Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 22:
Μετά τις σπουδές του Μέττερνιχ στη Βιέννη ο θάνατος του Πρίγκιπα το Σεπτέμβριο του 1797 του επέτρεψε να συμμετάσχει στο συνέδριο του Ράστατ. Αρχικά ο πατέρας του, που ήταν επικεφαλής της αυτοκρατορικής αντιπροσωπείας, τον πήρε ως γραμματέα, διασφαλίζοντας, όταν ξεκίνησε επίσημα η διαδικασία το Δεκέμβριο του 1797, να οριστεί εκπρόσωπος του Καθολικού Σώματος του Κολλεγίου των Κομήτων της Βεστφαλίας. Ο Μέττερνιχ βαριεστημένος παρέμεινε στο Ράστατ σε αυτό τον ρόλο μέχρι το 1799, όταν το συνέδριο τελικά τερματίστηκε. Την περίοδο αυτή η Ελεονόρε ζούσε πλέον μαζί του στο Ράστατ και γέννησε τους γιους Φράνσις (Φεβρουάριος 1798) και, λίγο μετά το τέλος του Συνεδρίου, Kλέμενς (Ιούνιος 1799). Προς μεγάλη θλίψη του Μέττερνιχ ο Kλέμενς πέθανε μετά από λίγες μόνο μέρες και ο Φράνσις σύντομα προσβλήθηκε από πνευμονική λοίμωξη από την οποία δεν θα ανάρρωνε ποτέ. <ref name="palmer31">{{harvnb|Palmer|1972|pp=31–37}}</ref>
==Πρέσβης==
Αρχικά αφού περάτωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του [[Στρασβούργο]]υ, το οποίο θεωρούνταν στην εποχή του η ανώτερη διπλωματική σχολή, μετέβη στη [[Δρέσδη]] (1801) και μετέπειτα στο [[Βερολίνο]] (1803) ως αντιπρόσωπος της Αυστριακής Βασιλικής Αυλής. Το [[1806]] διορίσθηκε επίσημα βασιλικός πρέσβης της Αυστρίας στο [[Παρίσι]] όπου και διακρίθηκε για τους λεπτούς χειρισμούς υποθέσεων και για τη διπλωματική του ικανότητα. Παρά ταύτα κατά την εκεί παραμονή του δεν κατάφερε, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε, να προσελκύσει τον αγέρωχο τότε [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] σε συμμαχία με την Αυστρία
==Υπουργός Εξωτερικών==
Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος του [[1809]] ο Μέττερνιχ ανακλήθηκε στη Βιέννη όπου και ανέλαβε υπουργός των εξωτερικών, θέση που διατήρησε μέχρι το 1848.
Κατά την 30ετή αυτή θητεία του ο Μέττερνιχ άσκησε ιδιαίτερα μεγάλη επίδραση όχι μόνο στα επί της αυστριακής πολιτικής (εξωτερικής και εσωτερικής) αλλά και επί των ευρωπαϊκών γενικά ζητημάτων. Αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στην εξουδετέρωση της ναπολεόντειας ισχύος και στη γενικότερη επικράτηση των Αυστριακών αυτοκρατορικών θέσεων, (αξιώσεων και συμφερόντων), κάνοντας χρήση οποιονδήποτε μέσων ακόμη και δολοπλοκίας. Ιστορικά αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ναπολέοντα εξ ου, και ο βιογράφος του καθηγητής Μπιμπλ έγραψε ότι «''αν και το οικόσημο της οικογένειας Μέττερνιχ έφερε αετό με αναπεπταμένες τις πτέρυγες, το προσωπικό του σύμβολο ήταν η αράχνη παραμονεύουσα το θύμα της''».
Γραμμή 39 ⟶ 43 :
Αυτό το σημείο ήταν και ο κύριος λόγος που κατέστησε τον σπουδαίο αυτό διπλωμάτη παροιμιώδη μισέλληνα και τον έθεσε σε έκδηλη αντιπαράθεση με όλο τον πολιτισμένο κόσμο της εποχής του. Σημειώνεται επ' αυτού πως ακόμη και ο μεγαλύτερος ποιητής της Αυστρίας Φραντς Γκριμπάτσερ χαρακτήρισε τον Μέττερνιχ «Δον Κιχώτη της νομιμότητας».
==Καγκελάριος==
Κάτω από αυτή την ταραχή ο Μέττερνιχ, που ανέλαβε το ίδιο έτος καγκελάριος, έσπευσε να καταπνίξει την όποια εκδήλωση φιλελευθερισμού των Ελλήνων πείθοντας και τον Τσάρο ν΄ αποκηρύξει τον πρίγκιπα [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Αλέξανδρο Υψηλάντη]]. Ο δε Τσάρος θορυβηθείς επιπρόσθετα και από τους αφορισμούς του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης προσπαθώντας να αποσείσει τις όποιες υπόνοιες περί αυτού εύνοιες αποκήρυξε τον Υψηλάντη.<br />
Ο Μέττερνιχ όμως δεν περιορίστηκε σ΄ αυτό αλλά διέβαλε προς όλες τις Αυλές της Ευρώπης το θέμα των Ελλήνων ενάντια και στο [[Φιλελληνισμός|φιλελληνικό ρεύμα]] της εποχής. Ακόμα και όταν έβλεπε ότι ο αγώνας των Ελλήνων άρχισε να αποδίδει και υπέρ του να συνενώνονται οι στόλοι της [[Ρωσία]]ς, [[Γαλλία]]ς και [[Αγγλία]]ς υπήρξε η τροχοπέδη της δημιουργίας ελεύθερου ελληνικού κράτους επιβάλλοντας τη θέσπιση έστω «κράτους κατ΄ εντολή» υπό την επικυριαρχία των [[Μεγάλες Δυνάμεις|Μεγάλων Δυνάμεων]], οι Ηγεμόνες των οποίων όμως είχαν ήδη αρχίσει σιγά - σιγά να τον παραβλέπουν προ των συμφερόντων τους.
| |||