Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Επίδραση: μονομερής παρουσίαση της επίδρασης της δράσης και της σκέψης του Ατατούρκ -- δεν άσκησε επιρροή μόνο στους Ναζί |
Aybeg (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 138:
Σημαντικές ήταν και οι προσπάθειες του για ανύψωση του εθνικού φρονήματος των Τούρκων. Για να το πετύχει χρησιμοποίησε το εκπαιδευτικό σύστημα, αναβαθμίζοντας τον ρόλο του μαθήματος της ιστορίας, και περιόρισε σημαντικά τη θρησκευτική επιρροή. Στο διπλωματικό κομμάτι, ο Κεμάλ προχώρησε με το σύνθημα ''«ειρήνη στο εσωτερικό και ειρήνη στον κόσμο»'', πολιτική η οποία σε γενικές γραμμές πέτυχε, αφού η Τουρκία διατήρησε ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονες της. Αξίζει να σημειωθεί ότι το, 1936, η Τουρκία πέτυχε την υπογραφή της Συνθήκης του [[Μοντρέ]], με την οποία ανέκτησε τον έλεγχο των [[Στενά των Δαρδανελίων|Στενών]] και η οποία θεωρήθηκε σπουδαία επιτυχία της κεμαλικής κυβέρνησης και γενικά της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
== Επίδραση ==
{{ουδετερότητα}}
=== Στη ναζιστική Γερμανία ===
Το ναζιστικό κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ, από τα πρώτα του βήματα, είχε εκλάβει τις μεθοδεύσεις του τουρκικού κράτους, ως "πρότυπο έμπνευσης". Το "μοντέλο" του Κεμάλ παρέμενε ενεργό για το [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|ναζιστικό κίνημα]] στη [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανία]] και μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] είχε δηλώσει ότι θεωρούσε τον εαυτό του "μαθητή" του Κεμάλ, ενώ η συμβολή του τελευταίου στη διαμόρφωση της ναζιστικής ιδεολογίας διαφαίνεται έντονα και στην ίδια τη ναζιστική βιβλιογραφία.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 144-145: "Hitler and the Nazis had not forgotten the model role Atatürk and the New Turkey... the pivotal role of Atatürk for Hitler was affirmed not only affirmed by the Third Reich."</ref> Ο Κεμάλ και η νέα Τουρκία του 1923 αποτέλεσαν τα πρότυπα του "τέλειου Φύρερ" και των "καλών εθνικών πρακτικών" για τον ναζισμό.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 145: "Atatürk and the New Turkey were constant reference points for the Nazis as part of their own biography, as an example of the perfect Führer story, and as examples of völkisch “good practice” in a variety of aspects"</ref> Τα μέσα ενημέρωσης του [[Γ' Ράιχ]] υπερτόνιζαν το "τουρκικό μοντέλο" και συνεχώς επέμεναν στα "οφέλη" της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 207: "The vast discussion of the Turkish role model and the New Turkey in the Third Reich media and publications means that the Third Reich had, at least implicitly, continually highlighted the “benefits” of “ethnic cleansing” and genocide."</ref>▼
▲Το "μοντέλο" του Κεμάλ παρέμενε ενεργό για το [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|ναζιστικό κίνημα]] στη [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανία]] και μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] είχε δηλώσει ότι θεωρούσε τον εαυτό του "μαθητή" του Κεμάλ, ενώ η συμβολή του τελευταίου στη διαμόρφωση της ναζιστικής ιδεολογίας διαφαίνεται έντονα και στην ίδια τη ναζιστική βιβλιογραφία.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 144-145: "Hitler and the Nazis had not forgotten the model role Atatürk and the New Turkey... the pivotal role of Atatürk for Hitler was affirmed not only affirmed by the Third Reich."</ref> Ο Κεμάλ και η νέα Τουρκία του 1923 αποτέλεσαν τα πρότυπα του "τέλειου Φύρερ" και των "καλών εθνικών πρακτικών" για τον ναζισμό.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 145: "Atatürk and the New Turkey were constant reference points for the Nazis as part of their own biography, as an example of the perfect Führer story, and as examples of völkisch “good practice” in a variety of aspects"</ref> Τα μέσα ενημέρωσης του [[Γ' Ράιχ]] υπερτόνιζαν το "τουρκικό μοντέλο" και συνεχώς επέμεναν στα "οφέλη" της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 207: "The vast discussion of the Turkish role model and the New Turkey in the Third Reich media and publications means that the Third Reich had, at least implicitly, continually highlighted the “benefits” of “ethnic cleansing” and genocide."</ref>
Το ναζιστικό κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ, ήδη από τα πρώτα του βήματα, είχε εκλάβει τις μεθοδεύσεις του τουρκικού κράτους, ως πρότυπο έμπνευσης. Το επίσημο ναζιστικό όργανο ''[[Völkischer Beobachter|Völkischer Beobachter]]'' (''Λαϊκός Παρατηρητής''), τον Φεβρουάριο του 1921 τόνιζε με θαυμασμό σε άρθρο με τίτλο "Τουρκία - το Πρότυπο":<ref>Ihrig, 2014, σελ. 71: "Just a few days later, on December 16, 1920, the very day the paper was bought by the NSDAP, the Völkischer Beobachter did a complete turnaround and admiringly called Atatürk’s movement “the Turkish nationalists.” Now that it had become the official Nazi party paper, its general interpretation was to change fundamentally. On January 1, 1921, it featured the headline “Heroic Turkey.”21 Barely a month later the paper featured an article with the headline “Turkey— The Role Model” (or “The Pioneer,” Der Vorkämpfer). The Völkischer Beobachter exclaimed: “Today the Turks are the most youthful nation. The German nation will one day have no other choice but to resort to Turkish methods as well.”</ref>
{{απόσπασμα|«Το γερμανικό έθνος μία μέρα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να καταφύγει επίσης στις τουρκικές μεθόδους»}}
== Ασθένεια και θάνατος ==
Λίγο πριν πεθάνει, είχε ταξιδέψει στην [[Γιάλοβα]] για ανάρρωση, αφού λόγω του πάθους του με το [[αλκοόλ]] έπασχε από [[κίρρωση]]. Απεβίωσε στις 9.05 το πρωί στις 10 Νοεμβρίου του 1938, από κίρρωση του ήπατος στο παλάτι [[Ντολμά Μπαχτσέ (ανάκτορο)|Ντολμά Μπαχτσέ]] στην [[Κωνσταντινούπολη]] και κηδεύτηκε με λαμπρές τιμές<ref>[http://www.nndb.com/people/449/000092173/ Kemal Ataturk.<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref>. Χαρακτηριστικό είναι ότι 17 χώρες έστειλαν ειδικούς αντιπροσώπους για να παρακολουθήσουν την κηδεία του. Είναι θαμμένος στο [[Ανίτκαμπιρ]], [[μαυσωλείο]] που κατασκευάστηκε ειδικά για αυτόν, στην [[Άγκυρα
== Αλλα ==
▲Λίγο πριν πεθάνει, είχε ταξιδέψει στην [[Γιάλοβα]] για ανάρρωση, αφού λόγω του πάθους του με το [[αλκοόλ]] έπασχε από [[κίρρωση]]. Απεβίωσε στις 9.05 το πρωί στις 10 Νοεμβρίου του 1938, από κίρρωση του ήπατος στο παλάτι [[Ντολμά Μπαχτσέ (ανάκτορο)|Ντολμά Μπαχτσέ]] στην [[Κωνσταντινούπολη]] και κηδεύτηκε με λαμπρές τιμές<ref>[http://www.nndb.com/people/449/000092173/ Kemal Ataturk.<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref>. Χαρακτηριστικό είναι ότι 17 χώρες έστειλαν ειδικούς αντιπροσώπους για να παρακολουθήσουν την κηδεία του. Είναι θαμμένος στο [[Ανίτκαμπιρ]], [[μαυσωλείο]] που κατασκευάστηκε ειδικά για αυτόν, στην [[Άγκυρα]]. Είχε παντρευτεί μια φορά το 1923 αλλά χώρισε δύο χρόνια αργότερα. Είχε υιοθετήσει 8 παιδιά, εκ των οποίων η [[Σαμπιχά Γκιοκτσέν]] έγινε μετέπειτα η πρώτη γυναίκα πιλότος στον κόσμο. Το σπίτι, όπου γεννήθηκε ο Ατατούρκ, δωρήθηκε από τον [[Δήμος Θεσσαλονίκης|δήμο Θεσσαλονίκης]] στο τουρκικό κράτος, το 1935, και έκτοτε φιλοξενεί το [[Μουσείο Ατατούρκ]].
Είχε παντρευτεί μια φορά το 1923 αλλά χώρισε δύο χρόνια αργότερα. Είχε υιοθετήσει 8 παιδιά, εκ των οποίων η [[Σαμπιχά Γκιοκτσέν]] έγινε μετέπειτα η πρώτη γυναίκα πιλότος στον κόσμο. Το σπίτι, όπου γεννήθηκε ο Ατατούρκ, δωρήθηκε από τον [[Δήμος Θεσσαλονίκης|δήμο Θεσσαλονίκης]] στο τουρκικό κράτος, το 1935, και έκτοτε φιλοξενεί το [[Μουσείο Ατατούρκ]].
== Δείτε επίσης ==
Γραμμή 173 ⟶ 175 :
*{{Cite book|title=A History of the Modern Middle East|last=Cleveland|first=William L|publisher=Westview Press|year=2004|isbn=978-0-8133-4048-7|location=Boulder, Colorado|url-access=registration|url=https://archive.org/details/historyofmodernm00will}}
*{{Cite book|title=Formation of Factory Settlements Within Turkish Industrialization and Modernization in 1930s: Nazilli Printing Factory|last=Doğan|first=Çağatay Emre|publisher=Middle East Technical University|year=2003|location=Ankara|oclc=54431696|language=Turkish}}
*{{Cite book|title=Atatürk: An Intellectual Biography|last=
*{{Cite book|title=Political Order in Changing Societies|last=Huntington|first=Samuel P.|publisher=Yale University Press|year=2006|isbn=978-0-300-11620-5|location=New Haven, Conn.; London}}
*{{Cite book|title=Atatürk|last=İğdemir|first=Uluğ|publisher=Turkish National Commission for UNESCO|year=1963|location=Ankara|pages=165–170|author2=Mango, Andrew (translation)|oclc=75604149}}
| |||