Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Ανόβερο, Βερόνα και Τσέρνοβιτς===

Το 1821, ενώ ο Μέτερνιχ βρισκόταν ακόμη στο [[Λιουμπλιάνα|Λάιμπαχ]] με τον Τσάρο Αλέξανδρο, η εξέγερση του [[Αλέξανδρος Υψηλάντης (Φιλικός)| Αλέξανδρου Υψηλάντη]] απείλησε να φέρει την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο χείλος της κατάρρευσης. Θέλοντας μια ισχυρή Οθωμανική Αυτοκρατορία να αντισταθμίζει τη Ρωσία, <ref name="palmer203"/> ο Μέτερνιχ αντιτάχθηκε σε όλες τις μορφές του ελληνικού εθνικισμού. <ref>{{harvnb|Ford|1971|p=279}}</ref> Πριν ο Αλέξανδρος επιστρέψει στη Ρωσία ο Μέττερνιχ εξασφάλισε τη συμφωνία του να μην ενεργήσει μονομερώς και του έγραφε επανειλημμένα, ζητώντας του να μην επέμβει.<ref name="palmer203"/> Για επιπλέον υποστήριξη συναντήθηκε με τον Υποκόμη Κάσλρεϊ (τώρα επίσης Μαρκήσιο του Λοντοντέρι) και το Βασιλιά [[Γεώργιος Δ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|Γεώργιο Δ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου]] στο Ανόβερο τον Οκτώβριο. Η θερμότητα του καλωσορίσματος του Μέτερνιχ γλυκάθηκε από την υπόσχεσή του να εξοφλήσει εν μέρει τα χρέη της Αυστρίας προς τη Βρετανία. <ref name="palmer203" /> Ετσι η προηγούμενη αγγλοαυστριακή συμμαχία αποκαταστάθηκε [61] και τα δύο μέρη συμφώνησαν να υποστηρίξουν την αυστριακή θέση σχετικά με τα Βαλκάνια. Ο Μέτερνιχ έφυγε χαρούμενος, κυρίως επειδή είχε συναντήσει ξανά τη Δωροθέα Λίβεν. <ref name="palmer203">{{harvnb|Palmer|1972|pp=203–212}}</ref>

 

Μετά τα Χριστούγεννα ο Τσάρος αμφιταλαντεύτηκε περισσότερο από ό, τι περίμενε ο Μέττερνιχ και έστειλε τον Ντμίτρι Τάτιτσεφ στη Βιέννη το Φεβρουάριο του 1822 για συνομιλίες μαζί του. Ο Μέτερνιχ έπεισε σύντομα τον «αλαζόνα και φιλόδοξο» Ρώσο να τον αφήσει να υπαγορεύσει τα γεγονότα. <ref name="palmer203"/> Σε αντάλλαγμα η Αυστρία υποσχέθηκε να στηρίξει τη Ρωσία να επιβάλει τις συνθήκες της με τους Οθωμανούς, αν τα άλλα μέλη της συμμαχίας έκαναν το ίδιο. Ο Μέτερνιχ γνώριζε ότι αυτό ήταν πολιτικά αδύνατο για τους Βρετανούς. Ο αντίπαλος του Μέτερνιχ στη Ρωσική αυλή, Καποδίστριας, παραιτήθηκε από τη θέση του εκεί. Ωστόσο μέχρι τα τέλη Απριλίου υπήρξε μια νέα απειλή: η Ρωσία ήταν πλέον αποφασισμένη να παρέμβει στην Ισπανία, ενέργεια που ο Μέττερνιχ χαρακτήρισε ως «απολύτως ανόητη». <ref name="palmer203"/>Κωλυσιέργησε, πείθοντας το σύμμαχό του Κάσλρεϊ να έρθει στη Βιέννη για συνομιλίες πριν από ένα προγραμματισμένο συνέδριο στη [[Βερόνα]], αλλά ο Κάσλρεϊ αυτοκτόνησε στις 12 Αυγούστου. {{sfn|Bertier|1962|pp=146–147}} Με τον Κάσλρεϊ νεκρό και τις σχέσεις με τους Βρετανούς αποδυναμωμένες ο Μέτερνιχ είχε χάσει έναν χρήσιμο σύμμαχο. [65] Το[[ Συνέδριο της Βερόνας]] ήταν μια ωραία κοινωνική εκδήλωση αλλά διπλωματικά λιγότερο επιτυχημένη. Ενώ υποτίθεται ότι αφορούσε την Ιταλία, το Συνέδριο αναγκάστηκε να εστιάσει στην Ισπανία. <ref name="palmer212" /> Η Αυστρία προέτρεψε τη μη επέμβαση, αλλά οι Γάλλοι επέμεναν στην πρότασή τους για κοινή δύναμη εισβολής. {{sfn|Bertier|1962|pp=146–147}} Η Πρωσία διέθεσε άντρες <ref name="cecil211"/> και ο Τσάρος δεσμεύτηκε για 150.000. <ref name="palmer212" /> Ο Μέττερνιχ ανησυχούσε για τις δυσκολίες μεταφοράς τέτοιων μεγεθών στην Ισπανία και για τις γαλλικές φιλοδοξίες, αλλά δεσμεύτηκε για (μόνο ηθική) υποστήριξη για την κοινή δύναμη. <ref name="palmer212" />

 

 

 

Η επανάσταση που ακολούθησε το [[1830]] στην [[Ισπανία]] καθώς και εκείνες στην [[Ιταλία]] και [[Γερμανία]] δεν στάθηκαν ικανές ούτε και τότε για ν΄ αντιληφθεί έστω και κατ΄ ελάχιστο τη σύγχρονη πραγματικότητα. Τις χαρακτήριζε όλες «ανιστόρητες», ή «ενέργειες αγραμμάτων που δεν ξέρουν ούτε γραφή και ανάγνωση», (εννοώντας πως θα νομοθετούν και θα αυτοδιοικούνται), κινδυνολογώντας ότι κάθε υποστήριξη αυτών θα αποτελέσει μαχαιριά στη πλάτη των ευρωπαϊκών διεθνών σχέσεων.<br />