση των διώξεων του Ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
[[Αρχείο:Sedat Simavi cartoon Jul 1922.JPG|thumb|left|upright|Πολιτική καρικατούρα που απεικονίζει τον [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|
Το Φεβρουάριο του 1920, τουρκικές δυνάμεις υπο την καθοδήγησή του, επιτέθηκαν κατά Γαλλο-Αρμενικών στο [[Καχραμάνμαρας|Μαράς]] πετυχαίνοντας την πρώτη νίκη για τους κεμαλικούς. Το επεισόδιο προκάλεσε έκπληξη στους συμμάχους της Αντάντ στην Κωνσταντινούπολη, που αγνοούσαν τις πραγματικές δυνατότητες του Κεμάλ.
Στις 23 Απριλίου 1920, ο Κεμάλ εγκαταστάθηκε στην [[Άγκυρα]] και, έχοντας καταδικαστεί από τον Σουλτάνο σε θάνατο, συγκάλεσε τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, η οποία εξέλεξε προσωρινή κυβέρνηση με Πρωθυπουργό και πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης τον ίδιο, ενώ του ανατέθηκε παράλληλα και η ηγεσία του στρατού. Στις [[10 Αυγούστου]] υπογράφηκε από την οθωμανική κυβέρνηση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς η [[Συνθήκη των Σεβρών]], την οποία η κυβέρνηση Κεμάλ αρνήθηκε να αναγνωρίσει, θεωρώντας την ατιμωτική για το έθνος. Στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση είχαν σχηματιστεί δύο ομάδες: η μία υποστήριζε τον Κεμάλ και η άλλη αντιδρούσε σθεναρά στα σχέδιά του. Τελικά υπερίσχυσε η πρώτη ομάδα, η οποία και κατάφερε να ενισχύσει με περισσότερες εξουσίες τον ρόλο του προέδρου.
Σταδιακά, ο Κεμάλ κατάφερε να προσεταιριστεί τις Μεγάλες Δυνάμεις και να συνάψει βαρύνουσας σημασίας συμφωνίες, οι οποίες άλλαξαν δραματικά υπέρ των κεμαλιστών την κατάσταση στη [[Μικρά Ασία]]. Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε η [[Σοβιετική Ένωση]], η οποία όχι μόνο παραχώρησε οθωμανικές περιοχές που είχαν χαθεί στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1878, αλλά υπολογίζεται ότι προσέφερε στην κυβέρνηση της Άγκυρας βοήθεια αξίας 6 εκατομμυρίων [[Ρούβλι|ρουβλίων]].<ref>''Ε΄ Ιστορικά' - Η Μικρασιατική καταστροφή'', εκδ. Ελευθεροτυπία, Αθήνα 2000, τεύχος 17, σ.23.</ref>
Ο ελληνικός στρατός ύστερα από σποραδικές νίκες έως το 1921, επιχείρησε την [[Μάχη του Σαγγαρίου|εκστρατεία του Σαγγαρίου Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, κατόπιν παρασκηνιακών συνομιλιών, οι Γάλλοι συμφώνησαν να ακυρώσουν τη [[Συνθήκη των Σεβρών]] και να αποχωρήσουν από τη Μικρά Ασία, εγκαταλείποντας στρατιωτικό υλικό. Στις [[2 Ιανουαρίου]] 1922 η [[Ουκρανία]] υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με την κυβέρνηση Κεμάλ. Μέχρι τον Ιούλιο του 1922, η μοναδική δύναμη που υποστήριζε την Ελλάδα (μόνο διπλωματικώς) ήταν η [[Αγγλία]] Στις 13 Αυγούστου ο τουρκικός στρατός, εκμεταλλευόμενος τα ολέθρια λάθη της ελληνικής πλευράς, επιτέθηκε στη γραμμή του [[Αφιόν Καραχισάρ]] αιφνιδιάζοντας τον ελληνικό στρατό και γρήγορα κατάφερε να τον διασπάσει και να τον τρέψει σε φυγή. Στις [[27 Αυγούστου]] 1922, και αφού οι Ιταλοί είχαν εκκενώσει την [[Έφεσος|Έφεσο]], ο τουρκικός στρατός υπό την ηγεσία του Κεμάλ κατέλαβε τη [[Σμύρνη]], σφάζοντας τον ελληνικό και αρμενικό πληθυσμό και πυρπολώντας την ελληνική και αρμενική συνοικία. == Πρόεδρος της Τουρκίας ==
| |||