Γιάννης Βάζος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό Προχωρημένη επεξεργασία από κινητό |
|||
Γραμμή 23:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το φθινόπωρο του 1914<ref name="γενν">''"Η ζωή του Γιάννη Βάζου"'', Πάνος Μακρίδης-Σπύρος Καραθανάσης, ''έκδοση Αθλητικής Βιβλιοθήκης εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήνα 1947, σελ. 3</ref> σε οικογένεια με σχετική οικονομική άνεση. Ο πατέρας του Ζαχαρίας (από τα [[Βουρλά]]) ήταν [[έμπορος]] ζώων και διατηρούσε κρεοπωλείο, ενώ η μητέρα του Στέλλα εξαιτίας ασθένειας κατά την [[εγκυμοσύνη]], είχε δύσκολο [[τοκετός|τοκετό]] με συνέπεια να κινδυνέψει η δική της ζωή και του νεογέννητου, το οποίο απέκτησε νευρολογικό πρόβλημα στα κάτω άκρα.<ref>είναι χαρακτηριστικό ότι το βρέφος κίνησε τα πόδια μόνο έπειτα από μήνες και στη διάρκεια της βάπτισης, γεγονός που απέδωσαν ο μεν οικογενειακός γιατρός στο σοκ από την επαφή με το καυτό νερό, οι δε παρευρισκόμενοι (ενδόμυχα) σε θαύμα του Αγ. Ιωάννη που η μητέρα το είχε "τάξει" και θα του έδινε το ίδιο όνομα</ref> Ακριβώς σε αυτό οφειλόταν η ελαφρά, αλλά εμφανής ιδιαιτερότητα του Βάζου στο τρέξιμο, με τους φιλάθλους να πιστεύουν ότι διαθέτει κοντύτερο το "καλό" δεξί του πόδι, μία φήμη που πάντως δεν έχει διαψευσθεί. Υπήρξε το μεσαίο από 7 αδέλφια και συγκεκριμένα τα μεγαλύτερα Ευαγγελία, Γεωργία, Βασίλη και τα νεότερα Στέλιο, Χρήστο, Κατίνα.[[Αρχείο:Municipal Stadium of Drapetsona.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Το Δημοτικό Στάδιο Δραπετσώνας που φέρει το όνομα του Γιάννη Βάζου.|208x208εσ]]
Η οικογένεια στη [[Μικρασιατική καταστροφή]] εγκατέλειψε τη Σμύρνη με ναυλωμένη βάρκα, ενώ κατά τη διαφυγή τους αποφεύχθηκε εντελώς τυχαία ένα δεύτερο περιστατικό που θα είχε μοιραία κατάληξη για τον 8χρονο, τότε, Γιάννη.<ref>Για να μην αφήσει πίσω του ένα αγαπημένο παιχνίδι, έφυγε από το σπίτι για εκείνο φίλου και χάθηκε στην προσπάθεια να μην συλληφθεί από ομάδα έφιππων [[Τσέτες|Τσετών]]. Κατά μεγάλη τύχη αναγνωρίστηκε από ζευγάρι πελατών του πατέρα του, το οποίο σωστά υπέθεσε ότι οι Βαζαίοι θα βρίσκονταν ήδη στο λιμάνι και τον οδήγησαν εκεί, αντί για τη γειτονιά τους που στο μεταξύ είχε καταληφθεί. Χάνοντας οι γονείς κάθε ελπίδα ανεύρεσής του, επέστρεφαν από την αναζήτηση και για να μην θέτουν πλέον σε κίνδυνο τα υπόλοιπα αδέλφια, θα αναχωρούσαν όταν ετοιμαζόταν η βάρκα, εντός της επόμενης μισής ώρας.</ref> Αντίθετα με άλλους πρόσφυγες, είχαν μόλις ένα πρώτο σύντομο σταθμό στην ''παλαιά'' Ελλάδα (πιθανώς τη [[Χίος|Χίο]]) και γρήγορα εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη [[Δραπετσώνα]] του Πειραιά, όπου ο πατέρας ασχολήθηκε τώρα με τη λιανική -μόνο- πώληση κρέατος. Ο Βάζος, παρότι ο αρχικός σχεδιασμός στη Σμύρνη προέβλεπε σπουδές και ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος, παρακολούθησε έως την Ε' δημοτικού και από 11 ετών εργάστηκε στο κατάστημα − όπως άλλωστε και ο δύο χρόνια μικρότερος Στέλιος, με τον οποίο τους συνέδεε μία ιδιαίτερα στενή σχέση. Εκείνη την εποχή ήρθε σε πρώτη επαφή με το ποδόσφαιρο.
Το δεύτερο εξάμηνο του 1933 παντρεύτηκε τη Ροδή, επίσης [[Μικρά Ασία|Μικρασιάτισσα]], κατόπιν γνωριμίας μερικών μηνών και παρά την πατρική διαφωνία για το νεαρό της ηλικίας τους. Στα 19 έγινε πατέρας στη Στέλλα, ενώ περίπου μία δεκαετία αργότερα ακολούθησε ο Ιορδάνης.<ref>η βιογραφία του τον Ιανουάριο 1947 αναφέρει δύο παιδιά, όντας όμως νεότατος τότε, ενδεχομένως να υπήρξαν μεταγενέστερα και άλλα</ref> Ενδιάμεσα είχε στρατευτεί την περίοδο 1937 με 1939 στο Α' Σύνταγμα Στρατού, όπου οργάνωσε ισχυρή ποδοσφαιρική ομάδα με τη στήριξη του [[Αντισυνταγματάρχης|αντισυνταγματάρχη]] Αγησίλαου Σινιώρη. Κατά την κήρυξη του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941)|Ελληνοϊταλικού πολέμου]] παρουσιάστηκε στο [[Βόλος|Βόλο]], προωθήθηκε στο Τομόρι και υπό τις διαταγές του ίδιου πήρε μέρος σε επιχειρήσεις της Ταξιαρχίας Ελιγμών.
Εξαιτίας της έλλειψης τροφίμων, με την έναρξη της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] μετέτρεψε το κρεοπωλείο σε κατάστημα ποτών, αλλά σύντομα συνελήφθη επειδή διακινήθηκαν εκεί κάποια απαγορευμένα είδη. Ο ίδιος αρνήθηκε πρότερη γνωριμία του με τους υπαίτιους, το Στρατοδικείο όμως της οδού Σίνα 8 τον καταδίκασε σε θάνατο, ποινή που δύσκολα μειώθηκε σε 5ετή κράτηση. Από τον Ιούλιο του 1941 παρέμεινε φυλακισμένος επί ένα χρόνο και 12 ημέρες, με μεγάλο διάστημα στο στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων του [[Τατόι|Τατοΐου]], του δόθηκε δε χάρη στα πλαίσια πανηγυρισμού των κατοχικών δυνάμεων για κάποια επιτυχία τους στο πολεμικό μέτωπο. Το σπίτι του, εξ άλλου, είχε σχεδόν καταστραφεί ολοσχερώς από το γερμανικό βομβαρδισμό του λιμένος Πειραιώς την 7η Απριλίου 1941 και η οικογένεια Γιάννη Βάζου φιλοξενήθηκε στο πατρικό του, μέχρι την αγορά νέου στην Κοκκινιά (σήμερα [[Νίκαια Αττικής|Νίκαια]]).<ref>στη βιογραφία του δεν γίνεται λόγος για τον τρόπο εξασφάλισης των πόρων εν μέσω Κατοχής, παρά μόνον ότι ''“Η κατάστασις όμως τότε ήταν τραγική στην Ελλάδα και ο Βάζος σαν νοικοκύρης και οικογενειάρχης, κοίταξε πώς να τα βολέψει καλύτερα έτσι που να κρατηθεί στη ζωή.”'' (σελ. 31)</ref> Σε αυτό διέμεινε για μακρά περίοδο της μεταγενέστερης ζωής του.
| |||