Κάρεν Χόρνεϊ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Μικρή επιμέλεια |
|||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Η '''Κάρεν Χόρνεϊ''' ('''Karen Horney''', το γένος Ντάνιελσεν, [[16 Σεπτεμβρίου]] [[1885]] – [[4 Δεκεμβρίου]] [[1952]]) ήταν Γερμανίδα ψυχαναλύτρια που εργάστηκε στις Η.Π.Α. Αμφισβήτησε τις θεωρίες του [[Σίγκμουντ Φρόυντ|Φρόυντ]], ειδικά όσον αφορά την σεξουαλικότητα και το ένστικτο προσανατολισμού της [[Ψυχανάλυση|
== Τα πρώτα της χρόνια ==
Γραμμή 7:
== Σπουδές και οικογένεια ==
Το 1906, παρά τις
Μέσα στον επόμενο χρόνο η ζωή της Χόρνεϊ άλλαξε δραστικά καθώς γέννησε το πρώτο της παιδί (την [[Μπριγκίτ Χόρνεϊ]] που αργότερα θα γίνονταν διάσημη ηθοποιός) και έχασε και τους δύο γονείς της. Προκειμένου να αντέξει τη συναισθηματική πίεση άρχισε να κάνει ψυχανάλυση, πρώτα με τον Καρλ Άμπραχαμ και αργότερα με τον Χανς Σαχς, που ήταν και οι δύο μαθητές του
Η Κάρεν Χόρνεϊ και ο σύζυγός της αργότερα έκαναν και άλλες δύο κόρες.
== Εργασία ==
Το 1920 η Κάρεν Χόρνεϊ ήταν ήδη ιδρυτικό μέλος του Ψυχαναλυτικού Ινστιτούτου του Βερολίνου. Από κάποιο σημείο και μετά ανέλαβε πολλαπλούς ρόλους καθώς σχεδίαζε και διηύθυνε το πρόγραμμα σπουδών του Ινστιτούτου και δίδασκε ενώ παράλληλα έκανε και
Το 1923 ο Όσκαρ Χόρνεϊ
Το 1926 τελικά η Κάρεν Χόρνεϊ και ο σύζυγός της χώρισαν και η Χόρνεϊ έφυγε από το σπίτι παίρνοντας μαζί της τα τρία τους παιδιά. Αργότερα παραδέχτηκε πως είχε μετανοιώσει που είχε επιτρέψει στον σύζυγό της να ασκεί εξουσία στα παιδιά της όταν εκείνα ήταν μικρά.
Γραμμή 30:
Τελικά η Κάρεν Χόρνεϊ παραιτήθηκε λόγω της έντονης απόρριψης που έδειχνε στις φροϊδικές θεωρίες και άρχισε να διδάσκει στο Ιατρικό Κολέγιο της Νέας Υόρκης ενώ ίδρυσε και το ''American Journal of Psychoanalysis''. Συνέχισε να διδάσκει και να εργάζεται ως ψυχαναλύτρια μέχρι τον θάνατό της το 1952.
Στις 6 Μαΐου 1955 άνοιξε στη Νέα Υόρκη η Κλινική Κάρεν Χόρνεϊ που κάνει έρευνα αλλά και εκπαιδεύει ιατρικό προσωπικό κυρίως στον τομέα της ψυχιατρικής ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως
== Θεωρία νευρώσεων ==
Γραμμή 37:
Η Χόρνεϊ θεωρούσε πως το εξωτερικό ερέθισμα δεν ήταν σημαντικός παράγοντας, εκτός ίσως κατά την παιδική ηλικία. Θεωρούσε πιο σημαντική την αδιαφορία προς το παιδί και πίστευε πως για την κατανόηση των νευρώσεων ήταν πιο σημαντική η αντίληψη του γεγονότος από το παιδί και όχι η πρόθεση του γονέα. Για παράδειγμα, αν ένας γονέας δεν δώσει σημασία στα συναισθήματα ενός παιδιού, εκείνο μπορεί να αισθανθεί ψυχρότητα. Η αθέτηση υποσχέσεων επίσης μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στην ψυχική υγεία του παιδιού.
Η Χόρνεϊ αναγνώρισε δέκα νευρωτικές ανάγκες που μπορούν να
Συμφωνία
Γραμμή 49:
* Ανάγκη για εξουσία (αν και οι περισσότεροι επιθυμούν εξουσία, ο νευρωτικός μπορεί να την θέλει απελπισμένα)
* Ανάγκη για εκμετάλλευση των άλλων (
Απομάκρυνση
Γραμμή 56:
* Ανάγκη για αυτάρκεια και ανεξαρτησία ( αν και οι περισσότεροι επιθυμούν κάποια ανεξαρτησία, ο νευρωτικός μπορεί να απορρίπτει τους άλλους εξολοκλήρου)
* Ανάγκη για τελειότητα (ο νευρωτικός μπορεί να φοβάται την ατέλεια)
* Ανάγκη για οριοθέτηση (ο νευρωτικός επιθυμεί να ζει μια σαφώς
== Ναρκισσισμός ==
Η Χόρνεϊ, σε αντίθεση με τον
== Νεο-φροϋδισμός ==
Η Χόρνεϊ ίδρυσε, μαζί με τον συνάδελφό της [[Άλφρεντ Άντλερ]], τη σχολή του Νεο-φροϋδισμού.
Αν και η Χόρνεϊ συμφωνούσε με τον
Η έννοια του
Η Χόρνεϊ αγανακτούσε με την τάση των ψυχιάτρων να
Αν και διαφωνούσε σε βασικά σημεία με τις θεωρίες του Φρόυντ, η Χόρνεϊ προσπάθησε να τις αναπροσαρμόσει παρουσιάζοντας μια ολιστική και [[Ανθρωπισμός|ανθρωπιστική]] θεώρηση της ψυχής που έδινε έμφαση στις πολιτισμικές και κοινωνικές διαφορές παγκοσμίως.
Γραμμή 75:
(βλ. Κύριο λήμα [[Γυναικεία ψυχολογία]])
Η Χόρνεϊ ήταν πρωτοπόρα και στον τομέα της γυναικείας ψυχιατρικής.<ref name=":1" /><ref>{{Cite book|title=The feminist legacy of Karen Horney|first=Marcia|last=Westkott|publisher=Yale University Press|isbn=0-300-03706-6|year=1986|date=|location=New Haven|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/13497158|id=13497158|quote=}}</ref> Όντας μία από τις πρώτες γυναίκες ψυχιάτρους, ήταν η πρώτη γνωστή γυναίκα που παρουσίασε άρθρο για τη γυναικεία ψυχιατρική. Τα δεκατέσσερα άρθρα που έγραψε μεταξύ 1922 και 1937
Σύμφωνα με τη Χόρνεϊ οι γυναίκες παραδοσιακά κερδίζουν αξία μέσω των παιδιών τους και της οικογένειάς τους. Είπε περισσότερα για το θέμα στο άρθρο της «Η Καχυποψία Ανάμεσα στα Φύλα» στα οποία συνέκρινε τη σχέση των συζύγων με τη σχέση παιδιού-γονέα, μία παρεξήγηση που προκαλεί διάφορες νευρώσεις. Στο «Πρόβλημα του Μονογαμικού Ιδεώδους» ασχολήθηκε με τον γάμο όπως και σε άλλα έξι άλλα άρθρα. Στο άρθρο της «Μητρικές Συγκρούσεις» επιχείρησε να ρίξει νέο φως στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που μεγαλώνουν εφήβους.
Η Χόρνεϊ πίστευε πως τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες έχουν την επιθυμία να είναι εφευρετικοί και παραγωγικοί. Οι γυναίκες μπορούν να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη φυσικά και εσωτερικά με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Οι άντρες ικανοποιούν αυτή την ανάγκη μόνο εξωτερικά. Η Χόρνεϊ πρότεινε πως τα εξαιρετικά επιτεύγματα των αντρών στον τομέα της εργασίας ή οποιονδήποτε άλλον μπορούν να θεωρηθούν
Στα μέσα της δεκαετίας του ’30 η Χόρνεϊ σταμάτησε να ασχολείται με τη γυναικεία ψυχολογία και στράφηκε προς τη μελέτη των νευρώσεων.
Γραμμή 88:
Η Χόρνεϊ συμφωνούσε με τον [[Αβραάμ Μάσλοου|Μάσλοου]] ότι η αυτοπραγμάτωση είναι ο απώτερος σκοπός κάθε ανθρώπου. Πίστευε πως αν έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για τον εαυτό μας, δηλαδή τον πυρήνα της ύπαρξής μας και του δυναμικού μας, τότε μπορούμε να πραγματώσουμε αυτό το δυναμικό και να πετύχουμε όσα επιθυμούμε εντός λογικών πλαισίων. Πίστευε δηλαδή πως η αυτοπραγμάτωση ήταν ο σκοπός ζωής κάθε υγιούς ανθρώπου σε αντίθεση με την προσκόλληση του νευρωτικού σε μια ομάδα βασικών αναγκών.
Σύμφωνα με την Χόρνεϊ μπορούμε να έχουμε δύο θεωρήσεις του εαυτού μας: τον «αληθινό εαυτό» μας και τον «ιδεατό εαυτό» μας. Ο αληθινός εαυτός είναι αυτό που είμαστε. Ο ιδεατός εαυτός είναι
Ο εαυτός του νευρωτικού ατόμου χωρίζεται ανάμεσα στον ιδεατό και τον αληθινό εαυτό με αποτέλεσμα να
== Παραπομπές ==
|