Λιλή Ζωγράφου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
++ (επεξεργασία με το ProveIt) |
||
Γραμμή 3:
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στο [[Ηράκλειο]] της [[Κρήτη|Κρήτης]] στις [[17 Ιουνίου]] του [[1922]], όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Κατάγεται
Δημοσίευσε μικρά έργα της σε λογοτεχνικά περιοδικά και πρωτοεμφανίστηκε στην βιβλιογραφία το [[1949]] με την συλλογή από νουβέλες με τίτλο «Αγάπη». 'Έγινε ευρύτερα γνωστή
Αυτή η πνευματική ελευθερία, η εγρήγορση και η έντιμη μαχητικότητα είναι χαρακτηριστική της Ζωγράφου σε όλα όσα έκανε και έγραψε, ακόμη και στα «λάθη» της. Δημοσίευσε
== Έργο ==
Ο λόγος της Λιλή Ζωγράφου υπήρξε αντισυμβατικός και χαρακτηρίστηκε ως η σκοτεινή θεά [[Εκάτη]] της ελληνικής λογοτεχνίας.{{πηγή}} Το έργο της περιστρέφεται γύρω από τον χωρίς αναστολές [[έρωτας|έρωτα]], τη [[χειραφέτηση της γυναίκας]] και γενικότερα την ελευθερία του ανθρώπου. Η ίδια επιλέγει χαρακτήρες με έντονες αντιθέσεις στην προσωπικότητα και τον τρόπο δράσης και καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, όμως κάποιες φορές, παρατηρεί ο Γιώργος Μανουσάκης, υπάρχει ψυχολογική ασυνέπεια στις πράξεις τους. Επιλέγει κυρίως την τριτοπρόσωπη αφήγηση και σπανιότερα πρωτοπρόσωπη. Το ύφος της μπορεί να γίνει λυρικό, ιδίως στις ερωτικές σκηνές, ή ακόμη και μελοδραματικό, όπως στο τέλος του ''Η αγάπη άργησε μια μέρα''.<ref name="Μανουσάκης550-1">Μανουσάκης 2004, σ. 550-551</ref>
Ο Γιώργος Μανουσάκης επισήμανε ότι στο έργο της οι άντρες παρουσιάζονται συνήθως ως με λιγότερους ηθικούς ενδοιασμούς σε σχέση με τις γυναίκες, φέρνοντας ως παράδειγμα τη [[σαδισμός|σαδιστική]] συμπεριφορά του γιατρού Ταγάρη στο ''Η αγάπη άργησε μια μέρα'', αφότου έμαθε το νεανικό μυστικό της γυναίκας του. Όμως, επισημαίνει ότι δεν απουσιάζουν και αδύναμοι χαρακτήρες αντρών, όπως οι γιοι της οικογένειας Φτενούδου στο ίδιο μυθιστόρημα. Εκεί το ρόλο της συνέχειας της οικογενειακής επιχείρησης έχει αναλάβει η κόρη, η οποία είναι πιο δυναμική. Επίσης, στο ''...Και το χρυσάφι...'' ο ψαράς Γρηγόρης παρουσιάζεται ως αφενός αγνός και αφετέρου ιδανικός εραστής, ο οποίος όμως καταφέρνει να ξεπεράσει τον πόνο του χωρισμού με τη βοήθεια της Γαλανής, μιας αυθόρμητης, δυναμικής και χειραφετημένης γυναίκας η οποίας κινείται άνετα σε έναν αντροκρατούμενο χώρο.<ref>Μανουσάκης 2004, σ. 550</ref>
Από τα έργα της, η σειρά διηγημάτων ''Επάγγελμα: Πόρνη'' παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποικιλία θεμάτων, από την επιστροφή εργατών από τη Γερμανία και τις χωρίς υπερβολές αντιδράσεις μοναχικών ανθρώπων που επιζητούν την ανθρώπινη αλληλεπίδραση μέχρι την αιχμηρή σάτιρα της γραφειοκρατίας την εποχή της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας]] και το συνεχή κίνδυνο των στιγματισμένων σε ένα τέτοιο καθεστώς. Η ίδια αναφέρει στον πρόλογο ότι το συγκεκριμένο έργο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.<ref name="Μανουσάκης550-1"/>
==Εργογραφία==
Γραμμή 38 ⟶ 45 :
<references />
==
*''Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας'', τ. 1, σελ. 592-593
* {{Cite book |title=Το Ηρακλείου και η περιοχή του: διαδρομής στον χρόνο |first=Γιώργος |last=Μανουσάκης |publisher=Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας |isbn=9608684730 |year=2004 |chapter=Οι λογοτέχνες του Ηρακλείου από τα τέλη του 19ου αι. ως σήμερα |editor-last=Γιγουρτάκης |editor-first=Νίκος |location=Ηράκλειο |page=549-551}}
* https://web.archive.org/web/20121029061814/http://www.ekdoseismetron.gr/
Γραμμή 48 ⟶ 56 :
{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Ζωγραφου Λιλη}}
| |||