Κβαντικός υπολογιστής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
Idiam (συζήτηση | συνεισφορές) μ κάποιες λίγες διορθώσεις ορθογραφίας, γραμματικής κλπ |
||
Γραμμή 5:
Σε έναν συμβατικό ψηφιακό υπολογιστή (κατά κανόνα [[ηλεκτρονικός υπολογιστής|ηλεκτρονικό]]), στοιχειώδης μονάδα πληροφορίας είναι το [[bit]], ενώ σε έναν κβαντικό υπολογιστή το [[qubit]]. Η βασική αρχή της κβαντικής υπολογιστικής επιστήμης είναι το γεγονός ότι οι κβαντομηχανικές ιδιότητες της ύλης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναπαράσταση και τη δόμηση [[δεδομένα|δεδομένων]], καθώς και το γεγονός ότι μπορούν να επινοηθούν και να κατασκευαστούν μηχανισμοί στηριγμένοι στην κβαντομηχανική για την επεξεργασία αυτών των δεδομένων. Αν και οι κβαντικοί υπολογιστές βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, τα αποτελέσματα των σχετικών πειραμάτων με μικρό πλήθος από [[qubit]]) είναι ενθαρρυντικά.
Μεγάλης κλίμακας κβαντικοί υπολογιστές αναμένεται να λύνουν προβλήματα πολύ ταχύτερα από τους κλασικούς υπολογιστές, χρησιμοποιώντας τους καλύτερους μέχρι τώρα γνωστούς αλγόριθμους, όπως η παραγοντοποίηση μεγάλων αριθμών χρησιμοποιώντας τον αλγόριθμο του Shor ή η προσομοίωση μεγάλων συστημάτων. Αν δοθούν αρκετοί υπολογιστικοί πόροι σε έναν κλασικό υπολογιστή, μπορεί να προσομοιώσει οποιοδήποτε κβαντικό αλγόριθμο. Ωστόσο η υπολογιστική
== Βασικές αρχές ==
Γραμμή 14:
== Σύγκριση bits και qubits ==
Ένας υπολογιστής με έναν αριθμό [[qubit]]s είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από ένα κλασικό υπολογιστή με τον ίδιο αριθμό [[bit]]s. Για παράδειγμα για να αναπαραστήσουμε την κατάσταση ενός συστήματος με n-[[qubit]]s σε έναν κλασικό υπολογιστή χρειάζεται να αποθηκεύσουμε 2<sup>n</sup> [[Μιγαδικός αριθμός|μιγαδικούς]] συντελεστές. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι τα [[qubit]]s μπορούν να αποθηκεύσουν εκθετικά περισσότερη πληροφορία από τα κλασικά [[bit]]s, δεν πρέπει να παραβλέψουμε όμως το ότι τα [[qubit]]s είναι μόνο μια πιθανολογική υπέρθεση όλων των πιθανών καταστάσεων τους. Αυτό σημαίνει ότι όταν μετρήσουμε την τελική κατάσταση των [[qubit]]s θα βρίσκονται μόνο σε έναν από τους πιθανούς σχηματισμούς που βρίσκονταν πριν από τη μέτρηση. Είναι λάθος να σκεφτόμαστε ότι τα [[qubit]]s βρίσκονταν σε μία συγκεκριμένη κατάσταση πριν
Για παράδειγμα, φανταστείτε έναν κλασικό υπολογιστή που λειτουργεί πάνω σε έναν [[Καταχωρητής|καταχωρητή]] με 3 bits. Η κατάσταση του υπολογιστή σε οποιαδήποτε στιγμή είναι μια πιθανότητα κατανεμημένη σε 2<sup>3</sup>=8 διαφορετικές 3-bitες ακολουθίες: 000, 001, 010, 011, 100, 101, 110, 111. Αν είναι [[ντετερμινιστικός]] υπολογιστής, τότε θα βρίσκεται σε ακριβώς μια από αυτές τις καταστάσεις με πιθανότητα 1. Ωστόσο αν είναι πιθανολογικός υπολογιστής, υπάρχει πιθανότητα να βρίσκεται σε μια από
Η κατάσταση ενός 3-bit-ου κβαντικού υπολογιστή περιγράφεται από ένα διάνυσμα με οκτώ διαστάσεις (''a'',''b'',''c'',''d'',''e'',''f'',''g'',''h''), που ονομάζεται [[Συμβολισμός Ντιράκ|ket]]. Ωστόσο, αντί το άθροισμα τους να είναι 1, το άθροισμα των τετραγώνων των συντελεστών, |a|<sup>2</sup>+|b|<sup>2</sup>+...+|h|<sup>2</sup>, πρέπει να είναι 1. Επίσης οι συντελεστές μπορούν να έχουν σύνθετες τιμές. Το απόλυτο τετράγωνο των συντελεστών υποδηλώνει το πλάτος πιθανότητας των
Αν μετρήσετε τα τρία qubits, θα δείτε μια ακολουθία τριών [[bit]]s. Η πιθανότητα μέτρησης μιας δοθείσας ακολουθίας ισούται με το τετράγωνο αυτής της ακολουθίας συντελεστή (για παράδειγμα η πιθανότητα μέτρησης 000 = |a|<sup>2</sup>, η πιθανότητα μέτρησης 001 = |b|<sup>2</sup> κλπ.). Έτσι, η μέτρηση μιας κβαντικής κατάστασης που περιγράφεται από σύνθετους συντελεστές (a,b,...,h) δίνει την κλασική κατανομή πιθανότητας (|a|<sup>2</sup>, |b|<sup>2</sup>, ..., |h|<sup>2</sup>) και λέμε πως η κβαντική κατάσταση "καταρρέει" σε μια κλασική κατάσταση,
Σημειώστε ότι ένα διάνυσμα οκτώ διαστάσεων μπορεί να καθοριστεί σε διάφορους τρόπους ανάλογα με την βάση που επιλέγουμε διάστημα. Η βάση των ακολουθιών από bit (π.χ. 000, 001, ..., 111) είναι
:<math>a|000{\rangle}</math> + <math>b|001{\rangle}</math> + <math>c|010{\rangle}</math> + <math>d|011{\rangle}</math> + <math>e|100{\rangle}</math> + <math>f|101{\rangle}</math> + <math>g|110{\rangle}</math> + <math>h|111{\rangle}</math>
Γραμμή 32:
== Λειτουργίες ==
Παρότι μια κλασική κατάσταση τριών-bit και μια κβαντική κατάσταση τριών-bit είναι διανύσματα οκτώ διαστάσεων, τα διαχειριζόμαστε διαφορετικά για κλασικούς ή κβαντικούς υπολογισμούς. Και στις δύο περιπτώσεις το σύστημα πρέπει να αρχικοποιηθεί, για παράδειγμα στην μηδενική ακολουθία, <math>|000\rangle</math> που αντιστοιχεί στο διάνυσμα <math>\left(0,0,1,0,0,0,0,0\right)</math>. Στον κλασικό τυχαιοποιημένο υπολογισμό, το σύστημα εξελίσσεται σύμφωνα με την εφαρμογή στοχαστικών μητρών, οι οποίες διαφυλάσσουν ότι οι πιθανότητες θα αθροίζουν στο 1. Αντίθετα, στους κβαντικούς υπολογισμούς
Τελικά, κατά τον τερματισμό του αλγορίθμου, το αποτέλεσμα πρέπει να διαβαστεί. Στην περίπτωση του κλασικού υπολογιστή έχουμε δείγμα από την κατανομή πιθανοτήτων πάνω σε έναν καταχωρητή τριών bit για να πάρει μια οριστική ακολουθία τριών bit, ας πούμε 000. Στην κβαντική μηχανική μετράμε τη κατάσταση τριών qubit, η οποία είναι ισοδύναμη με την κατάρρευση της κβαντικής κατάστασης, σε κανονική κατανομή (με τους συντελεστές στην κλασική κατάσταση να είναι τετραγωνικά μεγέθη των συντελεστών για την κβαντική κατάσταση, όπως περιγράφηκε παραπάνω), ακολουθούμενη από δειγματοληψία από αυτήν την κατανομή. Σημειώστε ότι αυτό καταστρέφει την κανονική κβαντική κατάσταση. Πολλοί αλγόριθμοι θα
==Αναφορές==
|