Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 112:
Η διπλή πρόταση του Τσάρου για τις συναντήσεις της Αγίας Πετρούπολης, μια διευθέτηση του Ανατολικού ζητήματος ευνοϊκή για τη Ρωσία και περιορισμένη αυτονομία για τρεις ελληνικές ηγεμονίες, ήταν ένας συνδυασμός δυσάρεστος για τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και δυνητικοί συμμετέχοντες, όπως ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών [[Τζωρτζ Κάνινγκ]], σταδιακά απομακρύνθηκαν, προς μεγάλη ενόχληση του Αλέξανδρου. Ο Μέτερνιχ πίστευε για αρκετούς μήνες μετά ότι είχε αποκτήσει ένα μοναδικό επίπεδο επιρροής στον Τσάρο. [67] Εν τω μεταξύ ανανέωσε το συντηρητικό πρόγραμμα που είχε περιγράψει στο Κάρλσμπαντ πριν από πέντε χρόνια και προσπάθησε να αυξήσει περαιτέρω την αυστριακή επιρροή στη Γερμανική Ομοσπονδιακή Δίαιτα. Ενημέρωσε επίσης τον Τύπο ότι δεν μπορούσε πλέον να δημοσιοποιεί τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Δίαιτας, αλλά μόνο τις αποφάσεις της. <ref name="palmer225"/> Τον Ιανουάριο του 1825 άρχισε να ανησυχεί για την υγεία της γυναίκας του Eλεονόρε και έφτασε στο πλευρό της στο Παρίσι λίγο πριν το θάνατό της στις 19 Μαρτίου. Πένθος ειλικρινά γι 'αυτήν, βρήκε επίσης την ευκαιρία να δειπνήσει με την ελίτ του Παρισιού. Ένα σχόλιο που έκανε για τον Τσάρο διαδόθηκε και δεν ήταν και καλό για τη φήμη του. Έφυγε από το Παρίσι για τελευταία φορά στις 21 Απριλίου και συνάντησε τον Αυτοκράτορα στο Μιλάνο μετά την άφιξή του στις 7 Μαΐου. Απέρριψε την πρόσκληση του Πάπα να γίνει [[Καρδινάλιος (Καθολικισμός)|καρδινάλιος]] της εκκλησίας και έκανε ένα σύντομο ταξίδι στη Γένοβα. Στις αρχές Ιουλίου στις διακοπές της αυλής επισκέφθηκε τις κόρες του Λεοντίνη (δεκατεσσάρων) και Ερμίνη (εννέα) στην ήσυχη πόλη του Μπαντ Ισλ. Παρά την απομόνωση λάμβανεε συνεχείς αναφορές, συμπεριλαμβανομένων των δυσοίωνων εξελίξεων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπου η ελληνική εξέγερση συντριβόταν γρήγορα από τον [[Ιμπραήμ Πασάς | Ιμπραήμ Πασά]] της Αιγύπτου. Έπρεπε επίσης να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις από την Αγία Πετρούπολη όπου ο Τσάρος, αν και ανίκανος να συγκαλέσει πλήρες συνέδριο, είχε μιλήσει με όλους τους μεγάλους πρεσβευτές. Στα μέσα Μαΐου ήταν σαφές ότι οι σύμμαχοι δεν μπορούσαν να αποφασίσουν για συγκεκριμένη δράση και, ως εκ τούτου, η Ιερή Συμμαχία δεν ήταν πλέον μια βιώσιμη πολιτική οντότητα. <ref name="palmer227">{{harvnb|Palmer|1972|pp=227–230}}</ref>
===Ουγγρικές Συνελεύσεις, θάνατος του Αλέξανδρου Α΄ και προβλήματα στην Ιταλία===
[[File:Graf Clemens Metternich.jpg|thumb|upright|Ο Μέττερνιχ, περί το 1830]]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1820 ο Μέττερνιχ είχε συμβουλεύσει το Φραγκίσκο ότι η σύγκληση της Ουγγρικής Συνέλευσης θα βοηθούσε στην έγκριση της οικονομικής μεταρρύθμισης. Στην πραγματικότητα η Συνέλευση από το 1825 ως το 1827 έκανε 300 συνεδριάσεις γεμάτες κριτική για το πώς η Αυτοκρατορία είχε διαβρώσει τα ιστορικά δικαιώματα των ευγενών του [[Βασίλειο της Ουγγαρίας|Βασιλείου της Ουγγαρίας]]. Ο Μέττερνιχ παραπονιόταν ότι αυτό "ενοχλούσε το χρόνο [[του]], τις συνήθειές [[του]] και την καθημερινή [[του]] ζωή", καθώς αναγκαζόταν να ταξιδεύει στο Πρεσβούργο (σημερινή [[Μπρατισλάβα]]) για να εκτελεί τελετουργικά καθήκοντα και να παρακολουθεί. <ref name="palmer232">{{harvnb|Palmer|1972|pp=232–240}}</ref> Ήταν θορυβημένος από την ανάπτυξη των ουγγρικών εθνικών αισθημάτων και επιφυλακτικός για την αυξανόμενη επιρροή του εθνικιστή Ιστβαν Σέτσενι, που τον συνάντησε δύο φορές το 1825. Ευρισκόμενος στη Βιέννη, στα μέσα Δεκεμβρίου, πληροφορήθηκε το θάνατο του Τσάρου Αλεξάνδρου με ανάμεικτα συναισθήματα. Είχε γνωρίσει καλά τον Τσάρο και θυμήθηκε τη δική του αδυναμία, αν και ο θάνατος ενδεχομένως να καθάριζε την ξινή διπλωματική πλάκα. Επιπλέον θα μπορούσε να αξιώσει να του πιστωθεί η πρόβλεψης της φιλελεύθερης [[Εξέγερση των Δεκεμβριστών|εξέγερσης των Δεκεμβριστών]] που ο νέος Τσάρος [[Νικόλαος Α΄ της Ρωσίας|Νικόλαος Α΄]] έπρεπε να συντρίψει. Πλέον 53 ετών ο Μέττερνιχ επέλεξε να στείλει τον [[Φερδινάνδος Α΄ της Αυστρίας|Φερδινάνδος Α΄]] για να πραγματοποιήσει την πρώτη επαφή με το Νικόλαο.
Η επανάσταση που ακολούθησε το [[1830]] στην [[Ισπανία]] καθώς και εκείνες στην [[Ιταλία]] και [[Γερμανία]] δεν στάθηκαν ικανές ούτε και τότε για ν΄ αντιληφθεί έστω και κατ΄ ελάχιστο τη σύγχρονη πραγματικότητα. Τις χαρακτήριζε όλες «ανιστόρητες», ή «ενέργειες αγραμμάτων που δεν ξέρουν ούτε γραφή και ανάγνωση», (εννοώντας πως θα νομοθετούν και θα αυτοδιοικούνται), κινδυνολογώντας ότι κάθε υποστήριξη αυτών θα αποτελέσει μαχαιριά στη πλάτη των ευρωπαϊκών διεθνών σχέσεων.<br />
|