Βότανο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ορθογραφικά και συντακτικά λάθη |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
==Στην αρχαιότητα==
Στην αρχαιότητα, '''βότανα''' αποκαλούσαν όλα τα φαρμακευτικά φυτά που κατά τη μάσηση παρουσίαζαν πικράδα, γλυκάδα ή και αρωματική γεύση. Τις ιδιότητες αυτές οι πρώτοι άνθρωποι τις απέδιδαν σε μαγικές ικανότητες που είχαν τη δύναμη, όταν εισέλθουν στον οργανισμό ενός πάσχοντος, να τον ανακουφίσουν η και να τον θεραπεύσουν από οποιαδήποτε αρρώστια.
Σε μερικές περιπτώσεις ο λαός μεταχειρίζεται για τα βότανα ειδικές λέξεις ή φράσεις, όπως «''δεν βρίσκω βοτάνι για να γιάνω τις πληγές μου''», που δείχνει τη σπουδαιότητα που τους αποδιδόταν.
Αλλού πάλι συναντάμε την ονομασία των βοτάνων με τις σύνθετες λέξεις: '''θερμοβότανο''', που χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που ο ασθενής έχει πυρετό, '''μυρμηγκοβότανο''', που χρησιμοποιείται για τις διάφορες δερματικές εκβλαστήσεις, '''σερνικοβότανο''', που το λαμβάνουν οι εγκυμονούσες γυναίκες που επιθυμούν να κάνουν αγόρι, '''χελωνοβότανο''', που το χρησιμοποιούν
Άλλες φορές πάλι οι βοτανοσυλλέκτες προσπαθούσαν να εμπνεύσουν στον κόσμο τον φόβο, λέγοντας πως εκείνος που θα τολμούσε, χωρίς να γνωρίζει ορισμένα μυστικά, να μαζέψει θεραπευτικά βότανα, θα τιμωρούταν από τις κακές δυνάμεις με θάνατο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος που έβγαζαν τον [[Μανδραγόρας|Μανδραγόρα]].
Για να βγάλουν τη [[ρίζα (βοτανική)|ρίζα]] του οι συλλέκτες πήγαιναν νύχτα με φεγγάρι και αφού έβρισκαν το μέρος όπου ήταν το φυτό, έδεναν στην ουρά ενός σκύλου τη ρίζα του, αφού προηγουμένως είχαν παραμερίσει τα γύρω χώματα και εν συνεχεία χτυπούσαν τον σκύλο, ο οποίος φεύγοντας τραβούσε, φυσικά, και τη δεμένη ρίζα του
==Ιστορία==
Γραμμή 17:
Οι Έλληνες έχουν τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] με 500 περίπου φάρμακα στην «Ιστορία των Φυτών». Ο πατέρας της Ιατρικής [[Ιπποκράτης]] ο Κώος (460-337 π.Χ.) στα συγγράμματα του, που αποδίδονται στην εμπειρία του, αναφέρει 400 δείγματα φαρμακευτικών ουσιών από φυτά. Μετά είναι ο [[Θεόφραστος]] (372-287 π.Χ.). Στο βιβλίο του «Περί Φυτών Ιστορίαι», που σώζεται, θεμελιώνονται οι βάσεις της βοτανικής. Μάζευε από παντού πληροφορίες και στα 450 φυτά που περιγράφει, αναφέρει και τις φαρμακευτικές τους εφαρμογές <ref>Θεοφραστος, Απάντα 11, Κάκτος 1998</ref>. Ο [[Διοσκουρίδης]] (Κιλικία 1ος μ.Χ. αι.) θεωρείται ο «θεμελιωτής της φαρμακολογίας». Οι γνώσεις του για την θεραπευτική δράση των φυτών δεν ξεπεράστηκαν για αιώνες. Ο άλλος μεγάλος γιατρός της αρχαιότητας, ο [[Γαληνός]] (129-199 μ.Χ.) παρασκεύασε τα φυσικά θεραπευτικά σχήματα, που ονομάστηκαν «Γαληνικά σκευάσματα» που ίσχυαν έως τον 18ο αιώνα. Συνέγραψε 300 περίπου βιβλία, σε ένα από τα οποία αναφέρεται στα φυτά με αλφαβητική σειρά.
===Στην Κίνα και στους Άραβες===
Η κινεζική φαρμακοποιία Pen Tsao περιλαμβάνει χιλιάδες συνταγές. Ο Shen Nong Ben Cao Jin (250 μ.Χ.) έχει γράψει 40 τόμους Κινεζικής Ιατρικής. Ο Li Shizen έγραψε την φαρμακοποιία Ben Ca Cang Mu, στα 1596, με 1894 συνταγές. Η Αραβική Ιατρική, συνέχεια της Αρχαίας Ελληνικής, έχει τον Ali Ibu Rabban al Tabri (782-855 μ.Χ.) που έγραψε το Firdous al Hikman σε 7 μέρη με φάρμακα και τοξικές ουσίες. Ο χειρουργός Ibne Zakarya (835-932 μ.Χ.) έγραψε 250 βιβλία. Στον Kitab al Hawi, περιλαμβάνονται αρκετά φυτά και η χρήση τους από την Ελληνική-Αραβική ιατρική.
== Παραπομπές ==
| |||