Κωνσταντίνος Καραμανλής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επαναφορά προτάσεων (υπάρχουν και στο αγγλικό λήμμα με σχετική τεκμηρίωση άλλωστε): Κατανοώ ότι ο καθένας μας έχει την άποψη του, ωστόσο μου φαίνεται αδιανόητη η προσπάθεια μηδενισμού προσώπων που αντικειμενικά και κατά κοινή παραδοχή εχθρών και φίλων έχουν σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή. Η δεύτερη, δε, πρόταση, αν ήταν αλλιώς γραμμένη, θα μπορούσε να συνιστά POV-pushing αλλά ως έχει ξεκαθαρίζει ότι ο τίτλος "Εθνάρχης" αποδίδεται από τους υποστηρικτές του |
|||
Γραμμή 80:
}}
{{Πηγές|3=2020|2=07|02}}
Ο '''Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής''' ([[Πρώτη Σερρών|Κιούπκιοϊ (σημ. Πρώτη Σερρών)]], [[8 Μαρτίου]] [[1907]] – [[Αθήνα]], [[23 Απριλίου]] [[1998]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[πολιτικός]], εμβληματική προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής ιστορίας του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές [[Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας|Πρωθυπουργός]] της [[Ελλάδα]]ς και δύο φορές [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας]].<ref>Ντέιβιντ Γουίλσφορντ, ed. ''Political leaders of contemporary Western Europe: a biographical dictionary'' (Greenwood, 1995) σελ. 217-223</ref>
Κατά την πρώτη του θητεία (1955-1963) εφάρμοσε ένα πρόγραμμα ταχείας [[Εκβιομηχάνιση|εκβιομηχάνισης]], επένδυσης σε έργα υποδομής και βελτίωσης της γεωργικής παραγωγής, το οποίο οδήγησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 στο [[Ελληνικό οικονομικό θαύμα]]. Εφάρμοσε ακόμη την παραχώρηση πλήρους δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.<ref name=":3">{{Cite web|url=https://www.news247.gr/konstantinos-karamanlis/i-klironomia-enos-ethnarchi.6603805.html|title=Η κληρονομιά ενός Εθνάρχη|website=www.news247.gr|language=el|accessdate=2020-07-02}}</ref>
Κατά τη δεύτερη θητεία του, μετά το 1974, αναγνωρίζεται για την επιτυχή αποκατάσταση της [[Δημοκρατία|Δημοκρατίας]] μετά το δικτατορικό καθεστώτος της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|χούντας των Συνταγματαρχών]] και για την εγκαθίδρυση της [[Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία|Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας]], με την οποία τερματίστηκε η πολιτική αστάθεια περίπου μισού αιώνα.<ref>{{Cite web|url=https://www.ert.gr/arxeio-afierwmata/apokatastasi-tis-dimokratias-24-ioylioy-1974/|title=ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 24-7-1974|last=Κομνηνός|first=Βλάσης|ημερομηνία=2019-07-23|website=ert.gr|language=el|accessdate=2020-07-02}}</ref>
Ο Καραμανλής υπήρξε αφοσιωμένος φιλοευρωπαϊστής, στον οποίο αποδίδεται η ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Οικογένειες. Το 1978 του απονεμήθηκε το [[Βραβείο Καρλομάγνος]]. Οι υποστηρικτές του του έχουν αποδώσει τον τίτλο του «Εθνάρχη».<ref>{{in lang|el}} ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 1940–1986 ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ p. 149.</ref><ref name=":3" />
== Πρώτα χρόνια ==
Γραμμή 99:
== Υπουργικές θητείες 1946-1952 ==
Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1946|εκλογές του 1946]] επανεξελέγη βουλευτής Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα στη Δ΄ αναθεωρητική Βουλή. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους μετέβη στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]] και χειρουργήθηκε διότι έπασχε από ωτοσκλήρυνση. Παράλληλα, συμμετείχε σε επίσημη αποστολή ενημέρωσης της αμερικανικής κυβέρνησης για τις οικονομικές ανάγκες της Ελλάδας. Στη συνέχεια συμμετείχε ως [[Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης|υπουργός Εργασίας]] για ένα τρίμηνο στις κυβερνήσεις [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης|Τσαλδάρη]] και [[Δημήτριος Μάξιμος|Μαξίμου]] (Νοέμβριος 1946 - Φεβρουάριος 1947), [[Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων|Μεταφορών]] (Μάιος - Νοέμβριος 1948) και [[Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων|Κοινωνικής Πρόνοιας]] στην κυβέρνηση συνασπισμού Λαϊκών-Φιλελευθέρων υπό τους [[Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1948|Σοφούλη]] και, στη συνέχεια, [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη 1949|Διομήδη]] (Νοέμβριος 1948 - Ιανουάριος 1950). Ως Υπουργός Εργασίας ήρθε αντιμέτωπος με σύνθετα εργατικά ζητήματα, ενώ φρόντισε για την αποφυλάκιση αντιφρονούντων συνδικαλιστών.<ref name=":0">{{Cite journal|title=Η ζωή και το έργο του Κ. Καραμανλή|last=Λεονταρίτης|date=05-03-1995|journal=Επτά Ημέρες|publisher=Καθημερινή|page=9}}</ref> Παράλληλα, προώθησε την πρόβλεψη για σημαντική αύξηση των συντάξεων (25%) και ευνόησε την καθιέρωση ενιαίου φορέα.<ref>{{Cite journal|title=Κωνσταντίνος Καραμανλής και απασχόληση: πολιτική σκέψη και κυβερνητικό έργο|last=Σκιαδάς|date=|journal=Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον εικοστό αιώνα|editor-last=Σβολοπούλου-Μπότσιου-Χατζηβασιλείου|volume=Γ΄|pages=124-141}}</ref>
Ως Υπουργός Μεταφορών, αποκατέστησε πλήρως εντός έξι μηνών το συγκοινωνιακό δίκτυο που είχε πληγεί από τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πόλεμο]] και τις [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφύλιες συγκρούσεις]].<ref name=":0" /> Παράλληλα, ήρθε σε σύγκρουση με τη βρετανική εταιρεία Πάουερ και άλλες ξένες ιδιωτικές εταιρείες ηλεκτροδότησης (πάνω από τετρακόσιες), οι οποίες προσέφεραν ακριβές και κακής ποιότητας υπηρεσίες,<ref>{{Cite web|url=http://www.dei.gr/Default.aspx?id=1001&nt=18&lang=1|title=ΔΕΗ Α.Ε. {{!}} Ιστορικό|website=www.dei.gr|accessdate=2016-06-18}}</ref> ενώ αρνούνταν να προχωρήσουν στις απαραίτητες επενδύσεις. Επί Υπουργείας του ξηλώθηκαν οι ράγες του δικτύου Τραμ Αθήνας και του [[Τραμ Θεσσαλονίκης]], που μέχρι το 1960, έσβησαν από το συγκοινωνιακό χάρτη. Συγκεκριμένα, στην Αθήνα στις [[16 Νοεμβρίου]] 1953 ξηλώθηκαν οι γραμμές του τραμ και την ίδια μέρα σταμάτησε η λειτουργία των γραμμών Πατήσια-Αμπελόκηποι και Κυψέλη-Παγκράτι<ref>{{Cite web|url=http://www.stasy.gr/index.php?id=343&L=0|title=ΤΡΑΜ: Ιστορικά Στοιχεία|website=ΣΤΑ.ΣΥ. Α.Ε.|accessdate=2020-04-12}}</ref>. Για τη στάση του αυτή, κατηγορήθηκε ότι εξυπηρέτησε συμφέροντα του ανερχόμενου αυτοκινητιστικού λόμπυ και των λεωφορειούχων. Ειδικότερα μάλιστα στη [[Θεσσαλονίκη]] προκρίθηκε σκανδαλωδώς η μονοπωλιακή διαχείριση των συγκοινωνιών από τα λεωφορεία του [[ΟΑΣΘ]], χωρίς να δρομολογηθούν τα [[τρόλεϊ]] στη θέση των τραμ, όπως έγινε στην Αθήνα. Ο Καραμανλής προώθησε νομοθεσία όπου το κράτος μπορούσε πλέον να επιδιώξει επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων. Η στάση αυτή ενίσχυσε το πολιτικό προφίλ του λόγω εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος, αλλά η νομοθεσία περί αναθεώρησης εγκαταλείφθηκε από τα μεγάλα κόμματα και κόστισε στον Καραμανλή τη θέση του στο Υπουργείο Μεταφορών, λόγω πιέσεων του βρετανικού παράγοντα προς τους Τσαλδάρη και Σοφούλη<ref>Καραμανλής, τόμος 1, σελ 57-69 και το σημείωμα του ιδίου (τέλη δεκαετίας ’60), σελ. 68-69</ref>. Ο τότε [[Δήμος Θεσσαλονίκης|Δήμαρχος Θεσσαλονίκης]] [[Μηνάς Πατρίκιος]] εξέφρασε την αντίθεση του στο ξήλωμα των τραμ και στο λεωφορειακό μονοπώλιο του νεοϊδρυθέντος ΟΑΣΘ.<ref>[https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/o-oasth-rizose-sta-apokaidia-ton-tram-tis-salonikis Ο ΟΑΣΘ ρίζωσε στα αποκαΐδια των τραμ της Σαλονίκης]</ref> Η κατάργηση του τραμ αποτέλεσε θέμα οξυμένης πολιτικής αντιπαράθεσης το οποίο ανέδειξε η αντιπολίτευση και σε συνδυασμό με την κατεδάφιση νεοκλασικών κτιρίων - που συντελέστηκε εκείνη την εποχή ώστε να οικοδομηθούν πολυκατοικίες - θεωρείται μελανή σελίδα στην ιστορία της Αθήνας και ταυτόχρονα του Καραμανλή.<ref>{{Cite web|url=http://www.mixanitouxronou.gr/enas-psilos-ke-neotatos-andras-eskipse-ke-angixe-ti-sidirotrochia-cheri-tou-anagnorisa-ton-konstantino-karamanli-martiria-tou-italou-reporter-gia-xiloma-tou-tram-stin-athina-tou/|title=Η μαρτυρία του Ιταλού ρεπόρτερ για το ξήλωμα του τραμ στην Αθήνα του 1953|website=mixanitouxronou.g|accessdate=2020-04-12}}</ref>
| |||