Γώγος Μπακόλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
δεν εξαφανίστηκε απλώς, συνθηκολόγησε
Γραμμή 1:
Ο '''Γεώργιος «Γώγος» Μπακόλας''' (1770-1826) ήταν [[Άρτα|Αρτινός]] οπλαρχηγός από τη [[Σκουληκαριά Άρτας|Σκουληκαριά]], [[Σαρακατσάνοι|Σαρακατσάνος]] στην καταγωγή.
Ο '''Γεώργιος "Γώγος" Μπακόλας''' (1770-1826) ήταν [[Άρτα|Αρτινός]] οπλαρχηγός από τη [[Σκουληκαριά Άρτας|Σκουληκαριά]] της ομώνυμης περιοχής, Σαρακατσάνος στην καταγωγή. Είχε διοριστεί από τον Αλή Πασά αρματολός του Ραδοβιζίου και των Τσουμέρκων. Όταν ο Αλή διόρισε τον Κίτσο Μπότσαρη για αντικαταστάτη του, λέγεται πως ο Μπακόλας έστειλε ανθρώπους και σκότωσαν τον Μπότσαρη (1813). Ήταν 51 ετών όταν ξέσπασε η [[Επανάσταση του 1821]]. Τότε αφιερώθηκε ολόψυχα στον Αγώνα. Μαζί με Ακαρνάνες οπλαρχηγούς απελευθέρωσε πολλές περιοχές. Στις 18 Ιουνίου 1821 μαζί με 81 άντρες νίκησε 4 χιλιάδες τούρκους στη Λαγκάδα.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 160.</ref> Αντιμετώπισε τον [[Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς|Χουρσίτ Πασά]] με επιτυχία στο [[Μακρυνόρος, όρος βόρειας Αιτωλοακαρνανίας|Μακρυνόρος]] (Ιούλ. 1821) προκειμένου ο τουρκικός στρατός να μη προχωρήσει στη [[Δυτική Ελλάδα]]. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1821 μαζί με 350 άντρες και τον Μακρυγιάννη νίκησε περίπου 9.000 τούρκους του Χασάν μπέη στο χωριό Πέτα.<ref>Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, κεφάλαιο 2</ref> Ένα χρόνο αργότερα πήρε μέρος στη [[Μάχη του Πέτα]] (4 Ιουλίου του 1822). Κατηγορήθηκε μετέπειτα ως υπαίτιος της ήττας<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 139</ref>, γιατί άφησε αφύλακτο ένα λόφο από όπου πέρασαν οι Τούρκοι.
 
ΟΕίχε '''Γεώργιοςδιοριστεί, "Γώγος" Μπακόλας''' (1770-1826) ήταναπό τον [[ΆρταΑλή Πασάς|ΑρτινόςΑλή Πασά]] οπλαρχηγός από τη, [[Σκουληκαριά ΆρταςΑρματολοί|Σκουληκαριάαρματολός]] της ομώνυμης περιοχής, Σαρακατσάνος στην καταγωγή. Είχε διοριστεί από τον Αλή Πασά αρματολός του Ραδοβιζίου και των Τσουμέρκων[[Τζουμέρκα|Τζουμέρκων]]. Όταν ο Αλή διόρισε τον [[Κίτσος Μπότσαρης|Κίτσο Μπότσαρη για]] αντικαταστάτη του Μπακόλα, λέγεται πως ο Μπακόλαςτελευταίος έστειλε ανθρώπους και σκότωσαν τον Μπότσαρη (1813). Ήταν 51 ετών όταν ξέσπασε η [[Επανάσταση του 1821]]. Τότε αφιερώθηκε ολόψυχα στον Αγώνα. Μαζίκαι, μαζί με Ακαρνάνες οπλαρχηγούς, απελευθέρωσε πολλές περιοχές. Στις 18 Ιουνίου 1821, μαζί με 81 άντρες νίκησε 4 χιλιάδες τούρκουςΤούρκους στη Λαγκάδα.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 160.</ref> Αντιμετώπισε τον [[Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς|Χουρσίτ Πασά]] με επιτυχία στο [[Μακρυνόρος, όρος βόρειας Αιτωλοακαρνανίας|Μακρυνόρος]] (Ιούλ. 1821) προκειμένου ο τουρκικός στρατός να μη προχωρήσει στη [[Δυτική Ελλάδα]]. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1821, μαζί με 350 άντρες και τον [[Ιωάννης Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]], νίκησε περίπου 9.000 τούρκουςΤούρκους του Χασάν μπέη, στο χωριό [[Πέτα Άρτας|Πέτα]].<ref>Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, κεφάλαιο 2</ref> Ένα χρόνο αργότερα, πήρε μέρος στη [[Μάχη του Πέτα]] (4 Ιουλίου του 1822). Κατηγορήθηκε μετέπειτα ως υπαίτιος της ήττας<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 139</ref>, γιατί άφησε αφύλακτο ένα λόφο από όπου πέρασαν οι Τούρκοι.
 
==Υστεροφημία==
Κατά τον [[Δημήτριος Φωτιάδης|Δημήτριο Φωτιάδη]] και άλλους ιστορικούς της εποχής, ο Γεώργιος Μπακόλας ήταν το εξιλαστήριο θύμα<ref>[[Δημήτριος Φωτιάδης]], ''Η Επανάσταση του 21'', σελ. 212</ref> για να μην αποδοθούν ευθύνες στον [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος|Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο]]<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Τεύχος 13ο (Ιούνιος 2012), σελ. 156</ref>. ΜεΜετά από αυτόν τον κατατρεγμό, ουδέποτεσυνθηκολόγησε επέστρεψεμε στατους ελληνικάΤούρκους σώματακαι δεν ξανασυμμετείχε στην Επανάσταση. Ακόμα και ο [[Κώστας Κρυστάλλης|Κρυστάλλης]] στο πεζογράφημά του «Σκιαί του Άδου», για να καταδείξει το ασυγχώρητο των ατιμωτικών πράξεων και μετά θάνατο, αναφέρεται στοστον Μπακόλα: «Η άτιμη η προδοσιά του Γώγου του Μπακόλα». O [[Μακρυγιάννης]] όμως εξαίρει<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 140-142</ref> τη γεναιότητα και το ήθος του ανδρός: «Ήταν τίμιος άνθρωπος και γενναίος πατριώτης κι΄αγαθός... Η πατρίς χάριτες χρωστάγει εις αυτό τον γενναίο άνδρα».
 
Το 2011 του αποδόθηκε ο επιθετικός προσδιορισμός "μασκαράς" κλπ στα πλαίσια ντοκυμανταίρ ιστορίας<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 135</ref> που προβλήθηκε σε πανελλήνια εμβέλεια.