Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 45:
Τελικά ο Μέττερνιχ παρέμεινε έξι μήνες, αναθέτοντας το γραφείο του στη Βιέννη στον πατέρα του. Αρχισε να χρησιμοποιεί το γάμο και τις κολακείες για να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους που καθορίζονταν στο [[Ανάκτορα Σενμπρούν| Σενμπρούν]]. Οι παραχωρήσεις που κέρδισε ήταν ωστόσο ασήμαντες: λίγα εμπορικά δικαιώματα, καθυστέρηση της πληρωμής των πολεμικών αποζημιώσεων, επιστροφή ορισμένων κτημάτων που ανήκαν σε Γερμανούς στην υπηρεσία της Αυστρίας, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας Μέττερνιχ και άρση του ορίου των 150.000 ανδρών για τον Αυστριακό στρατό. Το τελευταίο ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο ως ένδειξη αυξημένης αυστριακής ανεξαρτησίας, αν και η χώρα δεν μπορούσε πλέον να συντηρήσει ένα στρατό μεγαλύτερο από το καθορισμένο όριο.
====Σύμμαχος της Γαλλίας====
[[File:Europe 1812 map en.png|thumb|right|250px|Η Ευρώπη το 1812 μετά από αρκετές γαλλικές νίκες]]
Όταν ο Μέττερνιχ επέστρεψε στη Βιέννη τον Οκτώβριο του 1810 δεν ήταν πλέον τόσο δημοφιλής. Η επιρροή του περιορίστηκε στις εξωτερικές υποθέσεις και οι προσπάθειές του για την επανασύσταση ενός πλήρους Κρατικού Συμβουλίου απέτυχαν. Πεπεισμένος ότι μια πολύ εξασθενημένη Αυστρία θα απέφευγε μια νέα εισβολή από τη Γαλλία, απέρριψε τις προτάσεις του Τσάρου Αλεξάνδρου και αντ 'αυτού κατέληξε σε συμμαχία με το Ναπολέοντα στις 14 Μαρτίου 1812. Υποστήριξε επίσης μια περίοδο ήπιας λογοκρισίας, με στόχο να αποφύγει να προκαλέσει τους Γάλλους. Απαιτώντας μόνο 30.000 Αυστριακά στρατεύματα να πολεμήσουν δίπλα τους Γάλλους, η συνθήκη συμμαχίας ήταν πιο γενναιόδωρη από αυτήν που είχε υπογράψει η Πρωσία ένα μήνα νωρίτερα. Αυτό επέτρεψε στο Μέττερνιχ να δώσει διαβεβαιώσεις τόσο στη Βρετανία όσο και στη Ρωσία ότι η Αυστρία παρέμενε δεσμευμένη να περιορίσει τις φιλοδοξίες του Ναπολέοντα. Συνόδευσε τον ηγεμόνα του για μια τελική συνάντηση με το Ναπολέοντα στη [[Δρέσδη]] το Μάιο του 1812, προτού ο Ναπολέων ξεκινήσει τη [[Γαλλική εισβολή στη Ρωσία]]. <ref name="palmer78">{{harvnb|Palmer|1972|pp=78–86}}</ref>
Η συνάντηση της Δρέσδης αποκάλυψε ότι η επιρροή της Αυστρίας στην Ευρώπη είχε φθάσει στο χαμηλότερο σημείο της και ότι ο Μέττερνιχ προσπαθούσε τώρα να αποκαταστήσει αυτήν την επιρροή, χρησιμοποιώντας ότι θεωρούσε ισχυρούς δεσμούς με όλες τις πλευρές του πολέμου, προτείνοντας γενικές ειρηνευτικές συνομιλίες με επικεφαλής την Αυστρία. Τους επόμενους τρεις μήνες απομάκρυνε σταδιακά την Αυστρία από τις γαλλικές επιδιώξεις, αποφεύγοντας τη συμμαχία με την Πρωσία ή τη Ρωσία, <ref name="palmer86">{{harvnb|Palmer|1972|pp=86–92}} και παραμένοντας ανοιχτός σε οποιαδήποτε πρόταση θα εξασφάλιζε θέση για τη συνενωμένη δυναστεία Βοναπάρτ-Αψβούργων. Αυτό οφειλόταν στην ανησυχία ότι αν ο Ναπολέων ηττηθεί η Ρωσία και η Πρωσία θα κέρδιζαν πάρα πολλά. <ref name="ford221">{{harvnb|Ford|1971|p=221}}</ref> Ωστόσο ο Ναπολέων ήταν αδιάλλακτος και οι εχθροπραξίες (επίσημα πλέον ο Πόλεμος του Εκτου Συνασπισμού) συνεχίστηκαν. Η συμμαχία της Αυστρίας με τη Γαλλία έληξε το Φεβρουάριο του 1813 και η Αυστρία μετακινήθηκε στη θέση της ένοπλης ουδετερότητας.
===Συνέδριο της Βιέννης===
| |||