Βαρύτητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επαναφορά κακόβουλης προηγούμενης επεξεργασίας της φράσης: Οι περισσότεροι σύγχρονοι μη-σχετικιστικοί υπολογισμοί για τη βαρύτητα βασίζονται στο έργο του Νεύτωνα. |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{μετάφραση}}
{{πηγές|22|03|2015}}
[[Αρχείο:Solar sys.jpg|right|350px|thumb|Η δύναμη της βαρύτητας κρατά τους πλανήτες σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. (Η εικόνα δεν βρίσκεται σε κλίμακα)]]Στη [[φυσική]], '''βαρύτητα''' ονομάζεται η ιδιότητα των υλικών σωμάτων να έλκουν και να έλκονται αμοιβαία με άλλα υλικά σώματα. Τα ελκόμενα σώματα κινούνται με επιταχυνόμενη κίνηση προς το έλκον σώμα. Οι έλξεις είναι αμοιβαίες. Το μέτρο της αντίστασης, που παρουσιάζει κάθε σώμα στη μεταβολή της κινητικής του κατάστασης, το ονομάζουμε ''[[μάζα]] του σώματος''. Η δύναμη έλξης, που ονομάζεται '''[[βάρος]]''', είναι μεγαλύτερη όταν τα σώματα είναι πλησιέστερα ή όταν έχουν μεγαλύτερη μάζα.
Η βαρύτητα στη [[Γη]] έλκει τα υλικά σώματα και προκαλεί την πτώση τους στην επιφάνειά της όταν αφεθούν ελεύθερα. Επιπροσθέτως, η βαρύτητα είναι η αιτία της ύπαρξης της γης, του ήλιου και των άλλων [[αστρικών σωμάτων]]. Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε ζωή, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Η βαρύτητα είναι επίσης υπεύθυνη για την τροχιά της γης και των υπόλοιπων πλανητών γύρω από τον [[Ήλιος|Ήλιο]], την τροχιά της σελήνης γύρω από τη [[Γη]], τον σχηματισμό παλιρροιών και άλλα φυσικά φαινόμενα που παρατηρούμε.
Η βαρύτητα είναι μία από τις [[θεμελιώδης αλληλεπίδρασεις|τέσσερις βασικές αλληλεπιδράσεις]] στη φύση. Οι άλλες τρεις είναι η [[ηλεκτρομαγνητισμός|ηλεκτρομαγνητική δύναμη]], η [[ασθενής αλληλεπίδραση|ασθενής πυρηνική]] και η [[ισχυρή αλληλεπίδραση|ισχυρή πυρηνική]]. Η βαρύτητα είναι η πιο αδύναμη από τις τέσσερις αλληλεπιδράσεις, αλλά δρα σε μεγάλες αποστάσεις και είναι πάντοτε ελκτική.
Γραμμή 11 ⟶ 10 :
Υπήρξαν πολλές θεωρίες για την βαρύτητα από την εποχή του Έλληνα φιλόσοφου [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] τον 4ο αιώνα π.Χ.. Πίστευε πως δεν υπήρχε δράση χωρίς αιτία και επομένως δεν υπήρχε κίνηση χωρίς κάποια δύναμη. Συμπέρανε ότι όλα τα αντικείμενα προσπαθούσαν να κινηθούν προς την κατάλληλη θέση τους στις κρυστάλλινες ουράνιες σφαίρες και ότι τα σώματα έπεφταν προς το κέντρο της γης ανάλογα με το βάρος τους. Το 628, ο Ινδός αστρονόμος [[Βραχμαγκούπτα]] (Brahmagupta) ήταν ο πρώτος που διαπίστωσε πως η βαρύτητα ήταν μια ελκτική δύναμη. Εξηγούσε πως "τα σώματα πέφτουν προς τη γη καθώς είναι στη φύση της γης να έλκει σώματα, όπως είναι στη φύση του νερού το να ρέει". Ο Σανσκριτικός όρος που χρησιμοποιούσε για τη βαρύτητα, 'gurutvā-karṣaṇam', σήμαινε 'η έλξη του βάρους'. Ο Βραχμαγκούπτα επίσης υιοθέτησε το ηλιοκεντρικό σύστημα για την βαρύτητα, το οποίο είχε νωρίτερα αναπτύξει ο Αριαμπιάτα (Aryabhata) το 499.
Εργαζόμενος πάνω σε αυτές τις ιδέες, το [[1687]] ο Άγγλος μαθηματικός Σερ [[Ισαάκ Νεύτων]] (Sir Isaac Newton) δημοσίευσε το διάσημο έργο του [[Philosophiae_Naturalis_Principia_Mathematica|"Principia"]], στο οποίο και διατυπώθηκε το πρώτο αξίωμα για την βαρύτητα, το οποίο είχε παγκόσμια ισχύ γραμμένο στη λατινική γλώσσα. Όπως το έθεσε ο ίδιος, "Συμπέρανα ότι οι δυνάμεις που συγκρατούν τους πλανήτες στην τροχιά τους πρέπει να είναι αντιστρόφως (ανάλογες) ως προς τα τετράγωνα των αποστάσεων από τα κέντρα γύρω από τα οποία περιφέρονται· και εξ αυτού
== Ο παγκόσμιος βαρυτικός νόμος του Νεύτωνα ==
Γραμμή 44 ⟶ 43 :
=== Μη-αποδεδειγμένες θεωρίες ===
* '''Εναλλακτικές της [[Γενική Θεωρία Σχετικότητας|Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας]]''', πχ '''Θεωρία του
* '''Κβαντική θεωρία της βαρύτητας ('''''Quantum Gravity''''')''' (http://www.damtp.cam.ac.uk/user/gr/public/qg_home.html) Αποτελεί μοντέλο της βαρύτητας συμβατό με τις αρχές της [[κβαντομηχανική|κβαντομηχανικής]].
* '''Ενέργεια του μηδενικού σημείου''' '''('''''Zero Point Energy''''')'''. (http://www.calphysics.org/zpe.html) Μία από τις βασικές αρχές της [[Γενική Θεωρία Σχετικότητας|Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας]] είναι ότι το απόλυτο κενό είναι εντελώς άδειο από ύλη και ενέργεια. Από την [[κβαντομηχανική]] όμως γνωρίζουμε ότι το απόλυτο κενό είναι γεμάτο ενέργεια. Σε ένα κενό, μετά από την απομάκρυνση όλης της ύλης και ενέργειας εξακολουθούν να υφίστανται απρόβλεπτες, τυχαίες διακυμάνσεις της λεγόμενης [[ενέργεια του κενού|ενέργειας του κενού]] (μηδενικού σημείου). Το περίφημο [[φαινόμενο
* [[Θεωρία Υπερχορδών]] (http://superstringtheory.com/) Αποτελεί θεωρία ενοποίησης των τεσσάρων ειδών δυνάμεων, ιδιαίτερα στις ακραίες συνθήκες στις οποίες καταρρέει η [[Γενική Θεωρία Σχετικότητας]].
* [[Θεωρία Μ]]. Αποτελεί υπερσύνολο όλων των διαφορετικών εκδοχών θεωριών των υπερχορδών ('''''M'''other theory'').
| |||