Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
Ο Κλέμενς φον Μέττερνιχ γεννήθηκε στον ομώνυμο Οίκο στις 15 Μαΐου 1773 από τον Φρανυς Γκέοργκε Καρλ Κόμη του Μέττερνιχ-Βίνεμπουργκ τσου Μπάιλσταϊν, διπλωμάτη που είχε περάσει από την υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής του [[Τριρ]] σε εκείνη της Αυτοκρατορικής αυλής, και τη σύζυγό του Κόμισα Μαρία Βεατρίλη Αλοίζια φον Κάγκενεκ. <ref name="cecil72">{{harvnb|Cecil|1947|pp=72–73}}</ref> Πήρε το όνομά του από τον Πρίγκιπα [[Κλήμης Βεγκέσλαος της Σαξονίας|Κλέμενς Βεντσεσλάους της Σαξονίας]], αρχιεπίσκοπου-εκλέκτορα του Τριρ και πρώην εργοδότη του πατέρα του. <ref name="palmer5">{{harvnb|Palmer|1972|pp=5–8}}</ref> Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και είχε μια μεγαλύτερη αδερφή. Την εποχή της γέννησής του η οικογένεια είχε μια ερειπωμένη κατοικία στο Μπάιλσταϊν, ένα κάστρο στο Βίνεμπεργκ, ένα κτήμα δυτικά του [[Κόμπλεντς]] και ένα άλλο στο Κένιγκσβαρτ της [[Βοημία]]ς, που απέκτησε το 17ο αιώνα. Τότε ο πατέρας του Μέττερνιχ, που περιγράφεται ως «βαρετός μπαμπάς και αιώνιος ψεύτης» από έναν σύγχρονό του, ήταν ο Αυστριακός πρέσβης στις αυλές των τριών εκλεκτόρων του Ρήνου (Tριρ, Κολωνία και Μάιντς). Με την εκπαίδευση του Μέττερνιχ ασχολήθηκε η μητέρα του, επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από την εγγύτητά τους στη Γαλλία. Ο Μέττερνιχ μιλούσε γαλλικά καλύτερα από τα γερμανικά. Σαν παιδί έκανε επίσημες επισκέψεις με τον πατέρα του και, υπό την καθοδήγηση του προτεστάντη δασκάλου του Τζον Φρέντερικ Σίμον, διδάχθηκε ακαδημαϊκά θέματα, κολύμβηση και ιππασία. <ref name="palmer10">{{harvnb|Palmer|1972|pp=10–12}}</ref>
 
Το καλοκαίρι του 1788 ο Μέττερνιχ άρχισε να σπουδάζει νομική στο Πανεπιστήμιο του [[Στρασβούργο]]υ, στις 12 Νοεμβρίου. Ενώ ήταν φοιτητής φιλοξενήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα από τον Πρίγκιπα [[Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας| Μαξιμιλιανό του Τσβαϊμπρύκεν]], το μετέπειτα Βασιλιά της Βαυαρίας. Τότε χαρακτηρίστηκε από το Σίμον ως «χαρούμενος, όμορφος και αξιαγάπητος», αν και οι σύγχρονοί του διηγούνταν αργότερα πώς ήταν ψεύτης και καυχησιάρης.<ref name="palmer12">{{harvnb|Palmer|1972|pp=12–16}}</ref> Ο Μέττερνιχ έφυγε από το Στρασβούργο το Σεπτέμβριο του 1790 για να παρευρεθεί τον Οκτώβριο στη στέψη του [[Λεοπόλδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδου Β΄]] στη Φρανκφούρτη, όπου έπαιξε τον σε μεγάλο βαθμό τιμητικό ρόλο του Τελετάρχη του Καθολικού Σώματος του Κολλεγίου των Κομήτων της Βεστφαλίας. Εκεί, υπό από την αιγίδα του πατέρα του, συναντήθηκε με το μετέπειτα [[Φραγκίσκος Β´ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φραγκίσκο Β΄]] και εξοικιώθηκεεξοικειώθηκε με την αριστοκρατία.
 
Μεταξύ του τέλους του 1790 και του καλοκαιριού του 1792 ο Μέττερνιχ σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του [[Μάιντς]] <ref name="sauvignyxiii">{{harvnb|Bertier|1962|pp=xiii–xvii}}</ref>, λαμβάνοντας μια πιο συντηρητική εκπαίδευση από ό, τι στο Στρασβούργο, πόλη στην οποία η επιστροφή ήταν πλέον ανασφαλής. Τα καλοκαίρια εργαζόταν με τον πατέρα του, που είχε διοριστεί πληρεξούσιος και ουσιαστικά κυβερνήτης των [[Αυστριακές Κάτω Χώρες|Αυστριακών Κάτω Χωρών]]. Το Μάρτιο του 1792 ο Φραγκίσκος ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] και στέφθηκε τον Ιούλιο, προσφέροντας στο Μέττερνιχ ξανά το ρόλο του Τελετάρχη. Εν τω μεταξύ η Γαλλία είχε κηρύξει τον πόλεμο στην Αυστρία, ξεκινώντας τον [[Πόλεμος του Πρώτου Συνασπισμού|Πόλεμο του Πρώτου Συνασπισμού]] (1792–7) και καθιστώντας αδύνατες τις περαιτέρω σπουδές του Μέττερνιχ στο Μάιντς. <ref name="palmer16">{{harvnb|Palmer|1972|pp=16–22}}</ref> Εργαζόμενος πλέον στην υπηρεσία του πατέρα του, [7] στάλθηκε σε μια ειδική αποστολή στο μέτωπο. Εκεί ήταν επικεφαλής της ανάκρισης του Γάλλου Υπουργού Πολέμου, Μαρκησίου ντε Μπερνονβίλ και πολλών επιτρόπων της [[Συμβατική Εθνοσυνέλευση|Συμβατικής Εθνοσυνέλευσης]], που τον συνόδευαν. Ο Μέττερνιχ έγινε μάρτυς της πολιορκίας και της πτώσης της [[Βαλανσιέν]], ανατρέχοντας αργότερα σε αυτά ως ουσιαστικά μαθήματα για τον πόλεμο. Στις αρχές του 1794 στάλθηκε στην Αγγλία, υποτίθεται σε επίσημη αποστολή, βοηθώντας τον Υποκόμη Ντεζαντρουέν, από το Γενικό Θησαυροφύλακα των Αυστριακών Κάτω Χωρών, να διαπραγματευτεί ένα δάνειο <ref name="palmer22">{{harvnb|Palmer|1972|pp=22–25}}</ref>.
 
==Γάμος και το Συνέδριο του Ράστατ==
Στην Αγγλία συναντήθηκε με τον Βασιλιά πολλές φορές και γευμάτισε με αρκετούς μεγάλης επιρροής Βρετανούς πολιτικούς, όπως ο [[Ουίλιαμ Πιτ ο νεότερος|Ουίλιαμ Πιτ]], ο Τσαρλς Τζέιμς Φοξ και ο [[Έντμουντ Μπερκ]]. <ref>{{harvnb|Cecil|1947|p=76}}</ref> Ο Μέττερνιχ διορίστηκε νέος πληρεξούσιος πρέσβης στις Αυστριακές Κάτω Χώρες και έφυγε από την Αγγλία το Σεπτέμβριο του 1794. Κατά την άφιξή του βρήκε μια εξόριστη και αδύναμη κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση από την τελευταία γαλλική προέλαση. Τον Οκτώβριο ένας ανανεωμένος Γαλλικός στρατός σάρωσε τη Γερμανία και κατέλαβε όλα τα κτήματα των Μέττερνιχ εκτός από το Κένιγκσβαρτ. Απογοητευμένος και επηρεασμένος από την έντονη κριτική για την πολιτική του πατέρα του, πήγε στους γονείς του στη Βιέννη το Νοέμβριο. <ref name="palmer25">{{harvnb|Palmer|1972|pp=25–27}}</ref> Στις 27 Σεπτεμβρίου 1795 παντρεύτηκε την Κόμισσα Ελεονόρε φον Κάουνιτς, εγγονή του πρώην Αυστριακού καγκελάριου Βέντσελ Κάουνιτς. <ref name="cecil78">{{harvnb|Cecil|1947|pp=78–79}}</ref>Ο γάμος κανονίστηκε από τη μητέρα του Μέττερνιχ και τον εισήγαγε στην κοινωνία της Βιέννης. Αυτό ήταν αναμφίβολα ένα από τα κίνητρα του Μέττερνιχ, που επέδειξε λιγότερη στοργή γι 'αυτήν από όσο εκείνη για αυτόν. Ο πατέρας της νύφης, Πρίγκιπας Κάουνιτς, επέβαλε δύο όρους: πρώτον, η νεαρά ακόμη Ελεονόρε θα συνέχιζε να ζει στο σπίτι της και δεύτερον, ο Μέτερντιχ απαγορευόταν να υπηρετήσει ως διπλωμάτης όσο ο Πρίγκιπας ζούσε. [11] Η κόρη τους Μαρία γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1797. <ref name="palmer27">{{harvnb|Palmer|1972|pp=27–31}}</ref>
 
Μετά τις σπουδές του Μέττερνιχ στη Βιέννη ο θάνατος του Πρίγκιπα το Σεπτέμβριο του 1797 του επέτρεψε να συμμετάσχει στο συνέδριο του Ράστατ. Αρχικά ο πατέρας του, που ήταν επικεφαλής της αυτοκρατορικής αντιπροσωπείας, τον πήρε ως γραμματέα, διασφαλίζοντας, όταν ξεκίνησε επίσημα η διαδικασία το Δεκέμβριο του 1797, να οριστεί εκπρόσωπος του Καθολικού Σώματος του Κολλεγίου των Κομήτων της Βεστφαλίας. Ο Μέττερνιχ βαριεστημένος παρέμεινε στο Ράστατ σε αυτό τον ρόλο μέχρι το 1799, όταν το συνέδριο τελικά τερματίστηκε. Την περίοδο αυτή η Ελεονόρε ζούσε πλέον μαζί του στο Ράστατ και γέννησε τους γιους Φράνσις (Φεβρουάριος 1798) και, λίγο μετά το τέλος του Συνεδρίου, Kλέμενς (Ιούνιος 1799). Προς μεγάλη θλίψη του Μέττερνιχ ο Kλέμενς πέθανε μετά από λίγες μόνο μέρες και ο Φράνσις σύντομα προσβλήθηκε από πνευμονική λοίμωξη από την οποία δεν θα ανάρρωνε ποτέ. <ref name="palmer31">{{harvnb|Palmer|1972|pp=31–37}}</ref>
 
== Σταδιοδρομία ==