Κώστας Γραμματόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Κωνσταντίνος (Κώστας) Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1916. Οι γονείς του είχαν μετοικήσει πριν λίγα χρόνια από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Ο πατέρας του, Παναγιώτης Γραμματόπουλος, ήταν καλλιτέχνης επιπλοποιός, καταγότανμε καταγωγή από το Ρύσιο (Αρετσού), ελληνική παραλιακή κωμόπολη στην ανατολική πλευρά της Προποντίδας[[Προποντίδα]]ς, 40 χλμ. περίπου από την Κωνσταντινούπολη.

Το 1934 αποφοιτάαποφοίτησε από το Ζ’Ζ΄ Γυμνάσιο [[Παγκράτι|Παγκρατίου]] και εισάγεταιεισήχθη στην [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]] της Αθήνας, όπου σπούδασε [[ζωγραφική]] στο εργαστήριο του [[Ουμβέρτος Αργυρός|Ουμβέρτου Αργυρού]], και χαρακτική στο εργαστήριο του [[Γιάννης Κεφαλληνός|Γιάννη Κεφαλληνού]] κατά την περίοδο (1934-–1940). Αποφοιτώντας του απονεμήθηκε η ανωτάτη διάκριση του «Χρυσοβεργείου Βραβείου».

Το 1940, φοιτητής ακόμη, δημιουργείδημιούργησε μερικές από τις γνωστότερες πατριωτικές αφίσες, με θέμα τον [[Ελληνοϊταλικός Πόλεμος|Ελληνοϊταλικό πόλεμο]]. ΕίναιΣτις σε όλουςαφίσες γνωστέςαυτές οισυμπεριλαμβλάνονται σχετικές αφίσες: «''Οι Ηρωίδες του 1940»'' με τις Ελληνίδες στην Πίνδο, «''Έλα να τα πάρης»'' με τον Έλληνα στρατιώτη με εφ’όπλουεφ' όπλου λόγχη, «''Εμπρός της Ελλάδος παιδιά»'' κ.αά. Επίσης φιλοτέχνησε διάφορα έντυπα και προπαγανδιστικό υλικό του αντιστασιακού αγώνα. ΓιαΓι' αυτήν την δραστηριότητά του συνελήφθη και βασανίστηκε επί γερμανικής[[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Γερμανικής κατοχήςΚατοχής]].

Το 1944 ξεκίνησε η επαγγελματική του δραστηριότητα με την δημιουργία σειράς προσωπογραφιών πολλών μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών για το περιοδικό ''[[Νέα Εστία]]''. (πασίγνωσταΠασίγνωστα είναι τα πορτραίτα του [[Κωστής Παλαμάς|Κωστή Παλαμά]], του [[Άγγελος Τερζάκης|Άγγελου Τερζάκη]], του [[Ηλίας Βενέζης|Ηλία Βενέζη]], του [[Μιλτιάδης Μαλακάσης|Μιλτιάδη Μαλακάση]], του [[Άγγελος Σικελιανός|Άγγελου Σικελιανού]], κ.αά.) Ταυτόχρονα άρχισε να ασχολείται και με την εικονογράφηση πολλών λογοτεχνικών και εκπαιδευτικών βιβλίων. Μέχρι το 1954 ασχολήθηκε κυρίως με τηνΗ φιλοτέχνηση και εικονογράφηση βιβλίων, μίααποτέλεσε σημαντική δραστηριότητά του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Έχει εικονογραφήσει περισσότερα από 100 βιβλία. Ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση πολλών «Κλασικώντευχών Εικονογραφημένων»του περιοδικού ''[[Κλασσικά Εικονογραφημένα]]'' («Κολοκοτρώνης», «Θησέας και Μινώταυρος», «Περσέας και Ευρυδίκη», κ.ά.).

Ευρέως γνωστά είναι τα δύο αλφαβητάρια της πρώτηςΑ΄ Δημοτικού που εικονογράφησε το 1949 και το 1955. Η ανάθεση της εικονογράφησης των δύο αλφαβηταρίων ήταν αποτέλεσμα της πρώτης θέσης που κατέλαβε στους δύο αντίστοιχους πανελλήνιους διαγωνισμούς του τότε Οργανισμού Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (Ο.Ε.Σ.Β.προκάτοχος του [[Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων|ΟΕΔΒ]]). Στην Διεθνή Έκθεση Διδακτικού Βιβλίου και στο εκεί Παγκόσμιο Παιδαγωγικό Συμπόσιο στο Laeken του Βελγίου το 1949, του απονεμήθηκε το Πρώτο Βραβείο για το Αλφαβητάριοαλφαβητάριο «''Τα καλά παιδιά»''. Εικονογραφώντας τα αλφαβητάρια δημιούργησε έναν νέο κώδικα επικοινωνίας για όλους τους Έλληνες στα δύσκολα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου. Πρόθεση του ήταν το βιβλίο να «αγγίξει» τα παιδιά, γι’αυτόγι' αυτό άλλωστε και η ανάμνηση των εικόνων αυτών προξενεί σε όλους συγκίνηση και χαρά. Το ''Αλφαβητάριο'' του 1955, με τα πρόσωπα της Λόλας και του Μίμη, χρησιμοποιήθηκε για τη διδασκαλία της γλώσσας στην Α´ τάξη Δημοτικού για περισσότερα από είκοσι συνεχόμενα έτη.

Το 1953 παντρεύεταινυμφεύθηκε την ζωγράφο Αλκμήνη Νικολαΐδου.

Το 1954, μετά από επιτυχία στο διαγωνισμό του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, συνεχίζεισυνέχισε τις σπουδές του επί τετραετία στο [[Παρίσι]]. ΣπουδάζειΣυγκεκριμένα σπούδασε ζωγραφική, [[χαρακτική]], [[χαλκογραφία]] και [[γραφικές τέχνες]] στις École Supé­rieure des Beaux–Arts, École Estienne και École Mé­tiers d΄Αrtd'Αrt. Η «Παρισινή»παρισινή του εμπειρία επηρέασε καθοριστικά το εικαστικό του έργο. Η θεματολογία του παρέμεινε ελληνοκεντρική, αλλά το στιλ του πλουτίστηκεεμπλουτίστηκε με στοιχεία της μοντέρνας τέχνης.

Το 1959 εκλέγεταιεκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στην έδρα της χαρακτικής, διαδεχόμενος τον δάσκαλό του Γιάννη Κεφαλληνό. Εκτός από χαρακτική διδάσκει, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών δίδαξε και την «τέχνηΤέχνη του βιβλίου»Βιβλίου, ιδρύοντας το σχετικό εργαστήριο. Καθηγητής διατέλεσε μέχρι το 1985 και για αρκετά χρόνια υπήρξε  διευθυντής (1973–19751973–1975) και πρύτανης (1978-–1980) της Σχολής. Η διδακτική προσφορά του υπήρξε πολύ σημαντική. Στην εικοσιεξάχρονη θητεία του ως καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, διαμόρφωσε και μύησε στα μυστικά της ζωγραφικής και της χαρακτικής, εκατοντάδες νεότερους Έλληνες καλλιτέχνες. Πολλοί σύγχρονοι διακεκριμένοι Έλληνες καλλιτέχνες υπήρξαν μαθητές του.

Η εποχή της εκλογής του Κωνσταντίνου Γραμματόπουλου ως καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών συμπίπτεισυνέπεσε με την απαρχή μίας νέας περιόδου στο έργο του, κατά την οποία αρχίζει ναδημιούργησε δημιουργεί έγχρωμα χαρακτικά έργα (ξυλογραφίες) σε ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις, με μία εντελώς νέα και απολύτως προσωπική τεχνοτροπία και ερμηνεία, με θέματα κυρίως από το Αιγαίο και την Ελληνική Μυθολογία. Η περίοδος αυτή διαρκείδιήρκεσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Το 1968 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 34η Μπιενάλε της Βενετίας[[Βενετία]]ς. Την επιτυχία και παγκόσμια προβολή του έργου του στην διεθνή αυτή έκθεση επισκίασε η διεθνής κατακραυγή κατά του [[Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974)|δικτατορικού καθεστώτος της Αθήνας]], στερώντας του έτσι το πρώτο βραβείο της έκθεσης.

Το 1972 του απονέμεταιαπονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο Χαρακτικής στην Μπιενάλε της Φλω­ρεντίας[[Φλωρεντία]]ς.

Το 1974 φιλοτεχνείφιλοτέχνησε το σημερινό Εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρα­τίας.

Την τελευταία δημιουργική περίοδο της ζωής του, έως τις αρχές της δεκαετίας 1990, την αφιερώνειαφιέρωσε στην ζωγραφική και την έγχρωμη λιθογραφία, εισάγοντας και εκεί νέες ευρηματικές τεχνικές και εικαστικές εκφράσεις.

Από τους τελευταίους κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες της «γενιάς[[Γενιά του ‘30»’30]], ο ΚωνσταντίνοςΚώστας Γραμματόπουλος έφυγε από την ζωή την 1η Οκτωβρίου του 2003, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια, η οποία τον κράτησε μακριά από την δημιουργία για περίπου δέκα χρόνια.