Αϊβαλί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προσθήκη συνδέσμου για το Βενιαμίν το Λέσβιο |
|||
Γραμμή 22:
Το [[1780]], με φροντίδα του Δημητρακέλλη, οικοδομήθηκε μεγαλοπρεπής ναός της Παναγίας των Ορφανών, στην περίβολο του οποίου ιδρύθηκε [[νοσοκομείο]] και [[βρεφοκομείο]], καθώς και κτήριο που στέγασε την Ελληνική Σχολή, με [[βιβλιοθήκη]] αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και έργων φιλοσοφικών και θεολογικών. Πρώτοι διδάσκαλοι της Σχολής υπήρξαν ο ιεροδιάκονος Ευγένιος από τα [[Βουρλά]] ή την [[Κίος|Κίο]] της [[Βιθυνία]]ς, ο Βησσαρίων από τη [[Σύμη]] των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]], ο Θεοδόσιος από τα [[Μουδανιά]] κ.ά. Λίγα χρόνια αργότερα, η Σχολή του Οικονόμου, που πέθανε το [[1792]], αναδιοργανώθηκε, στεγάστηκε σε νέο οίκημα, πήρε το χαρακτήρα ανώτερης σχολής και ονομάστηκε Ακαδημία.
Στην [[Ακαδημία Κυδωνιών]],<ref>Glogg, Richard, Δύο περιγραφὲς τῆς Ἀκαδημίας Κυδωνιῶν 1818-1819, Ἀθήνα, Ἐκδόσεις τῆς "Ἑνώσεως Κυδωνιατῶν", 1974,</ref> που υπήρξε ένα από τα αξιολογότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του τουρκοκρατούμενου Ελληνισμού, ο δάσκαλος [[Βενιαμίν Λέσβιος|Βενιαμίν ο Λέσβιος]] δίδαξε [[φιλοσοφία]], [[μαθηματικά]] και φυσιογνωστικές επιστήμες, μαθήματα «καινοφανή» για την εποχή, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση εκκλησιαστικών κύκλων και διωγμό εναντίον του σοφού λογίου. Το 1806 η σχολή έκλεισε για ένα διάστημα στο πλαίσιο ευρύτερων διωγμών κατά των Ελλήνων εξ αιτίας του Ρωσοτουρκικού πολέμου. Φαίνεται ότι κατηγορήθηκε για επαναστατική δράση.<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/9/4/b/metadata-24-0000063.tkl&do=136995.pdf&pageno=71&width=1031&height=727&maxpage=130&lang=el Ιωάννης Ν. Καραμπλιάς, Ιστορία των Κυδωνιών, Αθήναι, 1949-50, σ. 141, 142.]</ref>
Το [[1811]] τη διεύθυνση της Ακαδημίας ανέλαβε ο επίσης ονομαστός λόγιος [[Θεόφιλος Καΐρης]] και δίδαξε ως τις αρχές του [[1821]], όταν μυημένος στη [[Φιλική Εταιρεία]] εγκατέλειψε τις Κυδωνίες για να λάβει μέρος στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. Παράλληλα, δίδαξε και ο [[Γρηγόριος Σαράφης]], ενώ μαθητές της Ακαδημίας, κυρίως Έλληνες, τίμησαν αργότερα τα ελληνικά γράμματα. Στην Ακαδημία φοίτησαν και λίγοι [[Βούλγαροι]] και [[Ρουμάνοι]]. Το [[1819]], ο Κυδωνιάτης [[Κωνσταντίνος Τόμπρας]], που με φροντίδα της κοινότητας είχε εκπαιδευθεί στα τυπογραφεία του [[Ντιντό]] (Didot) στο [[Παρίσι]], ανέλαβε τη διεύθυνση [[Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας|τυπογραφείου]] που ιδρύθηκε στην πόλη για την εξυπηρέτηση των αναγκών της Σχολής.<ref>για το τυπογραφείο των Κυδωνιών, βλέπε [[Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας]]</ref> Η σχολή καταστράφηκε τον Ιούνιο του 1821 μαζί με την υπόλοιπη πόλη.
| |||