Σαντορίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Fazach (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθήκη πληροφορίας περί προώθησης μείωσης χρήσης πλαστικού (πρώτο νησί στις Κυκλάδες)
Γραμμή 73:
 
=== Από την πρώτη Άλωση του Βυζαντίου έως την Επανάσταση του 1821 ===
Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τους [[Σταυροφορίες|Σταυροφόρους]] το [[1204]], ο [[Μάρκος Σανούδος]], ίδρυσε το δουκάτο του Αιγαίου με έδρα τη [[Νάξος|Νάξο]] (1207). Τα υπόλοιπα νησιά που περιλάμβανε το Δουκάτο του Αιγαίου ή [[Δουκάτο της Νάξου]] ήταν η [[Σύρος]], η [[Κίμωλος]], η [[Μήλος]], η [[Ίος]], η Θήρα και η [[Ανάφη]]. Η Θήρα και η [[Θηρασία (νησί)|Θηρασία]] παραχωρήθηκαν στον '''[[Ιάκωβο Μπαρρότσι''']] <small>([[:en:Jacopo I Barozzi|en]])</small> και παρέμειναν στην οικογένεια αυτή, με μικρά διαλείμματα, ως το [[1480]]. Τότε η Θήρα δόθηκε ως προίκα από το δούκα της Νάξου [[Ιάκωβο Γ΄ Κρίσπι]] στην κόρη του '''[[Φιορέντσα Σανούδο|Φιορέντσα]]''' και στον σύζυγό της '''Δομίνικο Πιζάνι''', γιο του δούκα της Κρήτης. Το νησί, λίγο μετά το θάνατο του '''Ιακώβου Κρίσπι''', καταλήφθηκε από τον αδελφό του Ιωάννη και προσαρτήθηκε στη Νάξο. Κατά τους χρόνους της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, πολλές ελληνικές χώρες παρέμεναν κάτω από λατινική κυριαρχία.
 
Κατά το [[1537]] η Θήρα, ακολουθώντας τη μοίρα και των άλλων νησιών του Αιγαίου, δέχτηκε τις επιδρομές του [[Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα]]. Ο Μπαρμπαρόσα απέσπασε την Κέα, τη Μύκονο και τη Θήρα από τη λατινική κυριαρχία και ανάγκασε τους δυνάστες των νησιών να αναγνωρίσουν την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Η Θήρα περιήλθε τελικά στους Τούρκους το [[1566]], με εξαίρεση το καστέλι του [[Ακρωτήρι Θήρας|Ακρωτηρίου]], το οποίο πέρασε στα χέρια των Τούρκων το [[1617]]. Όταν το 1579 πέθανε ο Ισπανοεβραίος [[Ιωσήφ Νασί]], στον οποίο είχαν παραχωρηθεί οι Κυκλάδες από την [[Υψηλή Πύλη]] της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]], οι νησιώτες έστειλαν πρεσβεία στο σουλτάνο Μουράτ Γ΄(1574 – 1595) για να ζητήσουν χορήγηση προνομίων. Στους απεσταλμένους των νησιών ανήκαν και εκπρόσωποι της Σαντορίνης. Με ορισμό που εκδόθηκε το 1580, στα νησιά των Κυκλάδων παραχωρήθηκαν σημαντικά προνόμια, τα οποία ανανεώθηκαν το 1628 – 1629 και αργότερα. Το καθεστώς των προνομίων βοήθησε στην οργάνωση συστήματος αυτοδιοίκησης και στην ανάπτυξη εμπορικής δραστηριότητας σε αυτά.