Πιπίνος ο Βραχύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Πρώτος Καρολίδης βασιλιάς==

 

Ο Μαγιόρδομος των Ανακτόρων έπρεπε να ήταν υποταγμένος στην εξουσία του βασιλιά που είχε τυπικά τον τίτλο, δεν είχε ωστόσο καμιά εξουσία και ήταν διακοσμητικός, οι ευγενείς άκουγαν τις εντολές του Πεπίνου. Ο Πεπίνος έστειλε επιστολή στον πάπα με το ερώτημα αν συμφωνεί με την κατάσταση που επικρατούσε στο βασίλειο των Φράγκων, άλλος να έχει τους τίτλους και άλλος τις εξουσίες. Ο πάπας του απάντησε θετικά, δεν ήταν σωστή η κατάσταση αυτή και έπρεπε οι εξουσίες να βρίσκονται στον νόμιμο βασιλιά. Με την άδεια του πάπα ο Πεπίνος ο Βραχύς κήρυξε τον θρόνο κενό, ο Χιλδέριχος Γ΄ καθαιρέθηκε και εξορίστηκε σε μοναστήρι, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς από την Δυναστεία των Μεροβίγγειων. Ο Πεπίνος ο Βραχύς εξελέγη βασιλεύς των Φράγκων σε μια μεγάλη Σύνοδο ευγενών παρουσία του στρατού, η παλιότερη καταγραφή για την εκλογή του υπάρχει το 767. Ο Γκρίφο προχώρησε σε νέα επανάσταση, αυτή την φορά ηττήθηκε οριστικά και σκοτώθηκε στο [[Σαιν-Ζαν-ντε-Μωριέν]] (753).

Ο Πεπίνος ο Βραχύς είχε την υποστήριξη ενός Ιρλανδού μοναχού, είχε μια Ιρλανδική συλλογή νόμων που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν στην αναγνώριση του ως βασιλιά.<ref>Enright 1985, σ. 198</ref> Ο πρώτος χρησμός του έγινε στο Σουασόν (751), o πάπας Στέφανος Β΄ ταξίδευσε στο [[Παρίσι]], τον έχρισε δεύτερη φορά στην Βασιλική Σαιν-Ντενί και του έδωσε τον τίτλο του Πατρικίου των Ρωμαίων (754), είναι η πρώτη καταγεγραμμένη στέψη βασιλιά από τον πάπα.<ref>The Oxford dictionary of Byzantium. Kazhdan, A. P. (Aleksandr Petrovich), 1922-1997,, Talbot, Alice-Mary Maffry,, Cutler, Anthony, 1934-, Gregory, Timothy E.,, Ševčenko, Nancy Patterson. New York: Oxford University Press. 1991</ref> Ο μέσος όρος ζωής ήταν χαμηλά τότε και ο Πεπίνος ήθελε την συνέχεια της δυναστείας του, έχρισε και τους δύο γιους του, τον Κάρολο που ήταν 12 ετών και τον Καρλομάν που ήταν τριών.

==Θρύλοι==

 

Ο Πεπίνος ο Βραχύς πέθανε λίγο αργότερα την ίδια χρονιά (768) σε μια εκστρατεία σε ηλικία 54 ετών. Η ταφή του έγινε στην [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]] στην Μητροπολιτική πόλη των Παρισίων, η σύζυγος του Μπερτράντα τάφηκε δίπλα του (783), ο Καρλομάγνος ξανάκτισε την βασιλική για να τιμήσει τους γονείς του και τοποθέτησε τα οστά τους. Το Φραγκικό βασίλειο χωρίστηκε με τον θάνατο του με τον [[Σαλικός νόμος|Σαλικό νόμο]] ανάμεσα στους δύο του γιους Καρλομάγνο και Καρλομάν Α΄.

Οι ιστορικοί τον υποτιμούν σε σχέση με τον πατέρα και τους γιους του αν και τα κατορθώματα του ήταν όχι απλά ισάξια αλλά πολλές φορές μεγαλύτερα. Ο Κάρολος Μαρτέλος είχε απωθήσει στους Μαυριτανούς να εισέλθουν στην Γαλλία, ο Πεπίνος ο Βραχύς κατακτώντας την Ακουιτανία και τους Γασκώνους άνοιξε τον δρόμο για την εκδίωξη των Μουσουλμάνων από την [[Ιβηρική χερσόνησος|Ιβηρική.]] Το βασίλειο των Φράγκων καθιερώθηκε από τον Πεπίνο σαν το ισχυρότερο βασίλειο στην δύση τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], δέχτηκε τους τίτλους του βασιλιά και του Πατρικίου, άνοιξε τον δρόμο για την αυτοκρατορική στέψη του γιου του. Θεωρείται σαν ένας κορυφαίος κατακτητής του Μεσαίωνα, σε όλη την διάρκεια της ζωής του ήταν αήττητος.