Νομίσματα της Φραγκοκρατίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1204 ο διοικητής της Λέων Γαβαλάς βρέθηκε κύριος της Ρόδου. Δήλωσε υποτέλεια στον Αυτοκράτορα της Νίκαιας και τα νομίσματα έφεραν την επιγραφή ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ιωάννης Γαβαλάς (1240-50), έπειτα ο Ιωάννης Παλαιολόγος (αδελφός του Μιχαήλ Η΄) 1261-75, οι Γενουάτες Ιωάννης Ντέλλο Κάβο, Βινιόλο ντέι Βινιόλι και ο ανιψιός αυτού Αντρέα Μορέσκο, ναύαρχος του Ανδρονίκου Β΄. Τα νομίσματα της περιόδου αυτής είναι χάλκινα, με σταυρό σκέτο ή με 4 Β, με ένα ή δύο Β, ή τα αρχικά ΓΑ(Β) ή ΠΛ. Του Λέοντα Γαβαλά φέρουν την επιγραφή ΚΑΙCΑΡ Ο ΓΑΒΑΛΑC / Ο ΔΟΥΛ. ΤΟΥ ΒΑCΙΛΕ[Ω]C. Του Ιωάννη: ΙΩ. Ο ΓΑΒΑΛΑC / Ο AΥΘΕΝΤΗC THC ΡΟΔΟΥ.

 

 

Κοντά στον Πανάγιο Τάφο είχε ιδρυθεί με παπική άδεια μονή του Αγ. Ιωάννη και Ξενώνας (Hospitalis). Οι μοναχοί του Τάγματος ανέλαβαν τη φροντίδα των προσκυνητών και με δωρεές έγιναν ισχυροί. Το 1291 ο σουλτάνος της Αιγύπτου κατέλαβε και το τελευταίο οχυρό των Σταυροφόρων, την Άκρα. Οι ιππότες μετέβησαν στην Κύπρο, αλλά επιζητώντας την ανεξαρτησία τους, ψυχράνθηκαν με τον βασιλιά Ερρίκο Β΄. Τότε σκέφτηκαν να καταλάβουν τη Ρόδο. Έτσι το 1308 ο μάγιστρος Φουλκ ντε Βιλαρέ ζήτησε στρατό από τον Φιλιππο Δ΄ της Γαλλίας και τον πάπα Κλήμη Ε΄. Με τους "σταυροφόρους" αυτούς απέπλευσε από το Μπρίντιζι και κατέλαβε από τους Σελτζούκους τη Μάκρη (Τελμησσό) της Μ. Ασίας. Από εκεί επιτέθηκαν στην απέναντι Ρόδο το 1309 και την κατέλαβαν. Έπειτα περιέλαβαν άλλα οκτώ γύρω νησιά και την Αλικαρνασσό. Το 1480 πολιορκήθηκαν από έναν στρατηγό του Μωάμεθ Β΄, αλλά ο μάγιστρος Πέτρος ντ'Ωμπυσόν άντεξε. Το 1522 ο Σουλεϊμάν πολιόκησε τη Ροδο, ώσπου παραδόθηκε και οι ιππότες μετέβησαν στη Ρώμη. Εκεί ο Κάρολος Ε΄ της Γερμανίας τους παραχώρησε το 1530 τη Μάλτα. Οι ιππότες έκοψαν στη Ρόδο χρυσά δουκάτα ή τσεκίνια στον τύπο των Βενετικών και μία ποικιλία αργυρών: τζιλιάτα στον τύπο των βασιλέων της Νάπολης Καρόλου Β΄ και Ροβέρτου, που έφεραν κρίνα (gigli, από όπου και τζιλιάτα), 1/3 τζιλιάτου, άσπρα στον τύπο της Τραπεζούντας, σκούδα στον τύπο του γερμανικού τάληρου και τα αργυρόχαλκα τορνέζια.