Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Επαναστατική Κυβέρνηση, που αρχικά αιφνιδιάστηκε, αντέδρασε πολύ γρήγορα και δυναμικά. Ο [[Νικόλαος Πλαστήρας]] αφού χαρακτήρισε το κίνημα «προδοτική πράξη», κήρυξε [[Στρατιωτικός νόμος|στρατιωτικό νόμο]] και κινητοποίησε τις στρατιωτικές μονάδες που είχαν μείνει πιστές στη κυβέρνηση. Η επίκληση ενότητας και η επίκληση των εκλογών, που είχαν προκηρυχτεί για το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, αλλά και η αποφασιστικότητα που έδειξε η κυβέρνηση, μετά την αρχική εφεκτική στάση του πρωθυπουργού [[Στυλιανός Γονατάς|Στυλιανού Γονατά]], απομόνωσαν τους κινηματίες. Ο βενιζελικός κόσμος, πολλές οργανώσεις, η ηγεσία του στρατεύματος, ακόμα και η [[Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος|Ιερά Σύνοδος]], τάχθηκαν με το μέρος της κυβέρνησης και αποδοκίμασαν το κίνημα. Ταυτόχρονα, με την επίδειξη ισχύος, η κυβέρνηση άφησε να εννοηθεί, στα διαγγέλματά της προς το λαό και το στρατό, ότι είχε πρόθεση να ανακινήσει και να λύσει το πολιτειακό. Οι σχέσεις των Κινηματιών με βασιλικούς κύκλους, και ιδιαίτερα με τον Μεταξά και τα Ανάκτορα, θεωρήθηκαν από την αντίπαλη πλευρά ως ενοχοποιητικά στοιχεία για τον βασιλιά [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιο Β΄]].<ref name=Patris>[http://www.patris.gr/articles/19485/4607?PHPSESSID=#.VOytV_msWM4 Πατρίς Ηρακλείου - Ξεφυλίζοντας την Ιστορία: Κίνημα στο... κίνημα, πριν 80 χρόνια - Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΑΡΓΑΛΙΔΗ-ΛΕΟΝΑΡΔΟΠΟΥΛΟΥ]</ref>

 

 

==Αίτια==