Αλέξανδρος ο Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διορθώσεις συντακτικών και ορθογραφικών λαθών
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 3:
Ο '''Μέγας Αλέξανδρος''' ([[Αρχαία Πέλλα]], [[Ιούλιος]] [[356 π.Χ.]] - [[Βαβυλώνα]], [[10 Ιουνίου]] [[323 π.Χ.]]), κοινώς γνωστός ως '''Αλέξανδρος ο Μέγας''' ή '''Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών''', ήταν [[Έλλην|Έλληνας]] [[βασιλεύς]] του [[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|Βασιλείου της Μακεδονίας]], αυτοκράτορας της [[Μακεδονική αυτοκρατορία|Μακεδονικής αυτοκρατορίας]] (μετά την εκστρατεία του) και μέλος της [[Δυναστεία των Αργεαδών|δυναστείας των Αργεαδών]]. Ήταν ο ηγεμόνας της [[Συνέδριο Κορίνθου|Πανελλήνιας Συμμαχίας]] κατά της [[Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία|Αχαιμενιδικής αυτοκρατορίας]]. Οι κατακτήσεις αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο της [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστικής εποχής]] των βασιλείων των [[Διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου|Διαδόχων και Επιγόνων]] του.
 
Γεννήθηκε στην [[Αρχαία Πέλλα|Πέλλα]] της [[Βασίλειο της Μακεδονίας|Μακεδονίας]] τον [[Ιούλιος|Ιούλιο]] του έτους [[356 π.Χ.]]. Γονείς του ήταν ο βασιλιάς [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππος Β']] της Μακεδονίας και η πριγκίπισσα [[Ολυμπιάδα]] της [[Αρχαία Ήπειρος|Ηπείρου]]. Ως βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φιλίππου Β',]] και του παππού του, [[Αμύντας Γ΄ της Μακεδονίας|Αμύντα Γ']], ικανών στρατηγών, πολιτικών και διπλωματών, οι οποίοι διαδοχικά αναμόρφωσαν το μακεδονικό βασίλειο και το εξέλιξαν σε σημαντική δύναμη του ελληνικού κόσμου, και με τη σειρά του ο Αλέξανδρος το διαμόρφωσε σε παγκόσμια υπερδύναμη. Ως Μακεδόνας είχε συνείδηση της ελληνικής του καταγωγής.<ref>Μετά τη μάχη της Ισσού (333 μ.Χ.) ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Δαρείο επιστολή που άρχιζε έτσι: «Οι υμέτεροι πρόγονοι ελθόντες '''εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα''' κακώς εποίησαν ημάς. '''Εγώ δε των Ελλήνων ηγεμών''' κατασταθείς και τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας διέβην ες Ασίαν, υπαρξάντων υμών» ''Μακεδονία, 4.000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού'', Εκδοτική Αθηνών, 1992, σελ.49.</ref> Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους στρατηγούς στην ιστορία, και κατά την περίοδο των 13 ετών της βασιλείας του (336 - 323 π.Χ.) κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου προς την ανατολή ([[Μικρά Ασία]], [[Περσία]], [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της [[Ινδία]]ς, και χωρίς να έχει ηττηθεί σε μάχη που ο ίδιος συμμετείχε.<ref>Yenne, Bill (2010). ''Alexander the Great: Lessons From History's Undefeated General''. Palmgrave McMillan. ISBN [[:en:Special:BookSources/978-0-230-61915-9|978-0-230-61915-9]].</ref>. Οι ''Αλεξανδρινοί χρόνοι'' αποτελούν το τέλος της κλασικής αρχαιότητας και την απαρχή της περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας γνωστής ως [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστικής]].
 
Η συνολική επικράτεια της αυτοκρατορίας του, στη μεγαλύτερή της έκταση κατά το 323 π.Χ., υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και περιλάμβανε κομμάτια από 26 σημερινές χώρες ([[Ελλάδα]], [[Αλβανία]], [[Βόρεια Μακεδονία]], [[Μαυροβούνιο]], [[Σερβία]], [[Βουλγαρία]], [[Ρουμανία]], [[Τουρκία]], [[Κύπρος]], [[Αίγυπτος]], [[Αφγανιστάν]], [[Ιράκ]], [[Ιράν]], [[Ισραήλ]], [[Ινδία]], [[Ιορδανία]], [[Καζακστάν]], [[Κουβέιτ]], [[Κιργιστάν]], [[Λίβανος]], [[Ουζμπεκιστάν]], [[Πακιστάν]], [[Σαουδική Αραβία]], [[Συρία]], [[Τατζικιστάν]], [[Τουρκμενιστάν]]).
Γραμμή 14:
=== Γέννηση ===
[[Αρχείο:Alexander und Olympias-IMG 5215.JPG|μικρογραφία|Αλέξανδρος και [[Ολυμπιάδα]]]]
Ο Αλέξανδρος του Φιλίππου Β' και της Ολυμπιάδας, γεννήθηκε τον Ιούλιο του 356 π.Χ.{{sfn|Κανελλόπουλος|1973|p=10}}, πιθανώς την 20η ή 26η Ιουλίου, στην Πέλλα, πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους.{{sfn|Green|1991|p=xlv}}. Σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκε την ίδια νύχτα που ο [[Ηρόστρατος]] πυρπόλησε τον [[Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο|ναό της Άρτεμης στην Έφεσο]], με τους μάντεις και ιερείς να ερμηνεύουν το γεγονός ως [[οιωνός|οιωνό]] της υποταγής της Ασίας.<ref name="plout3">Πλούταρχος, ''Βίοι Παράλληλοι: Αλέξανδρος'', 3</ref>
 
Σύμφωνα με την παράδοση, η γενεαλογία του ανάγεται σε δύο κεντρικές μορφές της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, αυτή του ημίθεου [[Ηρακλής (μυθολογία)|Ηρακλή]], ο οποίος υπήρξε γενάρχης της [[Δυναστεία των Αργεαδών|δυναστείας των Αργεαδών]] Μακεδόνων, και αυτή του ήρωα [[Αχιλλέα]], ο γιος του οποίου, ο [[Νεοπτόλεμος]], ίδρυσε τον βασιλικό οίκο των [[Μολοσσοί|Μολοσσών]], μέλος του οποίου ήταν η μητέρα του Ολυμπιάδα.<ref>Πλούταρχος, ''Βίοι Παράλληλοι: Αλέξανδρος'', 2</ref> Η θρυλούμενη καταγωγή του Αλέξανδρου συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, από τα πρώτα έτη του βίου του.
Γραμμή 54:
[[Αρχείο:Εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.svg|thumb|Εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου με πορεία κατεύθυνσης, απεικόνιση των σχηματισμών των κύριων μαχών και χρωματική επισήμανση των ιδρυθεισών πόλεων.|εναλλ.=]]
=== Σκοπός ===
Την εκστρατεία κατά των [[Οίκος των Αχαιμενιδών|Περσών]], είχε ήδη αποφασίσει να θέσει σε λειτουργία, μόλις ανέβηκε στον θρόνο της Μακεδονίας. Ο πατέρας του, [[Φίλιππος Β' της Μακεδονίας|Φίλιππος]], είχε ήδη βάλει τις βάσεις αυτού του σχεδίου και του είχε μάθει από παιδί να μην έχει τίποτα άλλο στον νου του παρά αυτόν τον σκοπό{{πηγή}}. Ο Φίλιππος αφού είχε νικήσει τους [[Ιλλυρία|Ιλλυριούς]] και τους [[Θράκη|Θράκες]], τους [[Παίονες]] και τους [[Σκύθες]], δημιούργησε μετά την [[μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.)|Μάχη της Χαιρώνειας]] μια ομοσπονδία από ελληνικά κράτη ([[Συνέδριο Κορίνθου]])<ref>ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, Βίβλος 16, 89.[3]: «διόπερ ἐν Κορίνθῳ τοῦ κοινοῦ συνεδρίου συναχθέντος διαλεχθεὶς περὶ τοῦ πρὸς Πέρσας πολέμου καὶ μεγάλας ἐλπίδας ὑποθεὶς προετρέψατο τοὺς συνέδρους εἰς πόλεμον. τέλος δὲ τῶν Ἑλλήνων ἑλομένων αὐτὸν στρατηγὸν αὐτοκράτορα τῆς Ἑλλάδος μεγάλας παρασκευὰς ἐποιεῖτο πρὸς τὴν ἐπὶ τοὺς Πέρσας στρατείαν... καὶ τὰ μὲν περὶ Φίλιππον ἐν τούτοις ἦν»</ref><ref>{{cite book|last=Pohlenz|first=Max|title=Freedom in Greek life and thought: the history of an ideal|year=1966|publisher=Springer|isbn=978-90-277-0009-4|page=20|url=http://books.google.com/books?id=zUY71_oc4b0C&pg=PA20&dq=%22league+of+corinth%22+%22hellas%22#v=onepage&q=%22league%20of%20corinth%22%20%22hellas%22&f=false}}</ref> για την απελευθέρωση των [[Αρχαία Ελλάδα|ελληνικών]] [[Αποικία|πόλεων]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] και την τιμωρία των απογόνων του [[Ξέρξης Α' της Περσίας|Ξέρξη]]. Ο Φίλιππος, Έλληνας και ο ίδιος, ήθελε τους υπόλοιπους Έλληνες στο πλευρό του για την σχεδιαζόμενη εκστρατεία κατά των Περσών και ήθελε να αφήσει μια σταθερή Ελλάδα πίσω του όταν ξεκινούσε την εκστρατεία.<ref>{{Cite book|title=Philip of Macedon|first=George|last=Cawkwell|publisher=Faber and Faber|year=1978|location=Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο|page=}}</ref> Η δολοφονία του Φίλιππου άφησε στα χέρια του 20χρονου Αλέξανδρου την αποστολή αυτή.
 
Η ιδέα της εκστρατείας στην Ασία έναντι των Περσών προϋπήρχε από αρκετό καιρό.{{πηγή}} Κατά τους [[Περσικοί Πόλεμοι|Περσικούς πολέμους]], πάνω από έναν αιώνα πριν την εποχή του Αλεξάνδρου, και μετά τις νίκες των [[Μάχη των Πλαταιών|Πλαταιών]] και της [[Μάχη της Μυκάλης|Μυκάλης]] το 479, ο πόλεμος πήρε επιθετική μορφή (478-466) με πρωτεργάτη τον [[Κίμων ο Μιλτιάδου|Κίμωνα]] και λαμπρές{{ασαφές}} επιτυχίες, με αποκορύφωμα τη [[Μάχη του Ευρυμέδοντα|νίκη στον Ευρυμέδοντα]]. Από το 399 μέχρι το 394, οι Σπαρτιάτες ταλαιπωρούσαν τους Πέρσες στη Μικρά Ασία. Ο [[Αγησίλαος Β΄ της Σπάρτης|Αγησίλαος]] μάλιστα, προσπάθησε να δώσει πανελλήνιο χαρακτήρα στην εκστρατεία του, θυσιάζοντας στην [[Αυλίδα]], όπως ο [[Αγαμέμνων]].<ref>Πλούταρχος, ''Αγησίλαος'', 6.</ref> Η ιδέα λοιπόν της τελικής επίθεσης εναντίον του περσικού κράτους ήταν διάχυτη κι έμενε να βρεθεί αυτός που θα την πραγματοποιούσε. Προορισμένος{{ασαφές}} γι’ αυτό φάνηκε ο Φίλιππος, ο οποίος είχε προπαγανδίσει με επιτυχία την ιδέα της τιμωρίας των Περσών, για όσα διέπραξαν κατά της Ελλάδος στους Περσικούς πολέμους.<ref>Διόδωρος Σικελιώτης, XVI 89.5</ref> Προς τον Φίλιππο, ο Αθηναίος ρήτορας [[Ισοκράτης]], ο θεωρητικός της πανελλήνιας κατά της Ασίας εκστρατείας, έγραφε: ''«τον δε βασιλέα τον νυν μέγαν προσαγορευόμενον καταλύειν επιχειρήσεις, ίνα την τε σεαυτού δόξαν μείζω ποιήσης και τοις Έλλησιν υποδείξης, προς ον χρή πολεμείν»''. ''«Και όλοι»'' γράφει σε άλλο σημείο ο Ισοκράτης ''«με παρακαλούν να σε προτρέψω να επιμείνεις στα σχέδιά σου, γιατί δεν μπορούν να διαπραχθούν καλύτερα και ωφελιμότερα έργα για τους Έλληνες»''.<ref>Ισοκράτης, Β΄ και Γ΄ επιστολαί (πρώτη και δεύτερη προς Φίλιππον) [http://books.google.gr/books?id=RQCEgcRKsZsC&pg=PA839&dq=%CE%B9%CF%83%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82&hl=el&ei=bPDcTva4PI_24QS30Jy8DA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5&ved=0CEMQ6AEwBA#v=onepage&q&f=false σελ. 753 και 757]</ref>