Δεύτερος ελληνικός αποικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ίδρυση των αποικιών ήταν αποτέλεσμα οργανωμένης επιχείρησης. Η αποστολή οργανωνόταν από τη μητρόπολη, ενώ σε πολλές περιπτώσεις συνεργάζονταν περισσότερες πόλεις. Η θέση της αποικίας επιλεγόταν προσεκτικά με στόχο να προσφέρει εμπορικά πλεονεκτήματα αλλά και ασφάλεια απέναντι σε επιδρομείς. Για να δημιουργηθεί ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης σχετικά με τη θέση της νέας αποικίας απέδιδαν την επιλογή της θέσης σε χρησμό του [[μαντείο των Δελφών|μαντείου των Δελφών]]<ref>[{{Cite web |url=http://www.fhw.gr/chronos/04/gr/society/422oracl_delfi.html |title=Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Δελφικό μαντείο] |accessdate=2010-01-28 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090601214935/http://www.fhw.gr/chronos/04/gr/society/422oracl_delfi.html |archivedate=2009-06-01 |url-status=dead }}</ref>. Η αποστολή διέθετε πάντα έναν αρχηγό που ονομαζόταν οικιστής. Στις νέες πόλεις οι άποικοι μοιράζονταν τη γη, συνήθως με κλήρωση. Το σύστημα εξουσίας που διαμορφωνόταν θύμιζε συνήθως αυτό που ίσχυε στη μητρόπολη.

Κατά τα μέσα του 7ου αιώνα ιδρύθηκε και η μοναδική ελληνική αποικία στην [[αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]], ή [[Ναύκρατη]]<ref>[{{Cite web |url=http://www.fhw.gr/chronos/04/gr/economy/trade_station.html |title=Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, η Ναύκρατις] |accessdate=2010-01-28 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20081231131132/http://www.fhw.gr/chronos/04/gr/economy/trade_station.html |archivedate=2008-12-31 |url-status=dead }}</ref>. Ο Φαραώ [[Ψαμμήτιχος Α΄ της Αιγύπτου]] παραχώρησε σε Μιλήσιους εμπόρους μία έκταση στις όχθες του Νείλου για να ιδρύσουν έναν εμπορικό σταθμό ο οποίος εξελίχθηκε σε ακμάζουσα πόλη μέχρι την Περσική εισβολή στην Αίγυπτο το 525 π.Χ.