Δημήτριος Μακεντόνσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
η όχι αξιοπιστη πηγή που προστέθηκε λέει ότι ήταν Σέρβος -αρομουνικής καταγωγής
επιμέλεια
Γραμμή 1:
Ο '''Δημήτριος Μακεντόνσκι''' ([[1783]] - [[1843]]) ήταν [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρώσος]] αξιωματικός. Ως οπλαρχηγός της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]], συμμετείχε στις επιχειρήσεις στη [[Μολδοβλαχία]], ως [[Πανδούροι|πανδούρος]] οπλαρχηγός, συνεργαζόμενος με τις δυνάμεις του [[Τούντορ Βλαντιμιρέσκου]], όπου διατέλεσεδιετέλεσε υπαρχηγός.
[[Αρχείο:Carol Isler - Oastea lui Tudor trecând Oltul.jpg|thumb|right|400px|Ο Δημήτριος Μακεντόνσκι, πρώτος αξιωματικός πάνω στο πλοιάριο από αριστερά, κατά τη διάβαση του ποταμού Ολτ με το σώμα του Βλαντιμιρέσκου, κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]]]
==Βιογραφικά στοιχεία==
 
Γραμμή 9:
===Πρώιμη στρατιωτική δράση===
 
Ο Δημήτριος Μακεντόνσκι, με τοτον αδελφό του Παύλο, συμμετείχε εθελοντικά στην [[Πρώτη Σερβική Εξέγερση]], η οποία είχε τη συμπαράσταση της [[ΡωσίαΡωσική Αυτοκρατορία|Ρωσίας]]ς. Στη συνέχεια, στον επόμενο [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1806–1812)|Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1806–1812)]], ο Δημήτριος, μαζί τον αδελφό του, κατατάχθηκαν στο [[Ρωσία|Ρωσικό]] στρατό, μετά από παρότρυνση του [[Έλληνες|Έλληνα]] ηγεμόνα της [[Βλαχία]]ς, [[Κωνσταντίνος Υψηλάντης|Κωνσταντίνου Υψηλάντη]]. Τραυματίστηκε στη Μάχη του Ομπιλέστι-Ιλφώφ στις 2 Ιουλίου [[1807]]. Στις πολεμικές επιχειρήσεις διακρίθηκε και βραβεύτηκε για την ανδρεία που επέδειξε. Έλαβε μάλιστα το βαθμό του [[υπολοχαγός|υπολοχαγού]]. Στις 23 Μαρτίου του [[1809]] ο [[Ρώσοι|Ρώσος]] διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων της [[Μολδοβλαχία]]ς, [[πρίγκηπας Μπαγκρατιόν]], τον αποστράτευσε τιμητικά ''"«για ν' αναζητήσει νέα στρατιωτική και πολιτική καριέρα"»''. Έχοντας καλή γνώση της [[ελληνική γλώσσα|ελληνικής]], [[ρωσική γλώσσα|ρωσικής]], [[ρουμανική γλώσσα|ρουμανικής]], [[σερβική γλώσσα|σερβικής]] και [[τουρκική γλώσσα|τουρκικής]] γλώσσας, έγινε μεταφραστής της διοίκησης της Ηγεμονίας της [[Μολδοβλαχία]]ςΜολδοβλαχίας που ήταν υπό Ρωσικόρωσικό έλεγχο. Εξελίχθηκε σε αξιωματούχος της διοίκησης σε διάφορες θέσεις, όπως οικονομικός ελεγκτής στρατιωτικών προμηθειών, αλλά και υπεύθυνος για τη στρατολόγηση πανδούρων προς δημιουργία στρατιωτικών σωμάτων. Μετά την αποχώρηση της [[Ρωσία]]ςΡωσίας το [[1812]] απ' τη Μολδοβλαχία, παρέμεινε κικαι απέκτησε την τοπική ιθαγένεια, καθώς και μεγάλη περιουσία.<ref>Άντριαν Μαρίνο, "Η ζωή του Αλεξάντρου Ματσεντόνσκι" (Viața lui Alexandru Macedonski), Εκδόσεις: Editura pentru Literatură, Βουκουρέστι 1966</ref>
 
===Ελληνική Επανάσταση του 1821===
 
Ερχόμενος σε επαφή με τον [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολύμπιο]], έγινε μέλος της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]] και συμμετείχε στην προετοιμασία της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]]. Στην Επανάσταση του 1821, συνεργάστηκε με το [[Τούντορ Βλαντιμιρέσκου]] και τον Χατζή Πρόνταν, με τους οποίους διατηρούσε φιλικές σχέσεις ήδη από το Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Στα τέλη Φεβρουαρίου του [[1821]], όταν ο [[Αλέξανδρος Υψηλάντης]] πέρασε τον [[Προύθος|Προύθο]], μετά από μια άκαρπη συνάντηση του τελευταίου με τον [[Τούντορ Βλαντιμιρέσκου]], πραγματοποιήθηκε νέα συνάντηση, όπου συμμετείχαν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο [[Γεωργάκης Ολύμπιος]], ο [[Ιωάννης Φαρμάκης]], ο Δημήτριος Μακεντόνσκι, ο [[Τούντορ Βλαντιμιρέσκου]] και ο Χατζή Πρόνταν. Εκεί συμφωνήθηκε εγγράφως η από κοινού δράση κατά των [[ΟθωμανοίΟθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]].<ref>https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6024/5762 Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικά, Τόμος Στ΄, Ιωάννης Βασδραβέλλης, Η συμμετοχή των Μακεδόνων οπλαρχηγών εις την Επανάστασιν των ηγεμονιών και η εποποιία της μονής του Σέκου (1821), σελ. 130</ref>
 
Ο Δημήτριος Μακεντόνσκι συμμετείχε στην κατάληψη του [[Βουκουρέστι|Βουκουρεστίου]] στα μέσα Μαρτίου του [[1821]] υπό τις οδηγίες του [[Τούντορ Βλαντιμιρέσκου]]<ref>https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6024/5762 Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικά, Τόμος Στ΄, Ιωάννης Βασδραβέλλης, Η συμμετοχή των Μακεδόνων οπλαρχηγών εις την Επανάστασιν των ηγεμονιών και η εποποιία της μονής του Σέκου (1821), σελ. 127</ref>. Κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων της Ελληνικής Επανάστασης που λάμβανε χώρα στη [[Μολδοβλαχία]], ο Τούντορ Βλαντιμιρέσκου διατηρούσε μια αμφιλεγόμενη στάση, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί από τη [[Φιλική Εταιρεία]] ως εχθρός της επανάστασης με την κατηγορία ότι συνθηκολόγησε μυστικά με τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]]. Ο Δημήτριος Μακεντόνσκι συναντώντας τυχαία, κοντά στο Γκολέστι, τον Έπαρχο Γκόρας και Μεχεντιντσίου, πληροφορήθηκε ότι ο Βλαντιμιρέσκου, αφού είχε συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο [[Λέου Ρουμανίας|Λέυλέυ]] από έρανο μεταξύ των χωρικών για τον αγώνα, τα κατέθεσε σε [[Αυστρία|Αυστριακή]]αυστριακή τράπεζα, στ'στο όνομά του. Εξαγριωμένος ο Δημήτριος Μακεντόνσκι, κατηγόρησε δημόσια τον αρχηγό του. Ο Βλαντιμιρέσκου, προκειμένου να μειώσει του δύναμη του Δημητρίου Μακεντόνσκι στο στράτευμά του, έδωσε μυστική διαταγή να μειωθεί ο αριθμός του στρατεύματος που ελέγχονταν από τοτον Δημήτριο Μακεντόνσκι και τον Χατζή Πρόνταν και να εκτελέσει μερικούς απ' τους πιστότερους οπλαρχηγούς τους. Ο Δημήτριος Μακεντόνσκι, πληροφορούμενος την κατάσταση έσπευσε με ισχυρή δύναμη και κατάφερε να σώσει 7 απ'από τους καλύτερους αξιωματικούς του απ' την αγχόνη, την τελευταία στιγμή. Μετά απ' αυτά τα γεγονότα, ο Δημήτριος Μακεντόσνκι συνεννοήθηκε με τον [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολύμπιο]], ώστε να μεθοδευτεί η σύλληψη του Βλαντιμιρέσκου.<ref>https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6024/5762 Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικά, Τόμος Στ΄, Ιωάννης Βασδραβέλλης, Η συμμετοχή των Μακεδόνων οπλαρχηγών εις την Επανάστασιν των ηγεμονιών και η εποποιία της μονής του Σέκου (1821), σσ. 131, 132</ref> Στα τέλη Μαΐου του [[1821]], ο Δημήτριος Μακεντόνσκι συνέλαβε αιφνιδιαστικά το Βλαντιμιρέσκου και τον παρέδωσε στοστον [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολύμπιο]] για να δικαστεί και να εκτελεστεί μερικές μέρες αργότερα. Στο μεταξύ, οι [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανοί]] προέλαυναν και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης συγκάλεσε σύσκεψη. Μετά το πέρας της σύσκεψης, ο [[Νικόλαος Υψηλάντης]] με τις δυνάμεις του κινήθηκε για το [[Ρίμνικ]], όπου θα συναντούσε στις 26 Μαΐου του [[1821]], τον [[Αλέξανδρος Υψηλάντης|Αλέξανδρο Υψηλάντη]], ενώ ο Δημήτριος Μακεντόνσκι με τον [[Βασίλειος Καραβίας|Βασίλειο Καραβία]] διατάχθηκαν να παραμείνουν στο Μερτιτζένι, ώστε να επιτηρούν τον ύποπτο [[Σάββας Καμινάρης Φωκιανός|Σάββα Καμινάρη Φωκιανό]].<ref>https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6024/5762 Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικά, Τόμος Στ΄, Ιωάννης Βασδραβέλλης, Η συμμετοχή των Μακεδόνων οπλαρχηγών εις την Επανάστασιν των ηγεμονιών και η εποποιία της μονής του Σέκου (1821), σελ. 133</ref>
 
Στη συνέχεια, ο Δημήτριος Μακεντόνσκι με το σώμα του, εντάχθηκε στη δύναμη του Αλέξανδρου Υψηλάντη κι ακολούθησε την σύμπτυξη των [[Έλληνες|Ελληνικών]]ελληνικών δυνάμεων στο [[Ρίμνικ]]. Ο Δημήτριος Μακεντόνσκι είχε προτείνει, χωρίς να εισακουσθεί από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, να μη δοθεί μάχη στο [[Δραγατσάνι]], αλλά να στηθούν ενέδρες στους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] και να διεξαχθεί άτακτος πόλεμος.<ref>https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6024/5762 Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικά, Τόμος Στ΄, Ιωάννης Βασδραβέλλης, Η συμμετοχή των Μακεδόνων οπλαρχηγών εις την Επανάστασιν των ηγεμονιών και η εποποιία της μονής του Σέκου (1821), σελ. 134</ref> Υπό τη διοίκηση του [[Αλέξανδρος Υψηλάντης|Αλέξανδρου Υψηλάντη]], ο Δημήτριος Μακεντόνσκι έλαβε μέρος με το σώμα του, μεταξύ άλλων, στη [[Μάχη του Δραγατσανίου]] στις 7 Ιουνίου [[1821]]. Μετά την ατυχή έκβαση της μάχης, ο Δημήτριος Μακεντόνσκι με μικρή δύναμη, έσπευσε να βοηθήσει και να περισυλλέξει τα οπισθοχωρούντα υπολείμματα των [[Έλληνες|Ελληνικών]]ελληνικών δυνάμεων<ref>https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6024/5762 Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικά, Τόμος Στ΄, Ιωάννης Βασδραβέλλης, Η συμμετοχή των Μακεδόνων οπλαρχηγών εις την Επανάστασιν των ηγεμονιών και η εποποιία της μονής του Σέκου (1821), σσ. 137, 138</ref>. Συμμετείχε σε πολλές μάχες και ήταν από τους τελευταίους οπλαρχηγούς που σταμάτησαν της εχθροπραξίες εναντίον των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]].
 
Μετά την ήττα των επαναστατών στη [[Μολδοβλαχία]], ο Δημήτριος Μακεντόνσκι, βοηθούμενος από τον αδελφό του Παύλο, κατάφερε να γλιτώσει από τη δίωξη που του επεφύλασσαν οι πανδούροι, προσπαθώντας να διαφύγει στην [[Αυστρουγγαρία]] και ζητώντας άσυλο. Τα δυο αδέρφια κατέληξαν τελικά μέσω [[Τρανσυλβανία]]ς με πλαστά διαβατήρια στο Χοτύν της [[Βεσσαραβία]]ς ''(σήμερα στην [[Ουκρανία]])'', στις 14 Σεπτεμβρίου [[1821]]. Εκεί, θεωρήθηκαν επικίνδυνοι από τη [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσία]] και τέθηκαν υπό περιορισμό έως τις 21 Μαρτίου [[1823]].<ref>Hungarian exiles and the Romanian national movement, 1849-1867, Béla Borsi-Kálmán, Sándor Bíró, Social Science Monographs, 1991, ISBN 088033228X, σελ. 302</ref><ref name="Economico-Juridice1954">{{cite book|author=Academia Republicii Populare Romîne. Secția de Științe Istorice, Filožofice și Economico-Juridice|title=Studii și referate privind istoria Romîniei: din lucrările sesiunii lărgite a Secțiunii de Stiințe Istorice, Filozofice și Economico-Juridice, 21-24 Decembrie 1953|url=https://books.google.com/books?id=tHo6AQAAIAAJ|year=1954|publisher=Editura academiei republicii populare romîne|page=1023}}</ref><ref>Άντριαν Μαρίνο, "Η ζωή του Αλεξάντρου Ματσεντόνσκι" (Viața lui Alexandru Macedonski), Εκδόσεις: Editura pentru Literatură, Βουκουρέστι 1966</ref>
 
===Μετά την Επανάσταση του 1821===
 
Στη συνέχεια ο Δημήτριος Μακεντόνσκι μετέβη στο [[Κισινάου]] της [[Μολδαβία]]ς, όπου επιδόθηκε σ' έναν, επιτυχή τελικά, δικαστικό αγώνα με τη χήρα του [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολυμπίου]], [[Τσουτσούκ Στάνα|Στάνα Τσουτσούκ]], διεκδικώντας ένα μέρος από την περιουσία του. Κατα τη διάρκεια του [[Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1828-1829)|Ρωσοτουρκικού πολέμου (1828-1829)]], ο Δημήτριος Μακεντόνσκι συγκρότησε άτακτο σώμα παρενοχλώντας τις [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικές]] δυνάμεις, ώστε να υποστηρίξει τις [[ΡωσίαΡωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικέςρωσικές]] επιχειρήσεις<ref>Στέφαν Ντουϊνώφ, "Βούλγαροι στην Ουκρανία και τη Μολδαβία κατά την Αναγέννηση (1751-1878)" (Българите в Украйна и Молдова през Възраждането (1751-1878), Σόφια 2005, Εκδόσεις: Marin Drinov Academic Publishing House, ISBN 954-322-019-0, σελ. 230</ref>. Μετά το τέλος του πολέμου, επέστρεψε με τον αδελφό του Παύλο, στη Μολδοβλαχία, το [[1830]], όπου έλαβε διοικητικά αξιώματα, λόγω της πολυμάθειάς του. Το [[1838]], καταγράφηκε στο τοπικό βιβλίο των "«αρχόντων"» με τον τίτλο του "«σερδάρη"». ΤοΤον Μάιο του [[1840]], υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της "Μυστικής Οργάνωσης" που είχε ως σκοπό τη δημιουργία ανεξάρτητου [[Ρουμανία|Ρουμανικούρουμανικού]] κράτους και την εκκαθάριση της [[φεουδαρχία]]ς, μαζί με άλλες επιφανείς προσωπικότητες της Ρουμανικήςρουμανικής κοινωνίας, όπως ο Ντιμιτρίε Φιλιππέσκου (επικεφαλής), Νικολάε Μπαλτσέσκου, Ευθυμίε Μούργκου, Μαρίν Σεργκιέσκου, Ζεάν Βαϊλλάντ και άλλους<ref>Εγκυκλοπαίδεια της Βουλγαρίας, Τόμος Δ΄, Εκδοτικός οίκος BAS, Σόφια 1984, σελ. 31</ref>. Στις 24 Οκτωβρίου [[1840]], συνελήφθη λόγω της δράσης του στη "Μυστική Οργάνωση" και καταδικάστηκε, μετά από δίκη τον Απρίλιο του [[1841]], σε φυλάκιση 8 ετών, μαζί με άλλους επαναστάτες. Τέθηκε σε περιορισμό στη Μονή Σνάγκωφ, όπου ασθένησε από [[υδρωπικία]]. Στις 10 Ιανουαρίου του [[1843]], μεταφέρθηκε στη Μονή Πλουμπουΐτα κοντά στο [[Βουκουρέστι]], ώστε να του χορηγηθεί ιατρική περίθαλψη, αλλά απεβίωσε.<ref>Άντριαν Μαρίνο, "Η ζωή του Αλεξάντρου Ματσεντόνσκι" (Viața lui Alexandru Macedonski), Εκδόσεις: Editura pentru Literatură, Βουκουρέστι 1966</ref>
 
Εγγονός του ήταν ο μεγάλος Ρουμάνος ποιητής και λόγιος [[Αλεξάντρου Ματσεντόνσκι]].