Γερακάρι Λάρισας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ονομασία του χωριού συνδέεται με το [[γεράκι]]. Βρίσκεται κοντά στον ερειπωμένο οικισμό Βαθύρεμα και στο [[Παλαιόκαστρο Λάρισας|Παλαιόκαστρο]] (αρχαία Λακερεία), σε υψόμετρο 90 μέτρων<ref name=":1">Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα - Σταματελάτου, ''Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας'', ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 160.</ref><ref>Κωνσταντίνος Σκόρδας, ''[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/21303#page/16/mode/2up Περιβαλλοντική γεωχημική έρευνα εδαφών της ευρύτερης περιοχής του δωτίου πεδίου Αγιάς - Λάρισας και επιπτώσεις στο περιβάλλον]'', Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 2005, σελ. 16.</ref> και απέχει 34 χλμ από τη [[Λάρισα]]<ref name=":2">{{Cite web|url=http://www.dimosagias.gr/o-dimos/dimotiki-enotita-agias/topiki-koinotita-gerakariou.html|title=Γερακάρι|last=|first=|ημερομηνία=|website=dimosagias.gr|publisher=Δήμος Αγιάς|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2 Φεβρουαρίου 2020}}</ref>. Ο κεντρικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον [[Ευαγγελισμός της Θεοτόκου|Ευαγγελισμό της Θεοτόκου]]<ref>{{Cite web|url=http://old.imd.gr/catalog/poi/11/72|title=Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Γερακαρίου Αγιάς|last=|first=|ημερομηνία=|website=imd.gr|publisher=Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος και Αλμυρού|archiveurl=|archivedate=|accessdate=1 Ιουνίου 2020}}</ref>, ενώ στην ίδια ενορία υπάγεται και ο ναός του Αγίου Συμεών<ref name=":2" />. Σε κοντινή απόσταση υπάρχει παλιό θολωτό γεφύρι<ref name=":2" />.

Σύμφωνα με τον [[Δωρόθεος Σχολάριος|Δωρόθεο Σχολάριο]], ο οποίος διετέλεσε μητροπολίτης Δημητριάδος από το 1858 μέχρι το 1870, κατά τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας στη Θεσσαλία, το χωριό υπαγόταν στον ναχιγιέ Αγιάς και σε αυτό κατοικούσαν 31 οικογένειες αγροτών, εκ των οποίων οι 26 ήταν τουρκικές και οι υπόλοιπες ελληνικές, ενώ ο συνολικός πληθυσμός του ανερχόταν στα 155 άτομα<ref>Ιωάννης Παναγ. Συρεγγέλας, ''[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/14995#page/164/mode/2up Η επαρχία Δημητριάδος 1821 - 1923]'', ΑΠΘ - Διδακτορική Διατριβή, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 159, 164.</ref>. Το 1923 μεταφέρθηκε στο Γερακάρι η κεφαλή του σκοτωμένου λήσταρχου [[Θωμάς Γκαντάρας|Θωμά Γκαντάρα]]<ref>Βασίλης Ι. Τζανακάρης, ''[https://books.google.gr/books?hl=el&id=gak3AAAAMAAJ&dq=%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9+%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%82&focus=searchwithinvolume&q=%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9 Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν]'', Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002, σελ. 33.</ref>. Στις 3 Μαΐου του 1943 το χωριό κάηκε και λεηλατήθηκε από τα [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|ιταλικά στρατεύματα Κατοχής]], ενώ παράλληλα εκτελέστηκαν έξι κάτοικοι<ref>[[Ιωακείμ Αλεξόπουλος|Δημητριάδος Ιωακείμ]], ''Η Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος μεταξύ κατακτητών και ανταρτών'', Τύποις Χ. Συνοδινού, Αθήναι 1950, σελ. 86-87.</ref>.