Φυσική Ιστορία (Πλίνιος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 25:
Στην ιστορία της τέχνης, οι πηγές του είναι ο [[Δούρις ο Σάμιος]], ο [[Ξενοκράτης ο Σικυώνιος]] και ο [[Αντίγονος ο Καρύστιος]]. Το ανεκδοτολογικό στοιχείο αποδίδεται στον Δούρι (XXXIV.61), οι παρατηρήσεις στις διαδοχικές εξελίξεις της τέχνης και ο κατάλογος των καλλιτεχνών στα χάλκινα και στη ζωγραφική, στον Ξενοκράτη και ένα μεγάλο πλήθος διάφορων πληροφοριών στον Αντίγονο. Ο Ξενοκράτης και ο Αντίγονος αναφέρονται σε σχέση με τον [[Παρράσιος ο Εφέσιος|Παρράσιο]] (XXXV.68), ενώ ο Αντίγονος αναφέρεται στα περιεχόμενα XXXIII-XXXIV ως συγγραφέας στην τέχνη του ανάγλυφου μετάλλου ή εργαζόμενος στη διακόσμηση σκαλιστών ημιπολύτιμων λίθων (καμεών).
Τα ελληνικά επιγράμματα χρησιμοποιούνται από τον Πλίνιο στις περιγραφές πινάκων και αγαλμάτων. Μία από τις ελάσσονες πηγές για τα βιβλία ΧΧΧΙV-ΧΧΧV είναι ο Ηλιόδωρος ο Αθηναίος, συγγραφέας ενός έργου για τα μνημεία της Αθήνας. Στα περιεχόμενα ΧΧΧΙΙΙ-ΧΧΧVI μία σημαντική θέση δίνεται στον [[Πασιτέλης|Πασιτέλη]] από τη Νεάπολη, συγγραφέα πεντάτομου έργου για διάσημα έργα τέχνης (ΧΧΧVI.40), μάλλον ενσωματώνοντας υλικό προγενέστερων Ελληνικών πραγματειών. Το ότι ο Πλίνιος στηρίχθηκε στον Πασιτέλη αμφισβητήθηκε από τον Άουγκουστ Κάλκμανν, που υποστήριξε ότι ο Πλίνιος χρησιμοποίησε το χρονολογικό έργο του [[Απολλόδωρος ο
[[File:Laocoon Pio-Clementino Inv1059-1064-1067.jpg|thumb|right|200px|To σύμπλεγμα "ο Λαοκόων και οι γιοί του".]]
| |||