Κατά τον [[Δημήτριος Φωτιάδης|Δημήτριο Φωτιάδη]] και άλλους ιστορικούς της εποχής, ο Γεώργιος Μπακόλας ήταν το εξιλαστήριο θύμα<ref>[[Δημήτριος Φωτιάδης]], ''Η Επανάσταση του 21'', σελ. 212</ref> και άλλους ιστορικούς της εποχής{{πηγή}}, ο Γεώργιος Μπακόλας ήταν το εξιλαστήριο θύμα για να μην αποδοθούν ευθύνες στον [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος|Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο]]<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Τεύχος 13ο (Ιούνιος 2012), σελ. 156</ref>. Μετά από αυτόν τον κατατρεγμό, συνθηκολόγησε με τους Τούρκους και δεν ξανασυμμετείχε στην Επανάσταση. Ακόμα και ο [[Κώστας Κρυστάλλης|Κρυστάλλης]] στο πεζογράφημά του «Σκιαί του Άδου», για να καταδείξει το ασυγχώρητο των ατιμωτικών πράξεων και μετά θάνατο, αναφέρεται στον Μπακόλα: «Η άτιμη η προδοσιά του Γώγου του Μπακόλα». O [[Μακρυγιάννης]] όμως εξαίρει<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 140-142</ref> τη γεναιότητα και το ήθος του ανδρός: «Ήταν τίμιος άνθρωπος και γενναίος πατριώτης κι΄αγαθός... Η πατρίς χάριτες χρωστάγει εις αυτό τον γενναίο άνδρα».
Το 2011 του αποδόθηκε ο επιθετικός προσδιορισμός "μασκαράς" κλπ στα πλαίσια ντοκυμανταίρ ιστορίας<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 135</ref> που προβλήθηκε σε πανελλήνια εμβέλεια.
