Ιωάννης Καποδίστριας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 25:
Ο [[Κόμης]] '''Ιωάννης Καποδίστριας''' ({{lang-ru|граф ''Иоанн Каподистрия''}}, {{lang-it|''Giovanni Capodistria''}}<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/capodistria-giovanni-antonio-conte-di_(Enciclopedia_Italiana)/ Enciclopedia Italiana (1930) "Treccani".]</ref>) ([[Κέρκυρα (πόλη)|Κέρκυρα]], 10 Φεβρουαρίου 1776 – [[Ναύπλιο]], [[Παλαιό ημερολόγιο|π.ημ.]] 27 Σεπτεμβρίου / [[Νέο ημερολόγιο|ν.ημ.]] 9 Οκτωβρίου 1831) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] διπλωμάτης και πολιτικός. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] και αργότερα πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας κατά τη μεταβατική περίοδο κατά την οποία η χώρα τελούσε υπό την προστασία των [[Μεγάλες Δυνάμεις|Μεγάλων Δυνάμεων]].
Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια με πολιτική παράδοση, γι' αυτό και αναμείχθηκε με την πολιτική ήδη από το 1803 οπότε και διορίστηκε γραμματέας της επικράτειας της [[Επτάνησος Πολιτεία|Ιονίου Πολιτείας]]. Με την κατάληψη των Επτανήσων από τους [[Γαλλία|Γάλλους]] αποσύρθηκε και εντάχθηκε στη ρωσική διπλωματική υπηρεσία. Εκεί ανέλαβε σημαντικές θέσεις καταφέρνοντας να αναδειχθεί σε υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1815 έως το 1822, οπότε και υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]]. Στις 14 Απριλίου 1827 η [[Γ΄ Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας|Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας]] τον εξέλεξε με επταετή θητεία πρώτο κυβερνήτη της [[Ελλάδα]]ς, θέση από την οποία ήρθε σε τριβή με τους τοπικούς αξιωματούχους με αποτέλεσμα τη δολοφονία του στις 9 Οκτωβρίου 1831, στο Ναύπλιο, από τον αδελφό και τον γιο του [[Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης|Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη]], σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου. Ως κυβερνήτης ανακήρυξε την ίδρυση της
== Πρώιμα χρόνια ==
Γραμμή 93:
=== Εξωτερική πολιτική ===
Ερχόμενος στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με το πρωτόκολλο της 18ης Νοεμβρίου 1828 που έθετε τον [[Πελοπόννησος|Μοριά]] και τις [[Κυκλάδες]] υπό την προσωρινή εγγύηση των Συμμάχων. Με τον φόβο ότι οι Άγγλοι θα περιόριζαν την Ελλάδα σε αυτά τα σύνορα, οργάνωσε τακτικό στρατό συνεχίζοντας τον πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Στερεά Ελλάδα με στρατηγούς τον [[Ρίτσαρντ Τσωρτς]] και τον [[Δημήτριος Υψηλάντης|Δημήτριο Υψηλάντη]]. Στις εκκλήσεις του ναύαρχου Μάλκολμ και του νέου πρέσβη Ντόκινς να αποσύρει τις ελληνικές δυνάμεις στη Πελοπόννησο, αρνήθηκε να υπακούσει.<ref>Λεύκωμα Ιωάννης Καποδίστριας, Χρήστος Λούκος, εκδόσεις "Τα Νέα"</ref> Με τη νικηφόρα [[Μάχη της Πέτρας]] το Σεπτέμβριο του 1829, τερματίστηκαν τα πολεμικά γεγονότα της επανάστασης και εξασφαλίστηκε η ελληνική κυριαρχία στη Στερεά Ελλάδα.
Όσον αφορά στην επιλογή του ηγεμόνα, ο Καποδίστριας πρότεινε τον [[Λεοπόλδος Α΄ του Βελγίου|Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ (Saxe-Coburg)]], ο οποίος όμως παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του θρόνου λόγω διαφωνιών για τα σύνορα. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν ότι ο Καποδίστριας επίτηδες απομάκρυνε τον Λεοπόλδο από τον θρόνο,<ref>Δείτε αναλυτικά για το θέμα [[#Μαρκεζ|Μαρκεζίνης]], σελίδες 71–76.</ref> ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν αντιτάχθηκε{{sfn|Dakin|σ=102}}{{sfn|Αλιβιζάτος|σ=58}} στον ερχομό του. Γεγονός όμως είναι ότι όσοι ζητούσαν να έλθει ο Λεοπόλδος αντιμετώπισαν έντονη κυβερνητική δυσμένεια.<ref>Σπύρος Μελάς, ''Ο ναύαρχος Μιαούλης'', Μπίρης, 3η έκδοση, χ.χ., σ. 460.</ref> Παράλληλα οι ελληνικές επιχειρήσεις στη Στερεά Ελλάδα συνεχίζονταν, καθώς και η προέλαση των Ρώσων προς την [[Κωνσταντινούπολη]]. Ανήσυχη από τις επιτυχίες της Ελλάδας και της Ρωσίας η Μεγάλη Βρετανία έσπευσε να συμφωνήσει στη συνοριακή γραμμή [[Άρτα|Άρτας]] - [[Βόλος|Βόλου]]. Μετά από διαπραγματεύσεις υπογράφηκε το [[Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους|πρωτόκολλο του Λονδίνου]], με το οποίο αναγνωριζόταν η ανεξαρτησία της Ελλάδας, η οποία θα εκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί [[Αχελώος]] και [[Σπερχειός]].
| |||