Σπυρίδων Μαρκεζίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 53:
 
==Πρωθυπουργία==
Την 1η Ιουνίου 1973 ο [[Γεώργιος Παπαδόπουλος]] καταργεί την [[Μοναρχία|Βασιλεία]] και αποφασίζει να «[[Φιλελευθερισμός|φιλελευθεροποιήσει]]»{{παραπομπή}} το [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορικό καθεστώς]]. Μετά το [[δημοψήφισμα του 1973]], στις 8 Οκτωβρίου 1973, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη, με σκοπό να «εκδημοκρατικοποιήσει»{{παραπομπή}} το καθεστώς, και να διεξαγάγει βουλευτικές εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974 για τις οποίες οι [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος]] και [[Γεώργιος Μαύρος]] έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν θα συμμετάσχουν, ενώ ο [[Ηλίας Ηλιού]] διαφοροποιήθηκε. Τότε ακριβώς ο [[Γεώργιος Ράλλης]] αρθρογραφεί στην εφημερίδα ''«[[Βραδυνή (εφημερίδα)|Βραδυνή]]»'', (με υπόδειξη [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]] από το [[Παρίσι]]), όπου και τάσσεται υπέρ της συμμετοχής εφόσον παρέχονταν επαρκείς εγγυήσεις για το αδιάβλητο αυτών.
 
Μεταξύ των προσώπων που συμπεριέλαβε [[Κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη 1973|στην κυβέρνησή του]] ήταν και οι [[Νικόλαος Μομφεράτος]] και [[Λάμπρος Ευταξίας]]<ref>{{Cite web|url=http://www.ggk.gov.gr/?p=1264|title=Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης {{!}} Κυβέρνηση ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (1973)|last=|first=|date=|website=www.ggk.gov.gr|publisher=|accessdate=2016-07-15|archiveurl=https://web.archive.org/web/20160314225240/http://www.ggk.gov.gr/?p=1264|archivedate=2016-03-14|url-status=dead}}</ref> που όπως ο ίδιος αναφέρει στο έργο του ''«Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος»'' (1936-1975) τους επέλεξε ως συνδέσμους με τον «αυτοεξόριστο» Κ. Καραμανλή στο Παρίσι. Ειδικότερα για τον δεύτερο, όπως σημειώνει, έχοντας υπόψη την φιλία των δύο ανδρών θα μπορούσε να επισκέπτονταν τον Καραμανλή χωρίς να κινούσε καμία υποψία. Η αρχή της πρωθυπουργίας του συνέπεσε με το ξέσπασμα του [[Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ|πολέμου του Γιομ Κιπούρ]]. Προσπάθησε να λάβει μέτρα φιλελευθεροποίησης. Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η χορήγηση αμνηστίας σε πολιτικούς κρατούμενους, η κατάργηση της λογοκρισίας, η κατάργηση του διατάγματος 1347, που προέβλεπε την διακοπή αναβολής και άμεσης στράτευσης φοιτητών - σπουδαστών που απείχαν των μαθημάτων τους για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και βεβαίως η εξαγγελία των εκλογών. Όμως λόγω των ραγδαίων κοινωνικών εντάσεων που ακολούθησαν, δεν κατάφερε να διεκπεραιώσει την αποστολή του.