Ερμεντρούδη της Ορλεάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|14|02|2020}}
 
{{Infobox Royalty
|όνομα = Ερμεντρούδη
Γραμμή 21 ⟶ 19 :
|τόπος_ταφής = [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]]
}}
Η '''Ερμεντρούδη της Ορλεάνης''' (''Ermentrude d'OrléansOrleans'', [[27 Σεπτεμβρίου]] [[823]] - [[6 Οκτωβρίου]] [[863869]]) ήταν η πρώτη σύζυγος του βασιλιά [[Κάρολος ο Φαλακρός|Καρόλου του Φαλακρού]].
Γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 823 και ήταν κόρη του Όντο, Κόμη της Ορλεάνης και της Ενγκελτρούδης του Παρισιού. Το 842 παντρεύτηκε τον βασιλιά Κάρολο και μαζί απέκτησαν δέκα παιδιά:
 
*την [[Ιουδήθ της Φλάνδρας]] (843-?)
Η '''Ερμεντρούδη της Ορλεάνης''' (''Ermentrude d'Orléans'', [[27 Σεπτεμβρίου]] [[823]] - [[6 Οκτωβρίου]] [[863]]) ήταν η πρώτη σύζυγος του βασιλιά [[Κάρολος ο Φαλακρός|Καρόλου του Φαλακρού]].
*τον [[Λουδοβίκος ο Τραυλός|Λουδοβίκο τον Τραυλό]] (846–879)<ref>Jackman 2015, σ. 3</ref>
*τον [[Κάρολος το Παιδί|Κάρολο το Παιδί]] (847–866)
*τον ΛοθάροΛοθάριος (848–865), μοναχός το 861, έγινε ηγούμενος του Σαιν-Ζερμέν
*Καρλομάνος (849–876)
*την Ροτρούδη (852–912), μοναχή
*την Ερμεντρούδη (854–877), μοναχή
*την Χίλντεγκαρντ (856-?)
*την Γκιζέλα (857–874)
*την Γκοντεχίλντε (864–907)
 
Η παραδοσιακή ιστοριογραφία παρουσιάζει την βασίλισσα την εποχή που κυβερνούσε η [[Δυναστεία των Καρολιδών]] σαν ''"βοηθό"'' του βασιλιά.<ref>Stafford, P (1983). Queens, Concubines and Dowagers: The King’s Wife in the Early Middle Ages. London. σ. 100</ref> Ο ιστορικός Τζων Νέλσον τονίζει ότι μια βασίλισσα ''"δεν μπορούσε να κυβερνήσει στα δικά της δικαιώματα"'', ο ρόλος της ήταν περιορισμένος στην οικογένεια και το νοικοκυριό.<ref>Nelson, J (1986). Politics and Ritual in Early Medieval Europe. London. σ. 7</ref>
Γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 823 και ήταν κόρη του Όντο, Κόμη της Ορλεάνης και της Ενγκελτρούδης του Παρισιού. Το 842 παντρεύτηκε τον βασιλιά Κάρολο και μαζί απέκτησαν δέκα παιδιά:
Οι σύγχρονοι ιστορικοί εξετάζουν τον ρόλο της βασίλισσας στην επιβίωση της δυναστείας, ιδιαίτερα στο καθήκον της Ερμεντρούδης να εξασφαλίσει στον Κάρολο τον Φαλακρό τον διάδοχο.<ref>https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/emed.12373</ref> Ο Στάφορντ με την σειρά του τονίζει ότι η επιβίωση μιας βασίλισσας εξαρτάται στον βαθμό που δίνει στον βασιλιά γιους ώστε να εξασφαλίσει κληρονόμους στον θρόνο.<ref>Stafford, P (1983). Queens, Concubines and Dowagers: The King’s Wife in the Early Middle Ages. London. σ. 86</ref> Ο Στάφορντ γράφει επίσης ότι η βασίλισσα ήταν υπεύθυνη για την διαχείριση του νοικοκυριού, έπρεπε να δίνει δώρα στους υπαλλήλους για να εξασφαλίσει την πίστη στον βασιλιά. Οι βασίλισσες ήταν υπεύθυνες για την διατήρηση της ''"βασιλικής αξιοπρέπειας"'' ώστε η οικογένεια να μην εμπλακεί σε σκάνδαλα.<ref>Stafford, P (1983). Queens, Concubines and Dowagers: The King’s Wife in the Early Middle Ages. London. σ. 99</ref> Είχαν τέλος την ευθύνη για την διατήρηση του βασιλικού θησαυροφυλακίου και την ανατροφή των παιδιών.<ref>Stafford, P (1983). Queens, Concubines and Dowagers: The King’s Wife in the Early Middle Ages. London. σ. 112</ref>
*την [[Ιουδήθ της Φλάνδρας]] (843-?)
*τον [[Λουδοβίκος ο Τραυλός|Λουδοβίκο τον Τραυλό]] (846–879)
*τον [[Κάρολος το Παιδί|Κάρολο το Παιδί]] (847–866)
*τον Λοθάρο (848–865), μοναχός το 861, έγινε ηγούμενος του Σαιν-Ζερμέν
*τον Καρλομάνο (849–876)
*την Ροτρούδη (852–912), μοναχή
*την Ερμεντρούδη (854–877), μοναχή
*την Χίλντεγκαρντ (856-?)
*την Γκιζέλα (857–874)
*την Γκοντεχίλντε (864–907)
 
Ο καθαγιασμός της Ερμεντρούδης έγινε 20 χρόνια μετά την στέψη της από τον αρχιεπίσκοπο του [[Ρενς]] κατά την διάρκεια μιας πολιτικής αναταραχής.<ref>R. Stone and C. West (2015). Hincmar of Rheims: Life and Work. Manchester: Manchester University Press. σ. 14.</ref> Ο Μιστρί κάνει μια βαθιά ανάλυση για τον καθαγιασμό της ο οποίος έγινε 20 χρόνια μετά τον γάμο της, η Ερμεντρούδη είχε εξασφαλίσει την επιβίωση της δυναστείας και είχε διακριθεί για την πίστη στον σύζυγο της. Η Ερμεντρούδη συγκρίνεται σύμφωνα με τον Μιστρί με την [[Σάρα]] όπως την περιγράφει η [[Αγία Γραφή]] η οποία έκανε ασταμάτητα προσπάθειες να τεκνοποιήσει ως τα βαθιά γεράματα, χάρη στην πίστη της εξασφάλισε την γονιμότητα και την επιβίωση της δυναστείας.<ref>Mistry, Z (2019). "'Ermentrude's Consecration (866): Queen-making rites and biblical templates for Carolingian fertility'". Early Medieval Europe: 18</ref> Ο Μιστρί καταλήγει ότι η Ερμεντρούδη ήταν ''"αγαπητή όπως η [[Ραχήλ]], σοφή όπως η [[Ρεβέκκα]] και πιστή όπως η Σάρα"''.<ref>https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/emed.12373</ref> Τα χαρακτηριστικά αυτά αποτελούσαν τα άριστα προσόντα για μια βασίλισσα την εποχή των Καρολιδών, ο [[Ιωάννης Σκώτος Εριγένης]] την υμνεί για την ευσέβεια, την σοφία και τις ικανότητες της σε βαθμό που την συγκρίνει με γυναίκες της Βιβλικής εποχής.<ref>https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/emed.12373</ref>
Πέθανε στις 6 Οκτωβρίου 869 σε ηλικία 46 ετών και θάφτηκε στην [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]].
Η Ερμεντρούδη έδειξε έντονο ενδιαφέρον για τα θρησκευτικά ιδρύματα, ο Ιωάννης Σκώτος Εριγένης την καταγράφει ως ''"ισχυρή γυναίκα"''.<ref>Herren, Michael (1993). Iohannis Scotti Eriugenae Carmina. Dublin Institute for Advanced Studies. σ. 72</ref> Έχουν διασωθεί δυο επιστολές που είχαν συγγραφεί στο όνομα της και άλλες πέντε που απευθύνονται στην ίδια.<ref>https://epistolae.ctl.columbia.edu/woman/96.html</ref> Συσχετιζόταν με πολλές μονές όπως του Τσελ και του Αβενέ-Βαλ-ντ'-Ορ σε 12 διατάγματα που εκδόθηκαν από τον σύζυγο της Κάρολο τον Φαλακρό.
Ο καθαγιασμός της σχετίζεται με την μεγάλη επιθυμία του συζύγου της να αποκτήσει όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά.<ref>Jane Hyam, 'Ermentrude and Richildis', in Charles the Bald, Court and Kingdom, ed. Margaret Gibson and Janet Nelson (London, 1981), 153.</ref> Η Ερμεντρούδη της Ορλεάνης πέθανε σε ηλικία 46 ετών (6 Οκτωβρίου 869) και θάφτηκε στην [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]].
 
==Παραπομπές==
{{Commonscat}}
<references />
* Dutton, P E, ''Charlemagne's Mustache''
 
* Riche, Pierre, ''The Carolingians''
==Πηγές==
 
*Jackman, Donald C. (2015). Three Bernards Sent South to Govern II: Counties of the Guilhemid Consanguinity. Editions Enlaplage.
*Mistry, Zubin, ‘Ermentrude’s Consecration (866): Queen-making rites and biblical templates for Carolingian fertility’ Early Medieval Europe 27 (2019)
*Nelson, Janet, Politics and Ritual in Early Medieval Europe (London, 1986).
*Stafford, Paul, Queens, Concubines and Dowagers: The King’s Wife in the Early Middle Ages (London, 1983).
*Stone, Rachel and West, Charles (eds.), Hincmar of Rheims: Life and Work (Manchester, 2015).
*Hincmar of Rheims, De Ordine Palatii (On the Governance of the Palace) (882), trans. by P.Dutton in Carolingian Civilisation (2nd ed.) (Toronto, 2004)
*Sedulius Scottus, On Christian Rulers (trans. by R.W Dyson) (Woodbridge, 2010).
 
{{Authority control}}
 
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Ermentrude of Orléans}}
 
{{S-start}}
Γραμμή 50 ⟶ 65 :
 
{{Βασίλισσες της Γαλλίας}}
{{Authority control}}
 
{{DEFAULTSORT:Ερμεντρούδη της Ορλεάνης}}