Γερμανικές γενικές εκλογές Μαρτίου 1933: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 48:
[[File:KPD Wahl 1933.svg|thumb|Η επιρροή του [[Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας|Κομμουνιστικού κόμματος]] ανά κρατίδιο με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών]]
[[File:SPD Wahl 1933.svg|thumb|Η επιρροή του [[Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας|Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος]] ανά κρατίδιο...]]
Η δυναμική παρουσία της Αστυνομίας φαίνεται ότι έφερε αποτελέσματα, κατά κύριο λόγο στην αύξηση του ποσοστού συμμετοχής, το οποίο αυξήθηκε κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ήταν αυτό που επωφελήθηκε περισσότερο της αύξησης της συμμετοχής, αφού ανέβασε τα ποσοστά του κατά 10% περίπου, σε σχέση με τον [[Γερμανικές γενικές εκλογές Νοεμβρίου 1932|Νοέμβριο του 1932]]. Ωστόσο η μεγάλη έκπληξη των εκλογών αυτών, ήταν ότι παρά τόσες νόμιμες και παράνομες προσπάθειες δεν κατάφερε να πάρει αυτοδυναμία και έτσι κατέφυγε και πάλι στην κοινοβουλευτική σύμπραξη των ομοϊδεατών του, του '''«Συνασπισμού Μαύρου - Άσπρου - Κόκκινου»''', των [[Άλφρεντ Χούγκενμπεργκ]], («[[Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα]]» (DNVP
Ο μεγάλος ηττημένος αυτών των εκλογών ήταν το «Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας». Ολοκληρωτικά αποκλεισμένο από τη δυνατότητα προεκλογικής εκστρατείας και πανταχόθεν βαλλόμενο ως υπεύθυνο για απόπειρα επανάστασης, φυσικό ήταν να πληγεί στην εκλογική αναμέτρηση. Ωστόσο, παρόλα αυτά, πιθανολογείται και άμεση μετάβαση των ψηφοφόρων του στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμμα, κυρίως εκείνων που είχαν βρει στέγη εκεί λόγω συγκυριών κατά τα χρόνια της ύφεσης της οικονομίας της [[Γερμανία|Γερμανίας]], και όχι λόγω ιδεολογίας. Ιδιαίτερα έντονο υπήρξε το φαινόμενο αυτό στην περιοχή της ανατολικής Πρωσίας, όπου αν και ιστορικό προπύργιο των [[Μαρξισμός|μαρξιστικών]] κομμάτων, τώρα κινούνταν προς το NSDAP.<br />
Τα κόμματα κεντρώου προσανατολισμού, όπως το «Κόμμα του Κέντρου» και το «Λαϊκό Κόμμα της Βαυαρίας» παρέμειναν σταθερά, έχοντας τους μόνιμους ψηφοφόρους τους κυρίως στη δυτική Γερμανία αλλά και στη Νότια.<ref>Heinrich August Winkler: "Der Weg in die Katastrophe. Arbeiter und Arbeiterbewegung in der Weimarer Republik", 1990, σελ. 884-888</ref>
| |||